СИЁСАТ
Ҷумъа 19 Апрел 2024 08:00
Дар феҳристи ҷашну санаҳои миллии Тоҷикистон бо ибтикори Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳашт сол аст, ки Рӯзи Парчам ба унвони муҳимтарин бузургдошт дар таҳкими оини давлатдории миллӣ ворид гардидааст ва албатта, ин ибтикори Сарвари давлат миёни мардум ҳамчун падидаи нотакрор ва ҳикмати мондагору иқдоми ояндасоз ва ташаббуси соҳибназарона истиқбол шуд, зеро дар миёни аҷдоди тоҷикон оини парчамдорӣ ҳанӯз аз замонҳои қадим ба ҳукми рамзи иттиҳод ва ҳамдиливу ҳамраъйӣ маъруфият дошта, ҳузури он дар арсаи сиёсат ва низоми давлатдорӣ мардумро ба сӯи музаффариятҳои навин ва ваҳдату ягонагӣ даъват менамудааст.
Дар хотираи таърихи миллати тоҷик аз дергоҳи таърих дирафши коваёнӣ, ки мансуб ба Коваи оҳангар, пешвои афкори мардумсолории аҷдоди тоҷикон будааст, ҳамчун рамзи ғурури миллӣ ва мояи ифтихор барои таъмини ваҳдату ягонагӣ будааст. Дар дарозои таърихи мавҷудияти давлатдориҳои миллии мо ҳам пеш ҳама, яке аз муҳимтарин падидаҳои таъйинкунандаи оин ва суннатҳои давлатдориву давлатсозӣ муроҷиат ба парчам ва таъмину ҳифозати он чун муқаддасоти беназир ба шумор мерафт. Дар китобҳои таърихӣ ва достонҳои безаволи миллати мо нақлу ривоёти фаровоне ҷо доранд, ки ҳамагӣ аз ҷонсӯзиву ҷонсупории қаҳрамонони миллӣ барои ҳифозати парчам ҳикоят мекунанд. Суннати дерини ниёкони мо будааст, ки агарчӣ дар ҷангу пархош ва набардҳо ба шикаст мувоҷеҳ мешуданд, пеш аз ҳама, кӯшиш менамуданд, ки парчами миллиро бо худ бубаранд, то он ба дасти душман нарасад. Маҳфуз доштани парчам ва бо он ҷонсупорӣ намудан бузургтарин пирӯзӣ барои миллати мо дар дарозои таърих будааст ва пайванди ҳамин ҳикмати беназири ниёкон ба зиндагонии воқеии мардуми мост, ки то кунун маросими қасамёдкунӣ зери ин ливои муқаддас сурат мегирад. Барои мо насли ҷавон ва ояндагон сабақомӯзтарин ҳикмати наздик ба зиндагонӣ он аст, ки маҷмӯи музаффариятҳои навини Тоҷикистони соҳибистиқлоли азиз низ аз қавлу қасами роҳбари тозаинтихоби мамлакат дар минбари Иҷлосияи шонздаҳуми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар пояи парчами навини миллат дар Қасри “Арбоб”-и шаҳри Хуҷанд ибтидо гирифт ва боз ҳам манзалати таърихии ин муқаддасоти миллии моро дар асри имрӯз пешорӯи тамоми сокинони кишвар боло бурд. Санаи 24 ноябри соли 1992 Иҷлосияи ХV1-и Шӯрои Олии Тоҷикистон Қонуни Ҷумҳурии Тожикистон “Дар бораи тасдиқи Низомномаи Парчами давлатии Ҷумҳурии Тожикистон”-ро қабул намуд ва бо ҳамин кишвари мо соҳиби яке аз рамзҳои асосии давлати соҳибистиқлол гардид.
Маҳз, аз ҳамон баракати сояи муҳаббату ихлосу садоқатрези Парчами миллӣ буд, ки Пешвои миллат ба мардуми сарзамини хеш сулҳи деринтизорро ваъда карданд ва дар сурати зоҳирии ин муқаддасоти миллӣ ояндаи дурахшони Тоҷикистон, осоиштагиву тинҷӣ ва хотирҷамъии мардумро ба чашмони хеш тӯтиё намудаву аз ҳарорати эҳсоси ҷавонмардӣ ашк рехтанд. Онҳое, ки шоҳиди он рӯзҳоянд, медонанд, ки воқеан достони қабули Парчами Тоҷикистони азиз ҳамчун яке аз бузургтарин муқаддасоти миллии мо дар он айёми хуношоми ҷанги шаҳрвандӣ ба таъбири ҳаким Фирдавсӣ дар ҳақиқат пуроби чашм аст. Хушбахтона, суннати деринаи ниёкони моро Пешвои миллат Эмомалӣ Раҳмон дар пояи Парчами навини миллӣ бо беҳтарин ваҷҳ на танҳо риоя карданд, балки сарбаландона ва рисолатмандона ба иҷро расонида, садоқат ба қавлу қасам ва Парчамро собит намуданд.
Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар яке аз паёмҳои табрикотии хеш бахшида ба Рӯзи Парчам хеле ба маврид фармудаанд, ки “Вақте ки мо имрӯз – дар оғози асри бистуяк ба таърихи гузаштаи халқамон назар меандозем, возеҳ мебинем, ки ниёгонамон дар зери парчам саф кашида, барои ҳимояи марзу буми хеш чӣ ҷонбозиҳо кардаанд.
Хушбахтона, баъди садсолаҳо мардуми тоҷик ба шарофати соҳибистиқлолӣ аз нав соҳиби Парчами миллӣ – рамзи давлати мустақилу соҳибихтиёр гардид. Санаи қабули Парчами Ҷумҳурии Тоҷикистонро мардуми кишвар ҳамчун ҷашни умумимиллӣ аввалин маротиба 24 ноябри соли 2009 бо ифтихор аз давлату давлатдорӣ ва соҳибистиқлоливу соҳибихтиёрӣ истиқбол гирифтанд”.
Бо такя ба ин андешаҳои дурандешонаи Сарвари давлатамон метавон муқаррар намуд, ки ҳарчанд ҷашни Рӯзи Парчам собиқаи шашсолаи таҷлил дорад ва имсол бори ҳаштум гиромидошти он дар саросари мамлакат бо шукӯҳу шаҳомати хосса сурат мегирад, аммо ҳузури он дар таърихи давлатдории навини кишвари азизи мо ба Иҷлосияи шонздаҳуми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон иртиботи мустақим дорад.
Ба ҳамагон маълум аст, ки таърихи 24 ноябри соли 1992 зимни баргузории Иҷлосияи шонздаҳуми Шӯрои Олии Тоҷикистон дар радифи дигар муқаддасоти миллӣ Парчами давлати соҳибистиқлоли Тоҷикистон қабул шуд ва ин рӯйдоди муҳим дар айёме иттифоқ афтод, ки Раёсати Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон бар дӯши фарзанди сарсупурдаи миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо эътимод ва боварии тамом вогузор гардид. Аз ин рӯ, парафшонии Парчами миллати мо бо айёми оғози тантанаи сулҳу ваҳдат аз минбари Иҷлосияи шонздаҳуми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон пайванди ногустастанӣ дорад ва месазад, ки мо ҳамҷавор бо таҷлили 26-умин солгарди Истиқлолияти давлатии Тоҷикистон, ки имсол бо ҳузури кафили сулҳу якпорчагии Тоҷикистони азиз Ҷаноби Олӣ, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар саросари Тоҷикистон, аз он ҷумла дар шаҳри Хуҷанд – маскани баргузории Иҷлосияи таърихии миллат ботантана ҷараён гирифт, 25-солагии қабули Парчами миллиро ҳамчун муқаддасоти беназири Ватан гиромӣ дорем ва онро чун рамзи ҳамдилӣ, иттиҳод ва ваҳдати саросарии мардуми Тоҷикистон ва тамоми тоҷикони ҷаҳон арҷгузорӣ намоем.
Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дуруст таъкид намудаанд, ки дар ҷаҳони муосир ҳар як давлати мустақилу соҳибихтиёр тавассути парчами он муаррифӣ мегардад. Аз ин рӯ, эҳтиром ва арҷ гузоштан ба Парчам маънои эҳтирому арҷгузорӣ ба арзишҳои деринаи таърихӣ ва фарҳангиву маънавии миллӣ ва гузашта аз ин, эҳтироми миллат ва давлату давлатдорӣ мебошад, зеро Парчам дар баробари Конститутсия, Нишон ва Суруди миллӣ аз ҷумлаи муқаддасоти милливу давлатӣ маҳсуб мешавад”.
