Суҳбат атрофи бурду бохти ҷавонони як маҳал

Солҳои охир аз ҷониби роҳ-барияти олии мамлакат, хосатан Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар самти дастгирии занон ва муҳайё кардани шароити созгор барои фаъолияти босамари онҳо дар ҳама соҳаҳо иқдомҳои наҷибу сутуданӣ рӯи кор меояд. Бонувони кишвар ҳам аз ин таваҷҷуҳи пайваста хуб истифода карда, барои пешравии давлат ва ноил шудан ба мартабаҳои баланд кӯшишҳои зиёд намуда, дар ҳама соҳаҳо фаъолияти хуб нишон медиҳанд. Бахусус, ҷавондухтарон, ки имрӯз дар соҳаҳои гуногун кор мекунанд. Бахшида ба Рӯзи ҷавонон бо Фарзона Неъматзода, мудири бахши кор бо ҷавонон ва варзиши ноҳияи Восеъ, ки дар ҷодаи интихобкардааш бо фаъолияти хубу назаррас то ҷое муваффақ аст, суҳбат намудем.

- Чӣ чиз тавонист шуморо дар ҷавонӣ муваффақ гардонад?

- Асоси муваффақиятҳое, ки дар соҳаи кор бо ҷавонон ба даст овардам, ин пеш аз ҳама Истиқлолияти комили сартосарии Ватани азизамон мебошад. Барои ноил гаштан ба муваффақиятҳо инсон бояд ватандӯсту кордон бошад. Нисбати атрофиён муомилаи хуб дошта бошад. Бо ҳам дӯст бошанд. Якдигарфаҳмию ҳамбастагӣ низ нақши калидӣ мебозад. Мо ки дар давлати ободу озод умр ба сар мебарем, бояд дӯстдори ин сарзамин бошем. Аз ин рӯ, ман маҳаки асосии муваффақиятҳои худро дар ин соҳа аз таваҷҷуҳи пайвастаи Пешвои миллат нисбати ҷавонон ва баланд бардоштани мақоми зан дар ҷомеа мебинам. Зеро Истиқлолияту озодӣ ва таваҷҷуҳи бевоситаи давлату Ҳукумат, бахусус Пешвои муаззами миллат ба қишри ояндасози меҳан ба кас барои муваффақ гаштан, руҳу илҳоми тоза мебахшад.

- Барои муваффақ шудан ҷавонони имрӯза чӣ корҳоро бояд ба анҷом расонанд?

- Ҳар як ҷавон барои ба муваффақият расидан, бояд пеш аз ҳама иродаи мустаҳкам дошта бошад. Ватанро на ба забон, балки бо қалб дӯст дорад. Ҷавоне, ки ба худ боварӣ дорад ва рӯзи худро бо нақша оғоз мекунад, метавонад муваффақ гардад. Ҳар як ҷавоне, ки нақша дорад ва худро дар ҷамъият бо донишу малака ва ҷасурӣ нишон дода метавонад, ӯро ҷамъият мепазирад ва дар миёни мардум эҳтиром пайдо мекунад.

- Дастовардҳои ҷавонони ноҳияи Восеъ дар солҳои соҳибистиқлолӣ чӣ гуна аст?

- Ҷавонони ноҳияи мо дар солҳои соҳибистиқлолӣ ба як қатор дастовардҳои назаррас ноил гардидаанд. Сохтмону азнавсозии иншоотҳои варзишӣ дар ҳудуди ноҳия имконият дод, ки ҷавонону наврасон мунтазам ба варзиш машғул шуда, дастовардҳои варзишии худро зиёд кунанд. Бештари ҷавонону наврасон дар олимпиадаҳои фаннӣ ва мусобиқаҳои хориҷи кишвар иштирок карда, дасти холӣ барнагаштанд.

- Имрӯз ҷавонони ноҳияи Восеъ чӣ мушкил доранд ва барои бартараф кардани онҳо чӣ бояд кард?

- Дар баробари музаффариятҳо мушкилиҳое, ки ба назар мерасанд, ки ҳалшавандаанд. Бо онҳо бештар кор кардан лозим. Агар бо ҷавонон пайваста кор кунем, онҳо ба мушкилӣ дучор намешаванд. Омилҳои зиёде ҳастанд, ки метавон ба василаи онҳо ҷавононро ба роҳи дурусти зиндагӣ раҳнамоӣ кунем.

Яке аз инҳо ҷалби ҷавонон ба мутолиа аст. Барои он ки ҷавонон баду некро шиносанд, сафедро аз сиёҳ тарҷеҳ диҳанд, мутолиа ва таҳлили асари бадеӣ аҳамияти бағоят калон дорад. Аммо баъзе ҷавонон ин маъниро намефаҳманд ва ба роҳи хато рафта, бо ҳамин ҷавонии хешро барбод медиҳанд. Ҷавононро фақат тарбия кардан лозим аст. Онҳо ҳамеша ба дастгирӣ ниёз доранд.

