Манзура аз замоне вориди дабистон гардиду навиштану хонданро ёд гирифт, ҳамеша талоши онро менамояд, то лаҳзаҳои умри хешро самаранок истифода намояду ҳамнабзи ҷомеа ва илми замонавӣ бошад. Зеро ҳамнабзи илми замонавию ҷавонони замон будан, омили муваффақияти дилхоҳ ҷавон дар оянда хоҳад буд.

Ба назари ҳамсуҳбати мо дар замони муосир ҳар як ҷавон бояд касби худро дуруст интихоб намояд. Аслан муҳаббати интихоби пешаи дӯстдошта, аз замони хурдсолӣ сарчашма гирифта, он давоми солҳои мактабхонӣ мустаҳкамтар мегардад. Оне, ки роҳею кореро интихоб менамояд, бояд онро бо тамоми вуҷуд дӯст дораду баҳри тамоми нозукиҳои онро аз бар намудан, ҷаҳду талош созад. Чун рӯякӣ дӯст доштани пешаву омӯхтани он ҳеҷ гоҳ шахсро дар ҷодааш комёбу сарбаланд намесозад.

Манзура Сафарзода, ки ҳоло дар МТМУ №6-и ноҳияи Фирдавсии шаҳри Душанбе таҳсил дораду хонандаи синфи 10-ум мебошад, омили муваффақ нагардидани баъзе аз ҷавононро дар ҷодаҳояшон аз интихоби ғалату бепарвоии волидон медонад.

Вобаста ба масъалаи мазкур ӯ гуфт: “Барои комёб шудан дар пешае онро бояд дуруст интихоб карду баҳри расидан ба қуллаҳои баландаш талош кард. Баробари ин вақте наврас мехоҳад дар оянда дар касби мавриди назараш кору фаъолият намояд, бояд волидон баҳри бароварда гардидани орзуи фарзандашон мусоидат намоянд. Мусоидати онҳо ҳамин аст, ки беҳтарин шароити таълиму тарбияро баҳраш муҳайё созанду бо суханони руҳбахшанда шавқу ҳаваси фарзандашонро ба пешаи мехостааш афзун созанд. Ҳамин гуна дастгириҳову шавқу завқ ба пешае моро ҳатман дар оянда муваффақ мегардонад. Аммо дар ҳолати баръакс муваффақ нахоҳем шуд”.

Манзура, ки иштирокчии чандин озмуну олимпиадаҳо мебошад, мегӯяд хеле хуб аст, ки имрӯз ҷавонон бо истифода аз имкониятҳои фароҳамовардаи Ҳукумати кишвар дар самти илму донишомӯзӣ мақсаднок дониш меомӯзанду сатҳи дониши хешро дар дохил ва хориҷи кишвар месанҷанд ва кишварро ба ҷаҳониён муаррифӣ месозанд.

- Ҳар гоҳе як наврас ва ҷавони тоҷик дар хориҷи кишвар чи аз риштаи варзиш аст ва ё тавассути илму дониш номи Тоҷикистонро баланд мебардораду бо талошаш Парчами меҳан афрохта мешаваду Суруди миллӣ садо медиҳад, вуҷудамро ҳисси ифтихор фаро мегирад. Ҳамаи мо-ҷавонон бояд муаррифгари миллату давлат дар арсаи ҷаҳонӣ бошем. Зеро ҳифзи ин меҳани биҳиштосову муаррифии он дар сатҳи байналмилалӣ қарзи имониву виҷдониямон мебошад, - иброз дошт ӯ.

Ба таъкиди ӯ ҷавонони имрӯз бояд дорои ҳадафҳои муайян бошанд ва пайрави иқдому суханҳои ҳикматомези Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон.

–Ҳар сухани Сарвари давлат дар бораи мо-ҷавонон руҳбахшандаанду раҳнамунсоз, - гуфт дар интиҳои суҳбат Манзура. – Ҳар суханашон ба мо неруи дучанд дар роҳи илму донишомӯзӣ мебахшаду баҳри расидан ба орзуҳоямон таҳрик медиҳад. Барои мо имрӯз ҳавасмандиҳои зиёдеро роҳбарияти олии мамлакат роҳандозӣ намудаанд, сар карда аз Стипендияи президентӣ то квотаҳо. Хушҳолам, ки ҳамин ҳавасмандӣ низ насиби ман ҳам гардиду гирандаи Стипендияи президентӣ мебошам. Дар ҷавоб ба ин ҳама ғамхориҳо мо – ҷавонон ваъда медиҳем, ки сидқан илм меомӯзему саҳми худро дар рушди кишвар мегузорем.