Ин ҳақиқати беназир ва мояи сарфарозии таърихӣ хушбахтона, таи чанд соли охир дар пешорӯи тамоми мардуми заҳматқарини Тоҷикистони азиз ҷилваи рӯшан касб мекунад, зеро барафрошта шудани Парчами кишвари мо ба унвони яке аз баландтарин парчамҳои кишварҳои олам худ нишони ифтихормандии ҳар як шаҳрванди давлати тозаистиқлоли мост. Ҳоло воқеан, ин парчами сарбаланду беназир барои ҳар яки мо, сокинони ин кишвари озодаву обод имкон медиҳад, ки дар пояи он ҳамчун рамзи ҳастии таърихии миллати қадима муттаҳид шуда, барои ободии фардои мамлакат ҳамдилона қадамҳои устувор гузорем. Имрӯз ҳар нафар меҳмоне ҳам, ки аз тариқи фазои нопайдоканори кишвари Тоҷикистон ба ин сарзамини офтобӣ ва муқаддас ворид мешавад, дар аввалин фурсат ба шукӯҳу азамат ва рифъати Парчами миллии мо бархӯрд мекунад, ки бешак ин амр ба мақоми Парчами давлатии Тоҷикистон ба унвони далели ифтихормандӣ, шиносномаи Тоҷикистони навин ва нишони манзалату шукӯҳи кишвари соҳибистиқлол таъкид мекунад.
Азамат ва баландиву бузургии Парчами Тоҷикистон имрӯз воқеан оинаи тамомнамои шукӯҳи таърихии миллати тоҷик на танҳо барои ҷаҳониён гардидааст, балки бояд насли имрӯз низ дар сояи ин парчами шукӯҳманд дарси садоқату иттиҳод ва пирӯзии таърихии маънавияти аҷдоди хешро маърифат намоянд. Ба таъбири Пешвои миллат “Ин манораи бузурги Парчам, пеш аз ҳама, ба хотири гиромидошти нақши созандаву муассири Парчам дар тарбияи ҳисси худогоҳиву худшиносӣ ва ватандӯстиву ватанпарастии мардум, бахусус насли наврасу ҷавони кишвар, соли 2010 дар яке аз мавзеъҳои зеботарини пойтахти кишварамон оғоз ёфт ва он дар арафаи 20-солагии Истиқлолияти давлатии Тоҷикистон ифтитоҳ гардида, мавзеи ҷойгиршавии он “Майдони Парчам” номгузорӣ шуд”.
Дар канори ин, рангҳои Парчами миллии Тоҷикистон, ки ба шукӯҳу нусрати таърихӣ ва манзалати олии пешинаву имрӯзи ин кишвари соҳибтамаддун ишорат мекунанд, беихтиёр дар қалбҳои ҳаммеҳанони ватандӯсти мо меҳру ихлосу иродатро нисбат ба ин хоку оби муқаддас афзун мегардонанд. Шинохти оини ватандорӣ, иқболу иттиҳод ва маҳсули ояндасози ин арзишҳои олии инсонӣ дар арсаи сиёсатҳои кунунӣ, пеш аз ҳама, дар ҳастии рангу рамзҳои Парчами миллии Тоҷикистон ҳамчун яке аз муқаддасоти бузурги ин миллат нуҳуфтааст, ки шарҳи дақиқназаронаи ин мафҳумро боз ҳам Сарвари давлатамон барои тамоми тоҷикистониён бо беҳтарин ваҷҳ изҳор доштаанд: “Ҳар як фарде, ки имрӯз ба назди Парчам ва Нишони миллӣ меояд, хуб эҳсос мекунад, ки ин ду рамз ифодакунандаи иқболу истиқлол, иттиҳоду сарҷамъӣ, нангу номус, ватандӯстиву ватанпарастӣ ва ҳувияти миллии мардуми куҳанбунёду фарҳангии мо буда, мақсаду мароми неки тоҷиконро дар ҷилои рангҳои худ инъикос намудаанд”. Ин ҳақиқати беназири таърихӣ дар канори ин дигарбора собит месозад, ки миллати куханбунёди мо собиқаи тӯлонии таърихии соҳибпарчам буданро бо шукӯҳу нусрати безавол паси сар намуда, ҳамеша дар сояи ливои адолату шараф, номуси милливу