Тӯли якчанд ҳафтаи охир мо дар рӯзнома саҳифае бо номи “Рейтинг” ташкил намудаем ва дар он исми шинохтатарин мутахассисони касбу кори гуногунро пешкаши хонандагон мегардонем. Аввалин рейтинг миёни ҷавонону калонсолон ва ҳатто мураббиёни мактабҳои варзишӣ доир ба “Беҳтарин варзишгарони тоҷик” тариқи пурсиш гузаронида шуд. Мо чун масъулони ин саҳифа зиёда аз 100 нафарро оид ба беҳтарину шинохтатарин варзишгар пурсон шудем. Тавонистем, ки миёни тамоми варзишгарони тоҷик исми 10 нафари беҳтаринро ҷудо намоем. Аммо сабаб дар чӣ бошад, ки қисми зиёди нафароне, ки мо аз онҳо номи як варзишгарро мепурсидем, аввалан исми варзишгари тоҷикро не, балки чор – панҷ нафар исми варзишгари хориҷиро ба забон мегирифтанд. Ҳолате шуд, ки бо роҳи луқмапартоиҳою ба хотир овардани мусобиқаҳои варзишӣ пурсишамонро гузаронидем. Ин сабаб гардид, ки мо бори дигар ба ин мавзӯъ, яъне бегонапарастии ҷавонон ва нашинохтани варзишгарони кишварамон, рӯй орем.

Имрӯзҳо барои иддае аз ҷавонони кишварамон варзишгари доғистонӣ Ҳабиб Нурмуҳаммадов чун идеал интихоб гардидаву мухлисону ҳаводорони зиёде пайдо намудааст. Ва қисмате чунон фирефтаи муҳорибаю фарҳанги миллаташ гардидаанд, ки гӯё ба фарзанди падари худ мухлисию пайравӣ менамоянд ва бо дӯстони худ ҷангу ҷидол карда, Ҳабибро аз ҳама касу ҳунарашро аз ҳама чиз боло медонанд. Баъди ба даст овардани ғолибият дар муҳорибаи охирин миёни Ҳабиб Нурмуҳаммадов ва варзишгари амрикоӣ Дастин Поре қисме аз ҷавонони кишвар ба кӯчаю растаҳои шаҳр баромада, бо овози баланд “Ҳабиб – Ҳабиб”, “Ҳабиб – мусулмон, мо бо туем”, – гӯён роҳпаймоӣ мекарданд. Вобаста ба ин мавзӯъ мо бо якчанд ҷавон ҳамсуҳбат шудем.
Далер Муминов, як ҷавони тоқик чунин қайд кард: “Ҳабиб Нурмуҳаммадов мусулмон аст, маҳз аз ин сабаб ман мухлисаш ҳастам ва ӯ барои ман ҳамчун қаҳрамон аст. Хушам меояд, вақте як ҳамдини ман дар мусобиқа ғолибиятро ба даст меорад. Аз тамошои мусобиқаҳояш ҳаловат мебарам. Аз як дӯстам хоҳиш карда будам, то бо пули гарон аз Қафқоз барои ман “папаха” –и монанди Ҳабибро биёрад. Дӯст медорам либосеро пӯшам, ки дар он акси Ҳабиб аст. Ва ҳар нишоне, ки дар худ аз ӯ мебинам, чӣ сару либос, чӣ ришу андом, бароям як ҳиссиёти аҷиб ва гуворост”.
Анвар Каримов низ, яке аз мухлисони ин варзишгар аст. Ӯ зимни суҳбат қайд намуд, ки: “Баъди мусобиқаи Ҳабиб бо Конор 1200 сомонӣ бурд карда будам. Ва баъди мусобиқааш бо Дастин 1800 сомонӣ. Намедонам аз чӣ сабаб, вале хеле зиёд ҳурматаш менамояму боварии зиёдаш дорам. Ман ҳам ба варзиш шавқ дорам ва мехоҳам мисли ӯ номдор шавам. Вале дар сатҳи ҷаҳон ба монанди ӯ муваффақият ба даст оварданро Худо медонад. Ба ҳар ҳол тай кардани пайроҳаи Ҳабиб, чӣ ғолиб ояму чӣ не, бароям ифтихор аст”.
