Бе шакку тардид қисмати асосии чӣ гуна ба воя расидани як навзод ё ҷавон бо муҳит қаробати ногусастанӣ дорад. Махсусан дар ҳоле ки фарзанд ба ҷӯрабозию кӯчагардӣ сахт дил мебандад, ногузир, феълу рафтори ҳамсолон ва рафиқонаш ба ӯ низ асар мекунад. Ин ҳолат замоне ба вуқуъ меояд, ки падару модар барои тарбияи фарзанд чандон аҳамият намедиҳанд. Ва фарзанд ҳам барои хушгузаронии вақт машғулияте меҷӯяд, то ба он банд шавад. Зеро аз нигоҳи илми равоншиносӣ инсон аз давраи товаллуд то дами вопасин ба навозишу меҳрубонӣ ниёз дорад ва собит аст, ки вақте фарзанд лаҳзаҳои фараҳбахшро назди дигарон дармеёбад, андак-андак аз оила канор меравад ва ҳамнишинӣ бо ашхоси ғайрро ихтиёр мекунад.

Падару модари Билол Худоиев ӯро дар руҳияи хуб ва бо одобу маърифати баланд тарбия мекарданд. Таҳсилаш хуб буд. Аз рӯи одоби намунавиаш устодону омӯзгорон дар маҷлису тантанаҳо аз ӯ бо ифтихор ёд мекарданд ва ба волидонаш раҳматнома мефиристоданд. Баъди он ки падари Билол ба Русия рафту модараш дар фурудгоҳ ба кор даромад, нисбати ӯ каме бетаваҷҷуҳӣ зоҳир шуд. Ин боис шуду Билол аз хондану таҳсил каме дур монд. Вақти худро беҳуда мегузаронид. Таваҷҷуҳаш ба таҳсил кам шуд. Кӯшиш мекард, ки рӯзе аз ҳисоби дарсҳо бо дӯстонаш сайру гашт намояд. Ин ҳолат боис шуду ӯ баъди синфи 9-ум дигар таҳсилро дар Гимназияи №54 ноҳияи Фирдавсӣ давом дода натавонист. Ҳамчунин, дурии роҳро низ волидон ба инобат гирифта тасмим гирифтанд, ки Билолро дар дигар мактаб барои идомаи таҳсил монанд. Ҳамин тавр, Билол таҳсили худро дар синфи 10-и мактаби таҳсилоти миёнаи умумии №59 ноҳияи Рӯдакӣ давом дода истодааст.

Баъди ин Билол дарк намуд, ки вақти худро беҳуда ва барҳадар гузаронидааст. Чунки маҳз бетаваҷҷуҳиаш сабаб шуду ӯро барои идомаи таҳсил дар гимназия қабул накарданд. Чуноне худи ӯ мегӯяд, “Баъди он пайваста кӯшиш мекардам, ки бо ҳар роҳе набошад, ин хатои кардаамро бояд ҷуброн намоям. Як рӯз бо иштироки раиси Кумитаи кор бо ҷавонон ва варзиши назди Ҳукумати ҷумҳурӣ Аҳтам Абдуллозода дар ноҳияи мо чорабинӣ доир гардид. Дар фарҷоми он чорабинӣ раиси Кумита аз мо – хонандагони мактаб даъват ба амал оварданд, ки ба Кумита омада волонтёр шавем. Волонтёронро медидам, ки дар миёни мардум ҳар гуна аксияҳо мегузарониданд. Амали онҳоро дида, дар дилам орзуи волонтиёр шудан пайдо шуд”.

Аз рӯи нақли худи Билол, ӯ баъди як рӯз ба Кумитаи кор бо ҷавонон ва варзиш рафта, хоҳиши волонтёр шуданашро иброз медорад: “Маро бо чеҳраи кушод ва самимӣ пешвоз гирифта, хоҳишамро бо хушнудӣ пазируфтанд. Дарк кардам, ки ин ҷо ҷавонони ҳадафманду мақсаддор ҷамъ омадаанд”.

Бо ҳамин дигар Билол вақти беҳуда надошт, ки дар кӯчаву хиёбонҳои шаҳр гузаронад. Ҳар рӯз баъди дарс бо волонтёрони Раёсати кор бо ҷавонон ва варзиши шаҳри Душанбе бо ҳам омада, аз ягон нақша ва хайрхоҳии нав суҳбат мекарданд: “Дунёи волонтёрон дунёи дигар аст. Ин ҷо ба ҳар сония арҷ мегузоранд. Гап фақат сари корҳои хайр меравад. Ин ҷо тарзи корро меомӯзем. Чанд моҳе, ки ин ҷо ҳастам, ба зиндагӣ муносибатам дигар шуд. Яъне, ман бояд коре кунам, ки аз он касе баҳра барад. Ё бо хизмати кӯчаки худ гушае аз Ватанро обод кунам”.

Ба гуфтаи Билол ин андешаи на як худи ӯст. Балки ҳама он волонтёроне, ки дар Кумита, раёсат ва бахшҳои он фаъолият мекунанд, ҳамеша аз пешравию ободонии Ватан меандешанд.

Волонтёрӣ барои Билол, аз ҳама муҳимтар, дӯстони самимиро ҳадя намуд. “Мо дар оянда метавонем якҷоя мушкилоти зиёди хешро ҳаллу фасл кунем”.