адлшиорӣ, муҳаббати беназир ба хоку оби аҷдодӣ зиндагонӣ ва рӯзгори ороставу озодаро паси сар намудааст. Таъкиди Пешвои миллат махсус ба рангҳои Парчами миллӣ беҳикмат набудааст, балки ишорат ба саргаҳи таърихи давлатдории тоҷикон мекунад, ки ҳамеша дар шинохт ва муайян кардани шукӯҳи миллӣ дар сурати Парчам ба рангҳои он таваҷҷӯҳ зоҳир менамудаанд. Ба таъбири дигар, ҳанӯз дар замони ҳастии дирафши коваёнӣ будааст, ки интихоб ва ҷойгузинии рангҳои хоссаи пурмаънӣ, ки ба шарафу номус ва эътибори олии инсонӣ ишорат доранд, дар меҳвари оини парчамдории миллии мо ҷо гирифтаву ин рангҳо ба рамзи ҳидоят бадал шудаанд. Аз нишондодҳои сарояндаи ҳамосаи миллии мо – “Шоҳнома”-и Ҳаким Фирдавсӣ пайдост, ки дар таъини манзалати маънавии дирафши коваёнӣ ҳам мақоми рангҳои пурмаънӣ ва муассир дар тафаккури инсонӣ ҷойгоҳи муҳим касб кардаанд. Он ҷо ки ин ҳакими фарзона фармудааст,
“Фурӯ ҳишт аз сурху зарду бунафш,
Ҳаме хондаш коваёнӣ дирафш...”,
равшан маълум мегардад, ки мисли парчами имрӯзаи миллат ранги сурх ҳамчун рамзи сарбаландиву ифтихор ва рӯи сурху сари сабзи мардум мақоми аввалӣ доштааст.
Имрӯз Парчами навини Тоҷикистон, ки истиқлолу озодӣ, ҳувияти миллӣ ва нишони ҳастии таърихии давлати моро баёнгар аст, чун рамзи меросбарии ин гузаштаи пурифтихор, моро ба сӯи корномаҳои созандаву бунёдкор ҳидоят мекунад. Албатта, санади ифтихормандист, ки солҳои охир бо дарки чунин рисолатшиносӣ ҷавонони фаъол ва соҳибназари мо бо нишон додани қудрату тавони зеҳниву фикрӣ ва ақлониву ҷисмонии хеш мояи парафшонии Парчами миллии мо дар муҳимтарин нуқтаҳои олам гардидаанд. Дастовардҳои варзишгарон ва намояндагони дигар бахшҳо бори дигар моро итминон мебахшад, ки ҷавонони миллати азизамон бо дарки оини ватандорӣ ва шинохти муқаддасоти миллӣ садоқат ба меҳанро собит намуда, ҳамеша барафрозандагони Парчами миллӣ ба унвони рамзи шукӯҳу ифтихори миллӣ ҳастанд ва хоҳанд монд.
Сазовор будан ба ин мақому мероси асилзодагӣ, соҳибпарчамӣ, ки ҳамзамон ба вуҷуди давлатдории миллии таърихии мо таъкиди равшан ва ишороти барҷаста мекунад, бояд чун бузургтарин рисолат барои насли имрӯзу фардои мо шинохта шавад ва албатта, ин садоқат ба Парчам роҳи дурахшони садоқат ба Ватану миллату давлатро равшан мекунад. Боварии комил дорем, ки насли имрӯзи Тоҷикистони азизи мо бо он фазилатҳои ҳасанае, ки дар раҳгузори худогоҳии миллӣ ва худшиносии маънавӣ соҳиб гардидааст, имрӯз ба қадри ин муқаддасоти миллат дар қатори Суруд ва Нишони миллӣ расида, дар партави рангҳои созгор ба маъниву тафсири сарбаландиву ифтихор – сурху сафеду сабз, музаффарона ба сӯи ояндаҳои пурбаракат ва боз ҳам шукуфо қадамҳои собит мегузорад.
Дар фароварди ин нигоштаи мухтасар орзуи онро мекунем, ки бигузор Парчами Тоҷикистон барои ҳамеша бо шукӯҳу нусрат ва сарбаландии миллати азизи мо дар саросари олам парафшон бошад ва ҳамчун чароғи раҳнамо ва падидаи ҳидоятгару иршоди мардум ба сӯи музаффариятҳо боқӣ бимонад.
