Чанде пеш дар Муассисаи таҳсилоти миёнаи умумии рақами 114-и ба номи Авғон Муллоеви даҳаи Диамони ҷамоати деҳоти Симиганҷи шаҳри Ваҳдат мулоқоти хонандагон ва аҳолии деҳаи мазкур бо Нависандаи халқии Тоҷикистон Кароматулло Мирзо ва Шоири халқии Тоҷикистон Меҳмон Бахтӣ доир гардид.

Гуландом Самадова, директори МТМУ №114 ба мулоқот ҳусни оғоз бахшида, меҳмононро ба даргоҳи илму маърифат хайрамақдам гуфта. Ӯ аз осори нависандаи халқӣ Кароматулло Мирзоев ёдовар шуда, иброз дошт: То ба имрӯз асарҳои зиёди нависанда аз қабили «Марги бегуноҳ» қиссаҳои «Ситораҳои паси абр», «Ду қаҳрамон аз як хонадон» ва як силсила ҳикояҳо низ ба табъ расидаанд, ки ҳар кадом ба таври худ ҷолиби таваҷҷуҳ аст. Яке аз вазифаҳои муқаддасе, ки адабиёти даврони соҳибистиқлолӣ бар дӯш гирифт, бедор кардани ҳофизаи таърихии халқ мебошад. Зеро мусаллам аст, ки бидуни шинохти гузашта бунёд намудани ҳаёти имрӯзае, ки пояҳои мустаҳкам дошта бошад ва бо итминони комил қадам задан ба фардо аз имкон берун аст. Дар ин ҷода, чи дар насру чи дар назм бори асосӣ ба дӯши жанри таърихӣ вогузор шуд. Дар риштаи наср дар давоми тақрибан сӣ соли охир роману қиссаҳои таърихие арзи вуҷуд карданд, ки аксарашон нақши бузурги маърифатӣ доранд равшан намудани саҳифаҳои торики таърихи халқ ва тасвиру муаррифии симоҳои барҷастаи сиёсиву фарҳангии гузаштаи дуру наздик саҳми шоиста гузоштаанд.

Номбурда дар идомаи суҳбат иброз дошт, ки мулоқоте, ки имрӯз дар муассисаи мазкур баргузор шуд, тавонист бори дигар хонандагон, омӯзгорон, волидайн ва аҳли адабро бо ҳам биёрад. Хуб мешавад, ки чунин мулоқотҳо бо адибон бештар барпо гардад ва насли наврас бо онҳо аз наздик шинос шаванд. Ин имкон медиҳад, ки шавқи наврасон ба адабиёт зиёдтар гардад ва аз ин ҳам зиёд масъулияти худро ҳис кунанд. Ҳамзамон, чунин вохӯриҳо наврасонро дар рӯҳияи инсондӯстӣ, ватандӯстӣ, ифтихори ватандорӣ, эҳтироми арзишҳои миллӣ, умумибашарӣ ва фарҳангӣ тарбия менамояд.

-Ман аз ин мулоқот бо шумо хонандагони азиз хело шод гаштам, чунки дар чеҳраи якояки шумо хонандаи дӯстдоштаи худро мебинам, чунки порчаҳои қироатнамудаи шумо аз асарҳои навиштаи ман гувоҳи ин гуфтаҳост, - бо хушҳолӣ гуфт Кароматулло Мирзо.

Инчунин нависанда зимни баромади худ таъкид кард, ки китобхонӣ бояд ҷузъи муҳими тарбияи насли наврас бошад, чунки онҳо ҳангоми мутолиаи китоб дарси одобу ахлоқро омӯхта, барои хубтару хуштар гузаронидани умр камари ҳиммат мебанданд. Накӯкору покахлоқ ва ватандӯст тарбия ёфта, ба камол мерасанд.

Ӯ ба хонандагон муроҷиат карда гуфт: «Ҳаётро бе дониш, ки аз китоб сарчашма мегирад, тасаввур кардан мумкин нест. Китоб барои мо дӯсти бовафо, маслиҳатгари беминнат, рафиқи беғараз, ҳамдаму ҳамсӯҳбати мувофиқ мебошад. Китоб калиди хазинаи илму маърифат буда, таҷрибаю дониши донотарин доноёнро дар бар мегирад. Аз ин рӯ, бояд шумо, наврасон, ба қадри китоб бирасед, вақти пурқимати худро ба беҳудагардию корҳои ношоиста сарф накарда, бештар китоб хонед, то дар зиндагӣ душворие сади роҳи шумо нагардад». Ӯ ҳамзамон ба хонандагон таъкид намуд, ки шахси китобхон дарахти пурсамареро мемонад, ки меваҳои он ҳар лаҳза инсонро ҳастиву тавон ва имону виҷдон мебахшад.

Ҳикматҷон Розиқов, намояндаи Мақомоти иҷрояи ҳокимияти давлатии шаҳри Ваҳдат зимни суханронии худ чунин иброз дошт: Рисолат ва хидмати нависанда ва шоир ба қавли мутафаккирони маъруфи олам чашми бино ва дили бедори халқ аст, дар айёми пуртаззод ва даргириҳои сиёсии ҷаҳони имрӯза бори масъулияти ӯро ба маротиб афзудааст. Вижагиҳои осори нависандаро, хусусан дар марҳилаҳои ҳассоси таърихи кишвар ва халқаш, ҳадаф ва ҷустуҷӯҳои эҷодии адиб муайян ва мушаххас менамоянд. Биноан бурду бохти эҷодии нависандаву шоир аз лиҳози принсипи таърихият маҳз дар тарозуи муҳит ва андешаҳои замони ӯ баркашида мешавад.

Дар охир хонандагони фаъоли ин даргоҳи илму маърифат аз эҷодиёти Кароматулло Мирзо ва Меҳмон Бахтӣ шеърҳо ва порчаҳо аз ҳикояву повестҳо қироат намуда, ба иштирокчиён руҳияи хушҳолӣ бахшиданд.