Қиссаи наврасе, ки “Тоҷикистон - Ватани азизи ман” имконияти муаррифиаш гашт

Ӯ ҳоло наврас аст. Дунёи худро дорад. Дунёи поку тоза ва пурасрор. Муғчаеро мемонад, ки майл ба шукуфтан дорад. Ба олами рангини мусиқӣ гом ниҳодаасту аллакай эҷодкор аст. Тасодуфан бароямон муяссар шуд, то чанде дар дунёи тозаву мусаффои ин навраси боистеъдод сайре дошта бошем.

Нахустин сурудашро рӯи саҳнаи бузург назди мухлисон дар 4-солагӣ суруда. Ва роҳ ёфта ба қалби мухлисони савту наво. Дар қалби кӯдаконааш орзуҳои бузургро мепарварад ва барои ба ҳадаф расидан бебоконаву огоҳона талош менамояд. Ӯ суруд мехонад ва ҳамзамон оҳанг эҷод мекунад. Дар сурудаҳояш васф мекунад зебоиҳои табиати атрофро, замзама мекунад ишқу муҳаббат ба ватан, ба модарро, умед мебахшад қалбҳои хастаро...

Идрисхон Тошматов аст ин эҷодкори дар сол хурду дар истеъдод бузург. Ӯ хонандаи синфи 7, муассисаи таҳсилоти миёнаи умумии № 1-и шаҳри Исфара, ҳамзамон толибилми мактаби мусиқии №1 -и ин шаҳр мебошад.

Идрисхон дар ҷамоати деҳоти Сурхи шаҳри Исфара дар оилаи санъаткор ба дунё омадааст. Дар оилае ба воя мерасад, ки ҳама пайвандон, ҳам падар ва ҳам бобову бобокалон, алоқамандӣ ва дилбастагӣ ба санъат, ба шеъру суруд доранд.

Вақте падараш Луқмонҷон Тошматов асбобҳои мусиқиро ҷӯр намудаву менавохт, Идрисхони хурдсол ба ҳаракати ангуштони падар болои асбобҳои мусиқӣ бодиққат дида дӯхта, мафтуни савту навои дилнишин мегашт.

ОҒОЗИ РОҲ БА ДУНЁИ ҲУНАР

Ҳанӯз аз айёми хурдсолӣ ба зебоиҳои атроф, ба воқеаву рӯйдодҳои ҳаёти бачагӣ бо шавқи беандоза менигаристу бо зиракиву ҳушёрӣ, завқи баланди зебоишиносӣ аз дигар ҳамсолон фарқ мекард.

Вақте ҳамсолонаш дар кӯчаву мактаб фориғ аз дарс саргарми ҳар гуна бозиҳои кӯдакона давутоз мекарданд, Идрисхон рӯи майсаҳо дароз кашида, аз миёни шохаҳои дарахтон ба шуълапошии офтоб менигарист, ба нағмаи мурғакони чаман гӯш меандохт, аз хандаи офтоб завқ мебурд, аз кокулони беди маҷнун арғунчак месохт, сари сабзаҳои махмалинро сила мекард, рангҳои рангинкамонро бо ангуштони хурдакаки худ мешумурд, садои набзи боронро мешунид...

Оре, олами афсонавие дошт, ки мехост ҳарчи зудтар василае ёбаду он ҳамаро ба хати тасвир бикашад. Гоҳе қалам ба даст гирифтаву мисраъҳои шогирдонае эҷод мекард, гоҳе сурудеро зери лаб замзама мекард. Ҳамин гуна буд оғози роҳ ба дунёи ҳунар...

- Ҳанӯз хеле хурдсол будам, ки ба шеър ва суруду мусиқӣ дилбастагии зиёд доштам, –мегӯяд Идрисхон - Аз садои сарояндаҳои маҳбубамон устод Ҷурабек Муродов, Нигина Амонқулова, Нозияи Кароматулло, Носир Раҳимов, Исматулло Холов хеле хушам меомад ва вақте садои онҳоро мешунидам ё тариқи оинаи нилгун тамошо мекардам, беихтиёр бо онҳо ҳамовоз шудаву баробари онҳо замзама мекардам. Қариб ҳама сурудҳои ин овозхонҳоро аз ёд медонам.

НАВРАСИ СОҲИБҲУНАР

Идрисхон ҷисми кучак дораду иродаи қавӣ. Ин навраси соҳибҳунар ҳамеша пайи ба даст овардани музаффариятҳо саъй мекунад. Мағлубиятро намепазирад. Иштирокчӣ ва ҷоизадори озмуни ҷумҳуриявии “Тоҷикистон - Ватани азизи ман” дар даври вилоятии ин озмун аст. Шеъру таронаҳояш зинатбахши тамоми маҳфилу чорабиниҳои диёри маҳбубаш гаштаанд. Ба қавле гули сари сабади тамоми маҳфилу маъракаҳои мардуми фарҳангдӯсту фарҳангпарвари минтақа аст.

Ин тозагули наврустаи боғи санъат на танҳо дар зодгоҳи худ - шаҳри Исфара ва вилояти Суғд, балки берун аз он низ шуҳратёр гаштааст. Мавзуъҳои асосии сурудаҳояш васфи зебоиҳои диёри маҳбуб, табиати афсункори Ватан, тараннуми сулҳу дӯстӣ ва монанди инҳоро дар бар мегиранд. Модар ва Ватан барояш муқаддасу беназиранд.
Идрисхон Тошматов аз 7-солагӣ аллакай ба эҷоди шеърҳои кӯдакона шуруъ намуд.