Бахтиёр КАМОЛОВ, директори Коллеҷи тарбияи ҷисмонии Тоҷикистон,
Сорбон АМАКОВ, омӯзгори Коллеҷи тарбияи ҷисмонии Тоҷикистон
Дар хотираи таърихи миллати тоҷик аз дергоҳи таърих дирафши коваёнӣ, ки мансуб ба Коваи оҳангар, пешвои афкори мардумсолории аҷдоди тоҷикон будааст, ҳамчун рамзи ғурури миллӣ ва мояи ифтихор барои таъмини ваҳдату ягонагӣ будааст. Дар дарозои таърихи мавҷудияти давлатдориҳои миллии мо ҳам пеш ҳама, яке аз муҳимтарин падидаҳои таъйинкунандаи оин ва суннатҳои давлатдориву давлатсозӣ муроҷиат ба парчам ва таъмину ҳифозати он чун муқаддасоти беназир ба шумор мерафт. Дар китобҳои таърихӣ ва достонҳои безаволи миллати мо нақлу ривоёти фаровоне ҷо доранд, ки ҳамагӣ аз ҷонсӯзиву ҷонсупории қаҳрамонони миллӣ барои ҳифозати парчам ҳикоят мекунанд. Суннати дерини ниёкони мо будааст, ки агарчӣ дар ҷангу пархош ва набардҳо ба шикаст мувоҷеҳ мешуданд, пеш аз ҳама, кӯшиш менамуданд, ки парчами миллиро бо худ бубаранд, то он ба дасти душман нарасад. Маҳфуз доштани парчам ва бо он ҷонсупорӣ намудан бузургтарин пирӯзӣ барои миллати мо дар дарозои таърих будааст ва пайванди ҳамин ҳикмати беназири ниёкон ба зиндагонии воқеии мардуми мост, ки то кунун маросими қасамёдкунӣ зери ин ливои муқаддас сурат мегирад. Барои мо насли ҷавон ва ояндагон сабақомӯзтарин ҳикмати наздик ба зиндагонӣ он аст, ки маҷмӯи музаффариятҳои навини Тоҷикистони соҳибистиқлоли азиз низ аз қавлу қасами роҳбари тозаинтихоби мамлакат дар минбари Иҷлосияи шонздаҳуми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар пояи парчами навини миллат дар Қасри “Арбоб”-и шаҳри Хуҷанд ибтидо гирифт ва боз ҳам манзалати таърихии ин муқаддасоти миллии моро дар асри имрӯз пешорӯи тамоми сокинони кишвар боло бурд. Санаи 24 ноябри соли 1992 Иҷлосияи ХV1-и Шӯрои Олии Тоҷикистон Қонуни Ҷумҳурии Тожикистон “Дар бораи тасдиқи Низомномаи Парчами давлатии Ҷумҳурии Тожикистон”-ро қабул намуд ва бо ҳамин кишвари мо соҳиби яке аз рамзҳои асосии давлати соҳибистиқлол гардид.
Маҳз, аз ҳамон баракати сояи муҳаббату ихлосу садоқатрези Парчами миллӣ буд, ки Пешвои миллат ба мардуми сарзамини хеш сулҳи деринтизорро ваъда карданд ва дар сурати зоҳирии ин муқаддасоти миллӣ ояндаи дурахшони Тоҷикистон, осоиштагиву тинҷӣ ва хотирҷамъии мардумро ба чашмони хеш тӯтиё намудаву аз ҳарорати эҳсоси ҷавонмардӣ ашк рехтанд. Онҳое, ки шоҳиди он рӯзҳоянд, медонанд, ки воқеан достони қабули Парчами Тоҷикистони азиз ҳамчун яке аз бузургтарин муқаддасоти миллии мо дар он айёми хуношоми ҷанги шаҳрвандӣ ба таъбири ҳаким Фирдавсӣ дар ҳақиқат пуроби чашм аст. Хушбахтона, суннати деринаи ниёкони моро Пешвои миллат Эмомалӣ Раҳмон дар пояи Парчами навини миллӣ бо беҳтарин ваҷҳ на танҳо риоя карданд, балки сарбаландона ва рисолатмандона ба иҷро расонида, садоқат ба қавлу қасам ва Парчамро собит намуданд.
Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар яке аз паёмҳои табрикотии хеш бахшида ба Рӯзи Парчам хеле ба маврид фармудаанд, ки “Вақте ки мо имрӯз – дар оғози асри бистуяк ба таърихи гузаштаи халқамон назар меандозем, возеҳ мебинем, ки ниёгонамон дар зери парчам саф кашида, барои ҳимояи марзу буми хеш чӣ ҷонбозиҳо кардаанд.
