Соли дуюм аст, ки озмуни “Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст” дар саросари кишвар баргузор мегардад. Айни ҳол даври ҷамъбастии озмуни мазкур ҷараён дорад. Оид ба баргузории он бо Шукрона Хуҷамқулова, хонандаи синфи 10-и МТМУ № 81-и пойтахт, ғолиби даври ҷумҳуриявӣ дар соли гузашта ва ғолиби даври шаҳрии озмуни мазкур дар соли ҷорӣ суҳбат оростем.

- Нахуст таассуроти худро оид ба баргузории озмун мегуфтед?

- Ин озмун новобаста аз синну сол ва касбу кор миёни қишрхои мухталифи ҷомеа такони ҷиддиеро ба вуҷуд оварда, шаҳрвандонро ба мутолиа ва дӯст доштани китоб водор сохт. Аз озмуни мазкур ман таассуроти зиёде бардоштам. Аз ҷумла, ман бо шоирону нависандагоне вохӯрдам, ки пештар асару романҳояшонро мутолиа намуда, ғоибона мешинохтам. Инчунин бо иштирокчиёни зиёде аз манотиқи кишвар риштаи дӯстӣ пайдо карда, мунтазам дар робита ҳастем.

- Шавқу завқи китобхонӣ дар дили шумо аз куҷо пайдо шуд?

- Аз хурдсолӣ ба китобу китобхонӣ шавқи беандоза доштам. Меҳри китобхонӣ, қироати шеър ва дӯст доштани осори пурғановати назму насрро дар дили ман падару модарам ҷой намуданд. Ҳанӯз хурд будам, ки падарам ба хонаамон китобҳои зиёдеро меоварду мо мутолиа менамудем. Аз ҳамон замон меҳри китобхонӣ дар дили ман шӯъла заду мутолиаи китобро идома додам. Инчунин дар овони наврасӣ падарам маро ба телевизионҳои Сафина ва Баҳористон мебурд ва ман дар васфи Ватан, Тоҷикистон, модар ва Истиқлолият шеър қироат менамудам, ки ин низ як василаи бедор намудани шавқи ман нисбат ба китобхонӣ гардид. Маҳз бо роҳандозии онҳо ду сол аст, ки ман дар ин озмун ширкат варзида, сазовори ҷойҳои ифтихорӣ мегардам.

- Дар ҷараёни баргузории озмун бо чи мушкилоте рӯ ба рӯ гардидед, умуман аз рафти он чи хотираҳо доред?

- Хушбахтона, дар рафти озмун ба ягон мушкилоте дучор нагаштем. Бароямон тамоми шароитҳо фароҳам оварда шуда буд. Толори махсусе барои мо иштирокчиён ҷудо гардида буд, то ки мо бе мамониат аз он ҷо китобҳои лозимиро дастрас намуда, ба озмун омодагӣ бинем. Аз ин озмун лаҳзаҳои хушу хотирмони зиёде дорам. Пеш аз хама пайдо намудани ҷуръат аст, яъне бо ҷуръат ва иродаи қавӣ иштирок намуданро омӯхтам. Инчунин хотироти хубе, ки доим маро ҳамсафар аст, ин вохӯрӣ бо Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ –Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар муассисаи таҳсилоти миёнаи умумии №65 аст. Ин лаҳзаҳо ҳеҷ гоҳ аз хотирам зудуда намешаванд ва доим ҳамчун як таассуроти нек боқӣ мемонанд. Дар рафти вохӯрӣ Ҷаноби Олӣ ба мо, иштироккунандагон тавсияҳои хуб доданд, ки мо минбаъд ин панду тавсияҳоро сармашқи кори худ мекунем.

- Асари писандидаи шумо кадом аст ва қаҳрамони кадом асар диққати Шукронаро бештар ба худ ҷалб намудаасту ӯ мехоҳад пайрави он бошад?

