“Нишондиҳандаҳои рушди нерӯи инсонӣ аз се самти асосӣ – дастрасӣ ба таҳсилот, тандурустию дарозумрӣ ва сатҳи шоистаи зиндагӣ иборат мебошад”.

Аз Паёми Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон

Дар ин суханони Пешвои миллат ҳақиқате нуҳуфтааст. Зеро пешрафти ягон давлат ё ҷомеа бе дастрасӣ ба таҳсил ва дар ин замина, бе рушди соҳаи маориф гумон аст, ки имконпазир гардад. Ҳоло дар соҳаи маорифи кишвар навсозӣ ва дар ин замина иқдомоти наҷиб амалӣ мегардад. Чунончи танҳо дар соли 2017 баҳри навсозӣ, бунёди таълимгоҳҳои нави замонавӣ аз ҳисоби сарчашмаҳои гуногун беш аз 400 миллион сомонӣ маблағ сарф ва барои 24 ҳазор нафар хонандагон ҷойҳои нави нишаст муҳайё шудааст.

Ҳамаи ин имкон медиҳад, ки баҳри ба таълиму тарбия бештару хубтар фаро гирифтани насли наврас шароити мусоид муҳайё гардад. Дар ин замина сатҳи донишандӯзии хонандагон низ боло равад.

Тавре дар Паёми хеш Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон зикр намуданд, мувофиқи назарсанҷии созмонҳои бонуфузи ҷаҳонӣ, ки дар кишварҳои рӯ ба инкишоф ба анҷом расондаанд, соли гузашта Тоҷикистон аз рӯи нишондиҳандаи дастрасӣ ба таҳсилот ва сифати таҳсилот миёни 101 кишвари олам ҷои 54-умро соҳиб гардидааст. Ин нишондиҳанда дар миқёси кишварои ИДМ боз ҳам беҳтару хубтар аст. Ва Тоҷикистон яке аз ҷойҳои аввалро ишғол менамояд. Ҳамаи ин гувоҳ аз таваҷҷуҳ ва ғамҳориҳои пайвастаи Роҳбарият ва Ҳукумати кишвар дар ин самт мебошад. Самте, ки пешрафти натанҳо Тоҷикистони азиз, балки ҳар кишварро бе он тасаввур намудан душвор аст.

Чунин таваҷҷуҳи пайваста ба соҳаи маориф мо, омӯзгоронро водор менамояд, ки дар таълиму тарбияи насли наврас аз имкониятҳои мавҷуда боз ҳам бештар истифода намоем. Шоир дар васфи омӯзгор басо хуб гуфтааст:

Агар дар ҷаҳон набвад омӯзгор,
Шавад тира аз бехирад рӯзгор.

Барҳақ омӯзгор машъалафрӯзи ҷомеа дар ҳама давру замон маҳсуб меёфт ва меёбад. Ва ба зиммаи ӯ масъулияти басо бузург ва пуршараф вогузошта шудааст – таълими насли наврас. Натанҳо таълим, ҳамчунин тарбияи эшон. Тарбия дар руҳияи содиқ будан ба анъанаҳои неки гузаштагони хеш, донистани таърихи пурғановати миллати худ, дар руҳияи ватандӯстию инсондӯстӣ. Барои тарбияи сазовори насли наврас мо, омӯзгоронро лозим аст, ки пайваста заҳмат кашем.

Имрӯз дар шароити басо мураккаби ҷаҳонишавӣ қарор дорем. Созонҳои гуногуни ифротгаро баҳри ноил шудан ба ҳадафҳои нопоки хеш аз тамоми имконот, аз ҷумла аз нерӯи насли наврас мехоҳанд истифода баранд. Бисёр аламовар аст вақте мешунавем, ки ҷавонони тоҷик ҳам ба чунин гурӯҳҳои ҷиноятпеша ҳамроҳ шуда, баҳри амалисозии ҳадафу ниятҳои нопоки қувваҳои вайронкору ҷиноятпеша худро беҳуда қурбон месозанд. Пас, мо, омӯзгоронро лозим аст, ки баҳри пешгирии ин гуна раванди ба ҷомеа хатарнок аз тамоми имконот, нерӯи омӯзгорӣ пурсамар истифода барем. Нагузорем ягон нафар аз ҷавонони тоҷик ба чунин гурӯҳҳои вайронкор шомил шавад.

Пешвои миллат зимни мулоқоту вохӯриҳо бо табақаҳои гуногуни ҷомеа пайваста таъкид мекунанд, ки ҷавонон ояндаи миллатанд. Яъне, оянда зимоми давлатдорӣ дар дасти онҳост. Пас, моро лозим аст, ки ин гуфтаҳои пурҳикмати Роҳбари давлатро сармашқи кори худ намуда, дар тарбияи насли навраси арзанда саҳми босазои худро гузорем.

Назира МАРДОНОВА, омӯзгори МТМУ №86, ноҳияи Сино