Мутаассифона, фазои сиёсии ҷаҳони имрӯза пур аз тазод, мушкилот ва зиддиятҳост. Имрӯз гурӯҳҳои тундгарову ифротгаро бо амалҳои даҳшатбори худ ҷомеаи ҷаҳониро ба ташвиш овардаанд, ки кирдори онҳо ба ақли солим рост намеояд.

Онҳо барои расидан ба ҳадафҳои нопоки худ аз номи ҳар дину мазҳаб ва ҳар қавму миллат истифода мебаранд. Дар асл, ягон дину оин ва қавму миллат дар он ақида нест, ки мардуми осоиштаро дар ибодатхонаҳо ҳадаф қарор диҳанд ё марказҳои оммавиро ба коми оташ кашанд. Баръакс, қонунҳои диниву дунявӣ чунин ваҳшониятҳоро маҳкум менамоянд. Такя бар дин намудану барои худ манфиат ҷустан, танҳо хиёнат ба дину ҳам ба халқу ба давлат ва ҳам ба Худост.

Динҳо як ҷузъи муҳим ва таркибии тамаддуни ҷаҳонӣ ба шумор мераванд ва дар ҳалли масъалаҳои башарӣ нақши калидӣ мебозанд. Дин мардумро дар чорчӯбаи худ нигоҳ медорад, дар акси ҳол, мардум аз бехудоӣ роҳи қатли ҳамдигарӣ, дуздӣ, фаҳш ва дурӯғро пеш мегиранд. Аммо, тавре зикр шуд, дар зери ниқоби дин ҳар гуна ҳаракат ва равияҳои ифротгаро мақсадҳои ғаразноки худро пиёда месозанд. Бахусус, солҳои охир таъсиру нуфузи созмонҳои фаромиллӣ-ҷунбишҳои динӣ, гурӯҳҳои ифротиву террористӣ, аз қабили "Ҳизб-ут-таҳрир", “Ал-қоида”, “Боко-ҳарам”, "Толибон", "Ҳаракати исломии ӯзбекистон", "Салафия", "Ансоруллоҳ", "Давлати исломии Ироқу Шом", ташкилоти ифротии ҲНИ бо фарогирии ҳар гуна ғояҳои иртиҷопараст ва ифротӣ хеле ба назар мерасанд ва ин гурӯҳҳо аз арзишҳои дини мубини Ислом ба коми худ ва ба таври худ чун ниқоб дар ҷодаи расидан ба ҳадафҳои хеш истифода менамоянд. Аз ҳама даҳшатовар, онҳо дини Ислом ва моҳияти онро ба ҷавонон нодуруст тафсиру ташреҳ дода, насли ҷавонро гумроҳ менамоянд ва ба ҳодисаҳои фоҷиабор мекашанд.

Пас, имрӯз мебояд, ки тамоми неруи худро барои мубориза бо он муттаҳид намоем. Маҳз муттаҳидии ҳамаи неруҳо дар баробари ин падидаи номатлуб метавонанд, ки гарави муваффақият ва пирӯзии мо бошад. Тавре шоҳидем, Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон тамоми тадбирҳоро барои пешгирии ин хатарҳои сайёра роҳандозӣ намуда истодааст. Тоҷикистон дар мубориза зидди хатару таҳдидҳои муосир дар минтақа дар сафи пеш қарор дорад. Стратегияи миллии Ҷумҳурии Тоҷикистон оид ба муқовимат бо экстремизм ва терроризм ҳамчун санади хусусияти барномавидошта дар ҷумҳурӣ татбиқ гашта истодааст.

Дар баробари ин, имрӯз тақозо мегардад, ки ҳар як фарди кишвар муборизаро бар зидди паҳн шудани ҳар гуна ҳаракатҳои ифротӣ вусъат бахшем. Миёни ҷавонон тарбияи ватандӯстиро ба таври пуртаъсиру густурда ба роҳ монему онҳоро ба зиракию таҳаммулгароӣ даъват намоем. Мо мардуми тоҷик таърихи қадима ва ибратомез дорем, пас моро мебояд, аз ин фазои тинҷу осоишта, ки умр ба сар мебарем, шукргузор бошем, ба қадри истиқлолияти бадастовардаи Тоҷикистони азиз расида бошем. Хоку оби Ватани азизамонро гиромӣ шуморида, роҳ надиҳем, ки нохалафе фикру ақидаи бадхоҳонаю ифротгарои худро рӯи кор орад. Таъкидҳои Сарвари давлатамонро пайваста ҷонибдорӣ намуда, зиракии сиёсиро аз даст надиҳем ва барои ҳимояи амният, ваҳдати миллӣ, сулҳу субот, волоияти қонун ва оромиву осудагии кишвари маҳбубамон ҳамеша омода бошем.

Хулоса он аст, ки имрӯз набояд ба ҳар гуна ақидаҳои носолим, ташвиқотҳои нодуруст роҳ диҳему дода нашавем. Якпорчагӣ ва истиқлолияти Тоҷикистони азизамонро аз ҳар гуна падидаҳои номатлуб эмин нигоҳ дорем.

Хосият ШУКУРОВА,
саромӯзгори фанни психологияи Коллеҷи тарбияи ҷисмонии Тоҷикистон