- Нахустин шеърамро ба хоҳарам Омина бахшида будам, - мегӯяд ӯ.

Идрисхон ба сурудҳои худ оҳанг мебандад. Чун донандаи хуби забонҳои русӣ ва англисӣ дар репертуари сурудҳояш чанд суруде бо ин забонҳо низ мавҷуданд, ки бо лаҳни шевою садои гӯшнавоз суруда шудаанд. Албатта, шеърҳои шогирдонааш аз нуқсонҳо орӣ нестанд, вале бо дастгирию роҳнамоии устодон аллакай масири ягонаи худро пайдо намудаву устуворона ба пеш гом мениҳад.

МУҲИТИ СОЗГОРИ ОИЛА
Аз лаҳни дилошуб ва накҳати эҷоди ин навраси соҳибистеъдод аён аст, ки тарбиятдида дар муҳити солиму созгори оилавӣ аст. Волидон барои рушду инкишофи донишу маҳорати Идрисхон ҳеҷ чизро дареғ намедоранд. Дар тарбия ва ба камол расидани фарзандони ин оила хоса саҳми бобояш Абдумуртазо Тошматов хеле арзишманду сутуданист. Бобо бо як ҷаҳон ифтихору сарбаландӣ аз маҳорату истеъдоди наберааш ҳарф мезанад, ҳангоми ба ёд овардану қисса кардани музаффариятҳои фарзанд буғзе гулӯяшро мегираду ашк мерезад, буғзи шодкомӣ, ашки шодӣ...
Оре, муҳиташ муҳити созгор аст барои рушд кардан, барои сабзидану нумуъ кардан. Дар ин муҳит муносибатҳо солим, қалбҳо пурнур, дидаҳо рӯшан, шунидаҳо пурнаво, рухсораҳо пурҷило, андешаҳо солиманд. Ва дар фазои озоду вораста сурудаш бол мекушояд. Ва фаро мегирад тамоми ҳастиашро. Ва инак сурудаш боли парвоз аст ӯро, сурудаш олами роз аст ӯро, сурудаш ҳамдаму ҳамроз аст ӯро, сурудаш зиндагисоз аст ӯро...

ИСТЕЪДОДҲОРО РУШДУ ТАКОМУЛ МЕБОЯД ДОД

Гарчанде Идрисхон ҳунари навозандагию сарояндагиро аз падараш Луқмонҷон Тошматов ба мерос гирифта бошад ҳам, нақши устодонаш Нусратулло Фахриев ва Исомиддин Хоҷаевро дар рушду такомули минбаъдаи ҳунару маҳорати худ хеле бузург меҳисобад.

– Дар интихоби матн, такмилу сайқал додани донишу ҳунар ва маҳоратам устодонам саҳми арзанда доранд, – изҳор медорад Идрисхон. – Ҳар муваффақияте, ки дорам, маҳз бо талошу заҳматҳои пайвастаи устодонам ба даст овардаам ва оянда низ ба кумаку дастгирии онҳо умед мебандам.

– Истеъдод дар ниҳоди ҳама инсонҳо вуҷуд дорад. Ин истеъдодҳо бо рангу ҷилои мухталиф ва дар соҳаҳои мухталиф нумуъ мекунанд. Вазифаи мо, устодону волидон пеш аз ҳама кашф кардани истеъдоди нав-расону ҷавонон, минбаъд бо роҳу усулҳои санҷидашудаи муассир рушду такомул додани онҳо мебошад, - мегӯяд устодаш Нусратулло Фахриев. – Идрисхон донишу қобилияти фавқулода дорад, ӯро ояндаи нек дар пеш аст. Орзуи ман ҳамин аст, ки дар оянда мисли санъаткорони номвар ба халқу ватани азизи худ хизмат намуда, номбардори падару модар, номбардори миллати хеш гардад.

ОРЗУҲОИ БУЗУРГИ ЯК ҚАЛБИ КӮЧАК

Идрисхон озодандеш аст, озодиро меписандад. Суруду мусиқӣ аст марҳами розаш, дӯсти беғаразаш, ҳамроҳи ҳамешагиаш, рафиқи бачагиаш, сарвату дороияш, оинаи рӯзгораш, чароғи роҳнамояш, мушкилкушояш...

Ин навраси навҷӯю навовар дар кулбори андешаҳои хеш фикрҳои ҷолиб зиёд дорад. Идеалаш дар зиндагӣ Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон асту бо эҳсоси баланди ифтихормандӣ аз вохӯрияш бо Президенти мамлакат қисса мекунад.

Оре, қалби кучаку беолоиши ин наврас саршор аз орзуҳои бузург аст ва мо ба ин ниҳоли наврустаи боғи санъату ҳунари тоҷик дар роҳи расидан ба мақсадҳои воло барору комёбӣ таманно намуда, мехоҳем ҳамеша роҳаш ҳамвор ва рӯзгораш чун олами андешаҳояш пурнишоту рангоранг бошад.

Имрӯзҳо Идрисхон пайи омӯзиш ва эҷоди оҳангу сурудҳои тоза аст ва пайваста ҳунару маҳорат ва дониши худро сайқал медиҳад. Умедворем, ки ин навраси боистеъдод бо ҳунари воло ба дилу дидаи мухлисон абадан роҳ меёбад ва муаррифгари санъати қадимаи тоҷикон дар арсаи ҷаҳонӣ мегардад. Чун воқеан суруду мусиқӣ сарҳад надорад ва ҳунарманди асил ҳар ҷо бошад, соҳибиззату соҳибобрӯст.