Зарар доштани шароб ба саломатии инсон ҳақиқати бебаҳс аст. Тибқи омори ҷаҳонӣ ҳар сол дар дунё аз шароб беш аз 3 миллион нафар ба ҳалокат мерасанд. Дар ҷомеаи мо низ шаробнӯшон кам нестанд. Хусусан ин одати бад дар миёни ҷавонон бештар шудааст. Мо аз мусоҳибон пурсидем, ки:

Яҳё МАҲМАДНАБИЕВ, донишҷӯ:
 - Ба фикри ман ин ду сабаб дошта метавонад: яке гирифтори мушкили равонӣ будани шахс, дигаре аз рӯи ҳавас. Ҷавононе, ки дар зиндагӣ ҳамеша нокоманд ва ё бо мушкилии ба  назари худашон бузурге рӯ ба рӯ шудаанд, майл ба шаробнӯшӣ мекунанд. Чунин ҷавононро ба истилоҳе сустирода ҳам мегӯянд. Дуюм, вақте гурӯҳи ҷавонон дар маҳфиле ҷамъ    мешаванд, миёнашон ҳатман на¬фарони шаробнӯш ҳам ҳастанд, ки ҷавонҳои шароб наменуши¬дагиро ё маҷбур мекунанд ва ё онҳо худашон ба шаробнӯшон тақлид карда менӯшанд.  Ин омили дуюм аст, ки аз рӯи ҳавас ё тақлид шуруъ шуда, рафта-рафта ба одат табдил меёбад.

Самандар АБДУЛЛОЕВ,
директори КВД "Маркази ҷумҳуриявии иттилоот ва тамоюли ҷавонон":
- Имрӯз майли ҷавонон ба шаробнӯшию майзадагӣ ба назар мерасад, ки аз пастии маънавиёт ва бедонишии онҳо маншаъ мегирад. Азбаски иро¬даашон суст аст ва худашонро идора карда наметавонанд, ба шаробнӯшӣ ва дигар омилҳои номатлуб даст мезананд. дар қатори табақаи ҷавонони ном¬бурда боз ҷавонони дорои қобилияти хуби даркнамоӣ, эҳсосот, донишандӯзӣ, дорои маърифту ахлоқ низ ба амали шаробнӯшӣ даст задаанд. Онҳо шароити нағз доранд ва барои шароб маблағ сарф карданро зиён намеҳисобанд.

Аълохуҷа СУРХОВ, омӯзгор аз ноҳияи Ёвон:
 - Шаробнӯшӣ зуҳуроти ба¬дест, ки ҷавонон онро аз калонсолон ёд мегиранд. Ин мариз бештар дар шаҳрҳо паҳн шудааст! Волидайн қабл аз ҳама дар пешгирии ин мариз намунаи ибрат    бошанд, нагузоранд, ки фарзандонашон ба ин роҳ раванд.

Фирдавс ҒАФУРЗОДА,
роҳбари гурӯҳи ҷавонони ташаббускор дар шаҳри Норак:
- Баъзе аз ҷавонон худашон намедонанд, ки барои чи шароб менӯшанд. Баъзеашон “барои вақтхушӣ менӯшем” мегӯянд, лекин касе надидааст, ки шароб вақти нафареро хуш карда бошад. Нӯшидани шароб ва истеъмоли маводи мухаддир ҷавононро бештар ба худкушӣ тела медиҳад. Аз ҷониби ди¬гар, беш аз навад дарсади аҳолии кишвари мо мусулмонанд. Вале имрӯз бо вуҷуди аз ислом хабар доштан ҷавонон шароб менӯшанд. Инчунин, тиб кайҳо исбот кардааст, ки шароб ба саломатии инсон зарари ҷиддӣ дорад. Вале бо вуҷуди ин дар ҷомеа майхорагиву нашъамандӣ дар авҷ аст.

Фазлиддин ХОҶАЕВ, рузноманигор:
  - Гӯё бекорҳо зиёд шуда ва барои фаромӯш намудани дарди сарашон ҷуръа–ҷуръа нӯш мекунанд. Воқеан сатҳи беко¬риро миёни ҷавонон намета¬вон нодида гирифт. Аммо яке аз    сабабҳои аслӣ боз ҳамон таассуб аст, ки иродаи ҷавононро чун “пой дар лой” мелағжонад. Ҳавасу ҳавасбозии номуносиб дардест, ки “баҳонаҳо” ба вуҷуд меорад. Ҳамон даъвои  “бекорӣ” яке аз чунин баҳонаҳост. Зеро агар баҳона набуд, ҷавони бекор аз куҷо пул ёфт ва ша¬роб нушид? Дуздид? Қарз гирифт? Чунин ҳолатҳо низ рух медиҳанд, аммо бовар дорам,  ки кам. Тассуби ҷавононро барои шаробнӯшӣ омили асосӣ медонам.