Вақте шахс ба худ нафари муваффақеро идеал интихоб менамояд ва ба ӯ пайравӣ мекунад, ин хуб аст. Вале на ҳама рафтори шахс қобили пайравист ва бояд ҳар нафар низ донад, ки кадом феълу атвори идеалашро намуна меҳисобаду мақсад аз он дар чист. Пайравӣ кардан ба варзишгар Ҳабиб Нурмуҳаммадов ва ба ҳадди он дар арсаи ҷаҳонӣ шинохтаю муваффақ шудан, номи давлату миллатро баланд бардоштан ҳеҷ амали бад набуда, қобили қабули ҳамагӣ аст. Аммо аз мушоҳидаҳо маълум мегардад, ки ҷавонони мо на барои муваффақият ба даст овардану номбардори давлат шудан кӯшиш менамоянд, балки зоҳиран ба Ҳабиб монанд шудан мехоҳанд. Ба сару либос, рафтору кирдор ва ҳатто рақсу бозии мардуми Доғистон тақлид менамоянд. Либосҳоеро ба бар менамоянд, ки дар он акси ин варзишгар ҷой гирифтааст. Дар тӯю маъракаҳо зери мусиқиҳое мерақсанд, ки ба халқияти Доғистону Қафқозу дигар кишварҳо рост меояд. Дар ҳоле, ки миллатамон фарҳанги бою ғании куҳан дораду даҳҳо варзишгари дар арсаи ҷаҳонӣ ғолибомада. Саволе пайдо мегардад, ки чаро ҷавонон ба бегонагон пайравӣ мекунанд?
Файзиддин Давлатёров, устоди кафедраи фарҳангшиносии Донишгоҳи миллии Тоҷикистон бар он ақида аст, ки айни замон варзишгари доғистонӣ Ҳабиб Нурмуҳаммадов на танҳо дар кишвари мо, балки дар даҳҳо кишвари дигар мухлисони зиёд пайдо намудааст: “Сабаби асосии мухлисӣ кардан ба ин варзишгар ба ҳамагон маълум аст, ки ин арзишҳои динӣ мебошад. Ҷавонони кишвар низ аз сабаби ҳамдин будани ин варзишгар ӯро зиёдтар мешиносанду эътироф менамоянд,” -мегӯяд ӯ.
Миллатамон садҳо нафарони дар касбу кори гуногун муваффақро доро мебошад, ки дар дунё маъруфанд. Ва рӯз то рӯз шумораи ин гуна нафароне, ки номи Тоҷикистонро дар арсаи ҷаҳонӣ баланд мебардоранд, зиёд гардида истодааст. Қайд кардан бамаврид аст, ки яке аз онҳо дастаи наврасони тими мунтахаби футболи кишварамон мебошад. Бори чаҳорум аст, ки дар Чемпионати Осиё иштирок менамоянд ва номи давлату миллати тоҷикро байни пурқувваттарин дастаҳои футболи дунё баланд мебардоранд. Хеле дардовар аст, вақте ки мо ин гуна варзишгарони дар арсаи ҷаҳонӣ ғолибомада дорему шаҳрвандонамон онҳоро намешиносанду нодида мегиранд.
Файзиддин Давлатёров дар мавриди гирифтани пеши роҳи бегонапарастии ҷавонону дигар насли кишвар чунин андеша дорад: “Бояд дар воситаҳои ахбори оммаи кишвар барномаҳои нави хубтару ҷолибтаре роҳандозӣ карда шавад, ки муаррифгар ва тарғибгари ҳисси ватандӯстию меҳанпарастии мардуми кишвар, бахусус ҷавонон, бошанд. Руҳияи хештаншиносии онҳоро баланд бардоранд. Ҳамчунин, хуб мешуд, агар дар муассисаҳои таълимӣ, дар мактабҳои варзишӣ низ ба ин масъала диққат диҳанду вақти муайяне барои фаҳмондадиҳӣ ҷудо намоянд, то ки ҷавонон дар баробари дарсу тамрин боз ба масъалаҳои фарҳангию сиёсӣ дода шаванд ва ҷузъиёти муҳими ин масъалаҳоро хубтар дарк кунанд”.