- Ҳар як китоб дар худ панд ва ҷавҳари ниҳоне дорад. Ман ҳамаи асарҳои мутолианамудаамро дӯст дошта, онҳоро такроран мехонам. Аммо аз миёни ин асархо беҳтарин асаре, ки писанди ман аст, ин “Ёддоштҳо”- и устод Садриддин Айнӣ мебошад. Дар асари мазкур воқеаҳои замони кӯдакӣ, овони мактабхонӣ ва ҳамаи он воқеоте, ки аз сари устод гузаштааст, ҷамъоварӣ гардидаанд. Ҳангоми мутолиаи осори классику муосири форсу тоҷик ва ҷаҳонӣ бо якчанд образҳои занони далеру ҷасур, ки барои ҳифзу ҳимояи Ватан хизмат намудаанд, ошно мегардем. Ин занҳо нотарсиро пешаи худ намуда, тамоми ғаму андуҳ ва шодиву нишотро паси сар карданд. Яке аз намунаи ин образҳо Фирӯза аз китоби “Духтари оташ”-и Ҷалол Икромӣ мебошад. Ин образро ман хело дӯст медорам ва пайрави ӯ будан мехоҳам. Ё ин ки аз достони безаволи “Шоҳнома”-и Абулқосим Фирдавсӣ образи Гурдофарид таваҷҷуҳи маро ба худ ҷалб сохтааст. Дар ин образ духтари ҷасуру бебокеро мебинем, ки ҳатто бо Суҳроб дар набард мебарояд. Ва хушбахтона чунин образҳо дар адабиёти мо хело зиёданд.
  
- Пас аз мутолиаи ҳар як асар ба чӣ хулоса меоед?

- Ҳангоми мутолиаи китоб дар дохили он сайр менамояму бо қаҳрамонҳои он маҷозан дар гуфтугӯям. Агар китоб ҷолиб бошад, такроран онро мутолиа менамоям. Ҳангоми ғаму шодии онҳо, ман низ шоду ғамгин мешавам.

- Асари рӯимизии Шукрона кадом аст?

- Ман китобхонаи шахсии худро дошта, тамоми китобҳоямро дар он ҷо маҳфуз медорам. Асару роман ва китобҳои зиёдеро мутолиа намудаам, ки маҷмуи онҳо зиёда аз 500 ададро дар бар мегирад. Аммо асарҳое, ки ҳамеша мутолиа менамоям, ин “Ёддоштҳо”-и устод Садриддин Айнӣ, “Куллиёт”-и Лоиқ Шералӣ ва мунтахаби ғазалиёти Низом Қосим бо номи “Биё, дилро ба барги гул бипечонем” мебошанд.

- Озмуни “Фурӯғи субҳи доноӣ..” дар баробари ба муваффақият ноил шудан, ба шумо боз чӣ дод?

- Пеш аз он ки шахс дар дилхоҳ озмун ва ё чорабинӣ иштирок менамояд, дар дил тарсу ҳаросе дорад. Ҳангоми иштирок дар ин озмун ҳамон тарсу бим аз дили ман рафта, ҷуръату далериро дод. Чуноне ки огаҳ ҳастед, соли гузашта дар озмуни мазкур дар номинатсияи хондан ва аз бар намудани осори адабиёти муосири тоҷик иштирок карда, ғолиб омадам. Ана ҳамон ҷасорат имсол дубора маро ба озмун раҳсипор намуд. Соли ҷорӣ аз рӯи номинатсияи “Хондан ва аз бар намудани осори адабиёти классикии форсу тоҷик” ширкат варзида, дар даври шаҳрӣ бо гирифтани ҷойи дуюм ба даври ҷамъбастӣ роҳхат ёфтам.

- Оё боварӣ доред, ки дар даври ниҳоӣ ғолиб мегардед?

- Мо ҷавонон бояд пеш аз ҳама ба худ боварӣ дошта бошем, то дар зиндагӣ ба мақсаду ҳадафҳои хеш ноил гардем. Албатта, кӯшиш мекунам ва боварӣ ҳам дорам, ки дар даври ҷумҳуриявӣ ҷойи намоёнро сазовор мегардам.

- Таманниёти шумо ба ҳамсолон чист?

- Пеш аз ҳама кӯшиш намоем, ки бо баҳои хубу аъло таҳсил намуда, номбардори Ватан гардем. Тавре ки Пешвои миллат дар Паёми имсолаи хеш ба Маҷлиси Олии кишвар қайд намуданд: “Танҳо шахси китобхон метавонад, ки сухансанҷу суханфаҳму сухандон бошад”. Ба ҳамсолону ҳамватанони худ тавсия медиҳам, ки вақти пурқимати худро беҳуда сарф насозанду бештар ба мутолиаи китоб машғул бошанд. Ҳангоми мутолиаи китоб ҷаҳони маънавии инсон ғанӣ мегардад.