Аз айёми хурдсолӣ дар дил орзуи ба дигарон ёрӣ расонданро дошт. Лек имконият ҳеҷ даст намедод, ки онро амалӣ намояд. Ин нияти некаш замоне ҷомаи амал пӯшид, ки ба нафақа баромад. Қарор дод нафақаи чандмоҳаашро ба ҳисоби ягон ятимхона гузаронад. Бо ин мақсад ба идораи ҳифзи иҷтимоӣ ва таъминоти нафақаи ноҳия муроҷиат кард. Масъала ҳалли худро наёфт. Пас ба пойтахт сафар намуд. Барояш муяссар шуд, ки нафақаи чандмоҳааш ба яке аз муассисаҳои кӯдакона, ки ба ёрӣ ва дастгирӣ эҳтиёҷ дорад, гузаронда шавад. Нафақаи ҳармоҳаи ӯ 748 сомонӣ муқаррар гардидааст. Ҳамин тавр, нафақаи шашмоҳааш, ки 4488 сомониро ташкил дод, ба суратҳисоби Хонаи кӯдакони “Чорбоғ”-и ноҳияи Варзоб гузаронда шуд.

Дар ибтидо аз чунин амал наздикону пайвандонро огоҳ намуд. Ба чунин нияти ӯ баъзе дӯстону наздикон бовар надоштанд. Ҳатто тариқи шӯхӣ иброз доштанд, ки пул хеле ширин аст. Гумон аст, баъди ба нафақа баромадан ин корро анҷом диҳад. Аммо ӯ ба аҳдаш устувор монд. Ҳатто дилаш хеле бардошта шуд. Охир орзуи ҳанӯз айёми кӯдакӣ дар дил парваридааш амалӣ гардид.

Исмоил Куканов аз рӯи ихтисос омӯзгор аст. Пас аз хатми Донишкадаи омӯзгории шаҳри Ленинобод (ҳоло Донишгоҳи давлатии шаҳри Хуҷанд ба номи Б. Ғафуров) ба зодгоҳаш ноҳияи Данғара баргашта, дар таълиму тарбияи насли наврас саҳми босазо гузоштааст. Дар муассисаҳои таҳсилоти миёнаи умумии ноҳия чандин солҳо ҳамчун омӯзгор ва ба ҳайси сарвари мактаб заҳмат кашид. Зиёда аз чил соли ҳаёти худро сарфи ин пешаи душвору пуршараф намуда, ибтидои соли равон ба нафақа баромад.

Чун Аълочии маорифи Тоҷикистон дар корҳои ҷамъиятӣ ширкати фаъолона меварзад. Якчанд маротиба вакили маҷлиси вакилони халқи ҷамоати деҳот ва ноҳия интихоб гашта, ҳамчунин роҳбарии кумитаи маҳаллаи Тошгузарро ба уҳда дошт.

- Ҳангоми баргузории тантанаи ҷашни байналмилалии Наврӯзи оламафрӯзи соли пешин дар деҳаи Тошгузар намоиши ҳунарҳои мардумони кӯчии ноҳия, аз ҷумла қарлуқҳоро баргузор намудем, - нақл кард зимни суҳбат Исмоил Куканов. – Дар он меҳмонон аз ноҳия, вилоят ва маркази ҷумҳурӣ, аз ҷумла намояндагони Ҷамъияти дӯстӣ ва робитаҳои фарҳангии Тоҷикистон бо кишварҳои хориҷа, роҳбарони иттиҳодияҳои ақаллиятҳои ҷумҳурӣ, ҳамчунин созмонҳои гуногун ширкат доштанд. Онҳо ҳунарҳои мардумиро дида, хеле шоду мамнун гардиданд. Ба роҳбарияти кишвар баҳри осоиш, муҳайё намудани шароит бобати рушди фарҳанг, анъанаҳои халқиятҳои гуногуни сокини Тоҷикистон изҳори миннатдорӣ намуданд.

Ҳоло Исмоил Куканов ният дорад, нафақаи чандмоҳаи дигарашро пасандоз намуда, боз ба ягон хонаи кӯдакон гузаронад. Албатта, ӯ ба ҳамдеҳагони камбизоат ва ба кӯмак ниёздошта пайваста дасти ёрӣ дароз мекунад. Вале ӯ мехоҳад, маҳз ба хонаҳои кӯдакон бештар ёрӣ расонад.

- Насли наврас ояндаи кишвар аст, - мегӯяд Исмоил Куканов. – Коре бояд кард, ки онҳо солиму бардам ба воя расанд. Баъдан ба нафъи халқу ватан хизмат намуда, дар пешрафти диёр саҳмгузор бошанд. Барои тарбияи онҳо нафарони хайрхоҳ агар саҳм гузоранд, беҳтарин амал хоҳад буд. Ман ҳам мекӯшам аз чунин зумра бошам.

Аз муаллиф: Исмоил Куканов узви Иттифоқи журналистони Тоҷикистон (1996) буда, ҳаммуаллифи китоби “Дарвозаи ҷаҳон” (Душанбе, 1996) аст. Айни ҳол мавсуф барои китобҳои “Хатлонзамин” ва қомусномаи “Дунёи рангин” мавод гирд оварда истодааст.

Раҳмоил САФАРОВ, рӯзноманигор