Ҳизби наҳзати исломии Тоҷикистон чун дигар ҳизбҳои сиёсии олам аз оғози ташкилёбии худ бо мақсади ба даст овардани ҳокимияти сиёсӣ талош мекард. Агарчи қонунгузорӣ ва меъёри демократия ба ҳамаи ҳизбҳои сиёсӣ имконияти якхелаи муборизаи сиёсиро бо роҳи ташвиқу тарғиби солим ва таҳкими фаъолият дода бошад ҳам, ҳизби мазкур шеваи кори худро хилофи талаботҳои қонунгузории кишвар пеш мебурд. Ҳадафи ниҳоии ин ҳизб, пеш аз ҳама, сарнагун кардани сохти конститутсионӣ ва ба сари қудрат омадан буд.

Баъд аз Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ 15 октябри соли 2003 ҳизби мазкур ҳамчун ҳизби сиёсӣ аз нав номнавис шуда, ба фаъолият шуруъ кард. Муассисони ҳизб гӯё самти фаъолияти хешро бо тарҳи дигар роҳандозӣ намуда, барои пешрафту ободии кишвар, якпорчагии миллати тоҷик кӯшиш меварзиданд. Ба назари мардум ҳам чунин менамуд, ки ҲНИТ як ҳизбест, ки дар раванди иқтисодиву иҷтимоии миллатамон ислоҳоти куллие ворид месозад ва паҳлӯ дар паҳлӯи Сарвари давлат барои некӯаҳволии мардум кӯшиш меварзад.

Саркардагони ҳизб дар ҳамоишу конфронсҳо ва ҳатто дар парлумони кишвар аз масъалаҳои ҳифзи истиқлолияти сиёсӣ, иқтисодӣ ва фарҳангӣ, ҳимояи тамомияти арзии Тоҷикистон, ҳимоят аз истиқрори сулҳ, таъмини ваҳдати миллӣ ва ҳамзистии бародаронаи халқҳои ҷумҳурӣ сухан мекарданд. Маҳз чунин ба ном “стратегияи корбарӣ” тарафдорону пайравони ҳизбро дар ҷомеа бештар менамуд. Аммо, мутаассифона, солҳои охир масъулони он фаъолияти зидди конститутсиониро пеша карданд ва шумораи зиёди ҷиноятҳои хусусияти сиёсӣ, террористию экстремистидоштаро содир намуданд. Махсусан, солҳои охир аъзоёни ин ҳизб дар байни аҳолӣ кинаю адоват барангехтанд, ки ин боиси халалдоршавии ҳаёти осудаи шаҳрвандон ва амнияти ҷамъиятӣ гардид.

Мо медонем, ки ҳоло низ дар хориҷи мамлакат доираҳои сиёсӣ, экстремистӣ, ташкилот ва мақомоти қудратманде ҳастанд, ки нооромии вазъи дохилии кишвари моро хоҳонанд ва аз ин манфиатдоранд. Онҳо мақсад доранд, вазъи Тоҷикистонро бо вазъияти кунунии Афғонистон, Ироқ, Сурия ва дигар кишварҳои ноороми исломӣ табдил диҳанд ва дар сарзамини тоҷикон фазои террористӣ, зӯроварӣ, экстремистӣ, радикализмро ташкил намоянд.

Маълум гашт, ки фаъолияти солҳои охири ҲНИТ барои ба мақсад расидани ин хоҷаҳои хориҷӣ мусоидат мекард. Рӯирост бояд гуфт, ки фаъолияти солҳои охири ҲНИТ ин хиёнат алайҳи давлатдории миллат буд. Роҳбарони ин ҳизб ба давлату миллати Тоҷикистон шукргузорӣ накарданд, даъватҳои оммавии худро барои бо роҳи зӯроварӣ ба асосҳои сохти конститутсионӣ ва соҳибихтиёрии Ҷумҳурии Тоҷикистон таҳдид намуданд. Бесабаб нест, ки танҳо дар панҷ соли охир 45 нафар аъзои ҲНИТ ҷиноятҳои вазнин ва махсусан вазнин, 17-тои онҳо бошанд барои содир намудани ҷиноятҳои ифротгароӣ ва террористидошта, аз қабили ташкили иттиҳодияҳои ҷиноятӣ ва иштирок дар онҳо, даъватҳои оммавӣ бо роҳи зӯроварӣ тағйир додани сохти конститутсионии Ҷумҳурии Точикистон ба ҷавобгарии ҷиноятӣ кашида шудаанд.

