Соли 1984 тифлаки дусола машғули бозиҳои кӯдакона буд, ки ба ӯ ҳодисаи нохуше рух дод ва ин ҳодиса бори гарони маъюбиро бар ҷисми наврас бор намуд. “Қарибии нисфирӯзӣ буд. Лахчаҳои оташи партовгоҳи коркарди аништсанг, ки аз Маркази гармидиҳии ноҳияи Ҳамадонӣ оварда буданд, аланга мегирифт. Хонаи мо дар наздикии партовгоҳ ҷойгир буд. Чашмам ба ду нафар афтод, ки ҷониби партовгоҳ мерафтанд. Фикр намудам, ки онҳо бародаронам ҳастанд. Дунболи онҳо, оҳиста-оҳиста ба партовгоҳ назид шудам ва ногоҳ ба болои қурӣ оташ афтода, ҳардуи пойҳоямро аз даст додам”, - мегӯяд варзишгар Раҳматулло Алифов, қаҳрамони чандинкаратаи кишвар аз намуди вазнбардорӣ, дастхобонӣ, мил ва кабода миёни маъюбон.

3 декабр, ки Рӯзи байналмилалии маюбон эълон шудааст, бахшида ба ин сана тасмим гирифтем, ки дар хусуси ҳайёту фаъолияти Раҳматулло Алифов суҳбат намоем. Ёдовар мешавем, ки Раҳматулло 17 сол мешавад, ки ба варзиш машғул аст ва давоми фаъолияти варзишияш Тоҷикистонро дар мусобиқаҳои Осиёӣ ва параолимпӣ муаррифӣ мекунад.

- Кӣ ва ё чӣ сабаби ба варзиш машғул шуданатон гардид?

- Баъди ҳодисаи ба сарам омада мактаб бо асобағал мерафтам. Новобаста аз ин ҳолатам ба асбобҳои варзишӣ, монанди турнику брус шавқу ҳавас доштам ва миёни ҷавонон худро ба ин машғулиятҳо ҳамроҳ мекардам. Ҳамсолон хавотир буданд, ки ман меафтам ва ҳамеша ба ман маслиҳат медоданд, ки дар кунҷе нишаста назора кунам. Ҳамин шавқу рағбат нисбати варзиш буд, ки дар 18-солагиам шомили мактаби варзишии кӯдакону наврасони ноҳияи Ҳамадонӣ гаштам. Дар он ҷо аз намуди гӯштини ҷудо бо ду зону тамрин менамудам. Пас аз хатими мактаб ба Донишгоҳи миллии Тоҷикистон дохил шуда, ҳамзамон тамринро идома медодам. Баъди таҷрибаи варзишиямро сайқал додан, шуруъ аз соли 2007, пайваста дар мусобиқаҳои ҷумҳуриявӣ ширкат мекунам.

- Хотирмонтарин мусобиқа дар фаъолияти варзишиатон кадом аст?

- Барои варзишгаре, ки дар мусобиқаҳои сатҳи байналмилалӣ парчами кишвараш парафшон мешавад, фикр мекунам, ки ин хотирмонтарин лаҳзаҳои зиндагиаш аст. Беҳтарин хотирот дар ҳаёти варзишиам ин аввалин ғолибиятам аст, ки 5 июни соли 2007 дар мусобиқаи кушоди ҷумҳуриявӣ аз намуди вазнбардорӣ миёни маъюбон ширкат намуда, сазовори ҷои аввал гардида будам. Ин ҷоиза бо ёрии аввалин мураббиам Александр Назаров ба даст омада буд.

- Киро дар зиндагӣ, хосса дар соҳаи варзиш идеал меҳисобед?

- Вақте маҳорати Сафар Боев, раиси Федератсияи параолимпии Тоҷикистонро дар марафони калон миёни маъюбон тамошо намудам, ҳамон рӯз идеали худро миёни маъюбон дарёфтам. Ӯ дар ин мусобиқа мақоми аввалро касб намуд.

- Ҳукумати кишвар имрӯз барои маъюбони варзишгар чӣ шароитҳо муҳайё намудааст?

- Имрӯз Ҳукумати ҷумҳурӣ барои мо – маъюбони варзишгар тамоми шароитҳоро фароҳам овардааст ва намегузорад, ки мо худро маъюб ҳис намоем. Мо имкон дорем, ки бе маблағсупорӣ дар варзишгоҳҳо тамринҳои худро гузаронем. Вақте ки мо ройгон ва бо шароити хуб дар толорҳои кишвар тамрин менамоем, ин худаш як ғамхории хуби Ҳукумати ҷумҳурӣ барои мо – маъюбони варзишгар мебошад.

- Саҳми варзишгарро дар муаррифии миллат чӣ гуна арзёбӣ мекунед?

- Вақте ки дастаи маъюбони кишвар моҳи декабри соли 2011 дар бозиҳои осиёӣ аз намуди варзиши зурхонаӣ ширкат намуд, пеш аз сафарбаршавӣ мо як моҳ дар толори Зурхонаии ба номи Абдулқосим Фирдавсии шаҳри Душанбе нахустин маротиба бо мил ва кабода шинос шудем. Мо – варзишгарони маъюб, бо як ҳисси баланди ватандӯстӣ дар давоми ду ҳафта нозукиҳои ин варзишро омӯхтем ва дар байни 15 давлати иштирокчӣ дар мусобиқа аз ҳисоби даставӣ мақоми дуюмро касб намудем. Ин мусобиқаи аввалини ман берун аз ҷумҳурӣ буд, ки аз намуди мил ва кабода сазовори ҷои сеюм гардидам. Ҳар як варзишгар, новобаста аз солим ё маъюб буданаш мехоҳад, дар мусобиқаҳои байналмилалӣ парчами ватани хешро боло бардорад. Хуб мешуд, ки қатори варзишгарон тамоми ҷавонони кишвар зери ин шиор зиндагӣ намояд: “Муаррифии миллату давлат қарзи ҳар яки мост”.

- Барои ҷавонони кишвар чӣ гуфтаниед?

- Мехоҳам, ки ҳар як ҷавони кишвар ба варзиш машғул шаваду аз шомил шудан ба ҳар гуна гурӯҳҳои хурофтопарасту ифротӣ худдорӣ намояд. Чунки варзиш аввал муаррифгари миллату давлат аст, дуюм асоси солимии ҳар як инсон. Имрӯз тамоми шароитҳо барои варзишгарони маъюбу солим муҳайёст. Аз мо танҳо талош мебояду бас.