- Имрӯз дар ноҳия дастгирии ҷавонон чӣ гуна аст?

- Имрӯз дар ноҳияи Восеъ таваҷҷуҳ ба ҷавонон хеле назарас буда, бевосита ҷавонон аз ҷониби мақомоти иҷроияи ҳомияти давлатии ноҳия дастгириҳо меёбанд. Онҳоро бо ҷойи кор таъмин мекунанд. Сол то сол гирандагони Стипендияи президентӣ ва квотаҳо дар ноҳия зиёд мегардад.

- Шумо, ки ба ояндагони кишвар, яъне ҷавонон сару кор доред, ҷаҳду талоши онҳоро дар донишомӯзӣ чӣ гуна арзёбӣ мекунед?

- Иштироки ҷавонон дар олимпиадаҳои ноҳиявию ҷумҳуриявӣ ва байналмилалӣ бозгукунандаи он аст, ки имрӯз таваҷҷуҳи наврасон ва ҷавонон ба илму дониш зиёд аст. Барои мисол гирандаи Стипендияи президентӣ ҳамзамон хонандаи синфи 8-и литсейи давалтии №1-и ноҳияи Восеъ Омина Худойқуловро овардан мумкин аст, ки номбурда дар озмуни байналмилалӣ аз фанни забони англисӣ мақоми якумро ишғол намуда, номбардори кишвар гардид.

- Баъзан мушоҳида мекунем, ки ҳангоми даъвати тирамоҳиву баҳорӣ ба хизмати ҳарбӣ баъзе ҷавонписарон аз хизмат саркашӣ мекунанд. Вобас-та ба ин масъала ва баланд бардоштани ҳисси ватандӯстию худшиносии ҷавонон имрӯз чӣ гуна чораҳоро рӯи даст гирифтаед?

- Маврид ба зикр аст, ки тарбияи ҳарбӣ – ватандӯстӣ яке аз самтҳои афзалиятноки сиёсати давлатии ҷавонон ба шумор рафта, дар ин давра Бахши кор бо ҷавонон ва варзиши ноҳия дар доираи нақша-чорабиниҳои муштарак бо сохторҳои дахлдори ноҳия тадбирҳои зарурӣ андешида, дар ин замина миёни ҷавонони синни даъватӣ ва сарбозону афсарони қисмҳои ҳарбӣ як қатор чорабиниҳои мақсадноки тарғиботиву ташвиқотиро ташкил ва баргузор намуд.

Гуфта метавонам, ки ҷиҳати ҷалби ҷавонон ба сафи Қувваҳои Мусаллаҳ бо ҷалби як гурӯҳ хатмкунандагони муассисаҳои таълимии ноҳия дар қисми ҳарбии 13483 дарҳои кушод, мулоқоту вохӯрӣ ва чорабинии фарҳангӣ ҷиҳати шиносоии ҷавонон аз шароит ва зисту зиндагии сарбозону афсарони қисми ҳарбӣ баргузор карда шуд. Ҳамчунин Бахши кор бо ҷавонон ва варзиши ноҳияи Восеъ дар самти ватандӯстӣ дар ҳамбастагӣ бо сохторҳои дахлдори ноҳия мунтазам суҳбату вохӯриҳо ва озмунҳои ҳарбӣ-варзишӣ доир мекунад.

- “Ояндаи миллат дар даст ҷавонон аст”. Ин таъкидест, ки Пешвои миллат дар ҳар вохӯрии хеш бо ҷавонон ёдовар мешаванд. Модоме, ки чунин аст, пас масъулияти имрӯзаи ҷавонон чист? Ва барои ба ин боварии Роҳбари давлат сазовор будану дар оянда бо ҷаҳду талоши содиқонаи хеш дар рушду пешрафти давлату миллат саҳм гузоштан, ҷавонон бояд чӣ корҳоро иҷро намоянд?

- Вазифаи ҳар шаҳрванди ватандӯст афзун намудани дастовардҳои истиқлолият ва таҳкими рукнҳои давлатдорӣ аст. Мо бояд меҳру муҳаббат ва тамоми ҳастии худро ба он равона кунем, ки мардуми кишвар хотирҷамъ бошанду аз шаҳдҳои истиқлол чашанд. Ояндаи миллат воқеан ҳам дар дасти ҷавонон аст. Аз ин рӯ, ҷавононро зарур аст, ки бештар аз пештар хонанд, илм аз худ кунанд ва баҳри ҳифзи арзишҳои миллӣ аз ҳамаи имкониятҳо истифода баранд.