Бояд гуфт, ки Муҳиддин Кабирӣ ва дигар аъзои раёсати олии ин ҳизб то кунун тавассути сомонаҳои гуногуни олам мунтазам мақолаҳои барангезандаи кинаю адоват ва низои миллию диниро нашр намуда, дар байни сокинони кишвар тарғибу ташвиқотҳо дар руҳияи бадбинию мухолифи сиёсати пешгирифтаи иқтисодӣ, иҷтимоӣ, фарҳангӣ ва динии давлат ва ҳукумати конститутсионӣ ба роҳ мондаанд.

Набояд фаромӯш кард, ки бо мақсади ба роҳи зӯроварӣ ғасб намудани ҳокимият Муҳиддин Кабирӣ ва дигар аъзоёни раёсати олии ҲНИТ бо собиқ муовини вазири мудофиа Назарзода Абдуҳалим Мирзо аз ҳисоби собиқ размандагони Иттиҳоди нерӯҳои мухолифин ва дигарон зиёда аз 20 гурӯҳи ҷиноятӣ иборат аз 15 то 30-нафариро дар ҳайати иттиҳоди ҷиноятӣ созмон дода, барои амалӣ намудани ҳадафҳои худ онҳоро вазифадор кардаанд, ки ба объектҳои махсусан муҳими давлатӣ ҳуҷуми мусаллаҳона намуда, фаъолияти онҳоро зери итоати худ қарор диҳанд. Солҳои тӯлонӣ сарварони ин ҳизб ба ҷои ватандӯстию миллатпарастӣ ба шаҳрвандони Ҷумҳурии Тоҷикистон таассубро талқин мекарданд, барои “ҷиҳоду шаҳодат” кор мебурданд, супоришҳои хоҷаҳои хориҷии худро иҷро мекарданд.

Як решаи дигари хиёнаткориҳои роҳбарияти ин ҳизб дар он аст, ки онҳо ҷавонони роҳгумзадаи тоҷикро гуё ки барои таҳсил ба таълимгоҳҳои кишварҳои исломии хориҷа мефиристониданд ва аксарияти онҳо имрӯз дар сафи гурӯҳҳою ташкилотҳои террористии Ироқу Сурия, Афғонистону Покистон мебошанд. Албатта, бояд гуфт, ки шумораи бисёри аъзои ин ҳизб хатогии худро дарк карданд ва тарки ҳизб намуданд. Онҳо дар натиҷаи фиреб ва зудбоварӣ аъзои ин ҳизб шуданашонро фаҳмиданд, онҳо зарурияти сиёсати созандаи имрӯзаи Ҳукумати Ҷумҳурии Точикистон ва сарвари оқилу тавонои онро эътироф карданд ва минбаъд барои ояндаи дурахшони Тоҷикистон фаъолият карданро пеша намудаанд. Ин, албатта хуб аст, ҷавононро, аз ҷумла аъзоёни роҳгумзадаи ин ҳизбро, ки аксарияти онҳо ҷавононанд ба роҳи дуруст ҳидоят кардан вазифаи ҳар яки мост. Дар баробари ин, мо набояд он рӯзҳои сахтро фаромӯш кунем ва нисбати он нафароне, ки ба дастуру супоришҳои хоҷагони хориҷии худ, ки мехоҳанд мақсадҳои нопоки худро амалӣ созанд, бояд сахт нафрат дошта бошем ва бар зидди онҳо муборизаи беамонро ба роҳ монем.

Фаромарзи ИБРОҲИМ, таҳлилгари масили сиёсӣ