Ҳарчанд театр як макони хуби фарҳангӣ, минбари андеша ва ғанигардонандаи маънавиёт аст, имрӯзҳо аз холӣ будани толорҳои он зиёд шиква мекунанд. Хоса ба театр нарафтани ҷавонон аз масъалаҳои нигаронкунандаи рӯз гаштааст. Дар робита ба ин масъала аз мусоҳибон пурсидем:

Фаридуншоҳ ИБРОҲИМЗОДА, ҳунарманд:
   - Театр тарбиятгар аст. Баъзе бинандаҳое ҳастанд, ки меҳри волидайн, шафқати онҳоро ду¬руст дарк намекунанд. Вале агар саҳнаҳои театриро дар мавзӯҳои    барояшон даркнопазир тамошо кунанд, назарашон дигар мешавад.

Фаррух ҚУРБОНИЕВ, донишҷӯ:
- Театр аз бахшҳои умдаи фарҳанги ҳар халқу миллат ба шумор меравад. Он зиндагии моро акс мекунад. Инсонро ба худшиносиву худогоҳӣ раҳнамо мешавад. Он яке аз воситаҳои хуби таъсиррасонӣ ба мафкураи инсон аст.

Хусрав ШОҲСАИДОВ, рӯзноманигор:
   - Театр саҳнаест, ки он ҷо ҳама чиз зинда сурат мегиранд. Ба инсон ин хеле муҳим аст, ки зиндагӣ, хулқу атвор ва рафтору гуфтори худро бо чашм бубинад ва барои    ислоҳ шуданаш кӯшиш намояд. Ин имкониятро танҳо театр ба мо медиҳад. Театр моро месозад, ислоҳ мекунад ва меомӯзонад.


Бахтиёр ФАЙЗИЗОДА, сокини ноҳияи Панҷ:
- Театр ба инсони бомаърифат маънавиёт медиҳад. Ба воситаи театр мо метавонем фарҳангу тамаддуни худро дар дохилу хориҷи кишвар муаррифӣ намоем. Модоме ки театр муаррифгари фарҳанг ва афзояндаи маънавиёт бошад, пас он барои ҷавонон ҳамчун обу ҳаво зарур аст.

Фурқати НИЗОМ, корманди ТВ “Сафина”:
   - Ҳар тағйироту дигаргуние, ки дар зиндагии ман ба миён омад, аз таъсири театр буд. Бартарияти театр аз филму намоишҳои телевизионӣ дар он аст, ки мо бо    ҳунарманд дар толор як ҷо нафас мекашем ва дарди қаҳрамонро ҳис мекунем. Кайфияти тамошои театр низ дар ҳамин аст.