Хушбахтона, баъди садсолаҳо мардуми тоҷик ба шарофати соҳибистиқлолӣ аз нав соҳиби Парчами миллӣ – рамзи давлати мустақилу соҳибихтиёр гардид. Санаи қабули Парчами Ҷумҳурии Тоҷикистонро мардуми кишвар ҳамчун ҷашни умумимиллӣ аввалин маротиба 24 ноябри соли 2009 бо ифтихор аз давлату давлатдорӣ ва соҳибистиқлоливу соҳибихтиёрӣ истиқбол гирифтанд”.
Бо такя ба ин андешаҳои дурандешонаи Сарвари давлатамон метавон муқаррар намуд, ки ҳарчанд ҷашни Рӯзи Парчам собиқаи шашсолаи таҷлил дорад ва имсол бори ҳаштум гиромидошти он дар саросари мамлакат бо шукӯҳу шаҳомати хосса сурат мегирад, аммо ҳузури он дар таърихи давлатдории навини кишвари азизи мо ба Иҷлосияи шонздаҳуми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон иртиботи мустақим дорад.
Ба ҳамагон маълум аст, ки таърихи 24 ноябри соли 1992 зимни баргузории Иҷлосияи шонздаҳуми Шӯрои Олии Тоҷикистон дар радифи дигар муқаддасоти миллӣ Парчами давлати соҳибистиқлоли Тоҷикистон қабул шуд ва ин рӯйдоди муҳим дар айёме иттифоқ афтод, ки Раёсати Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон бар дӯши фарзанди сарсупурдаи миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо эътимод ва боварии тамом вогузор гардид. Аз ин рӯ, парафшонии Парчами миллати мо бо айёми оғози тантанаи сулҳу ваҳдат аз минбари Иҷлосияи шонздаҳуми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон пайванди ногустастанӣ дорад ва месазад, ки мо ҳамҷавор бо таҷлили 26-умин солгарди Истиқлолияти давлатии Тоҷикистон, ки имсол бо ҳузури кафили сулҳу якпорчагии Тоҷикистони азиз Ҷаноби Олӣ, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар саросари Тоҷикистон, аз он ҷумла дар шаҳри Хуҷанд – маскани баргузории Иҷлосияи таърихии миллат ботантана ҷараён гирифт, 25-солагии қабули Парчами миллиро ҳамчун муқаддасоти беназири Ватан гиромӣ дорем ва онро чун рамзи ҳамдилӣ, иттиҳод ва ваҳдати саросарии мардуми Тоҷикистон ва тамоми тоҷикони ҷаҳон арҷгузорӣ намоем.
Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дуруст таъкид намудаанд, ки дар ҷаҳони муосир ҳар як давлати мустақилу соҳибихтиёр тавассути парчами он муаррифӣ мегардад. Аз ин рӯ, эҳтиром ва арҷ гузоштан ба Парчам маънои эҳтирому арҷгузорӣ ба арзишҳои деринаи таърихӣ ва фарҳангиву маънавии миллӣ ва гузашта аз ин, эҳтироми миллат ва давлату давлатдорӣ мебошад, зеро Парчам дар баробари Конститутсия, Нишон ва Суруди миллӣ аз ҷумлаи муқаддасоти милливу давлатӣ маҳсуб мешавад”.
Ин ҳақиқати беназир ва мояи сарфарозии таърихӣ хушбахтона, таи чанд соли охир дар пешорӯи тамоми мардуми заҳматқарини Тоҷикистони азиз ҷилваи рӯшан касб мекунад, зеро барафрошта шудани Парчами кишвари мо ба унвони яке аз баландтарин парчамҳои кишварҳои олам худ нишони ифтихормандии ҳар як шаҳрванди давлати тозаистиқлоли мост. Ҳоло воқеан, ин парчами сарбаланду беназир барои ҳар яки мо, сокинони ин кишвари озодаву обод имкон медиҳад, ки дар пояи он ҳамчун рамзи ҳастии таърихии миллати қадима муттаҳид шуда, барои ободии фардои мамлакат ҳамдилона қадамҳои устувор гузорем. Имрӯз ҳар нафар меҳмоне ҳам, ки аз тариқи фазои нопайдоканори кишвари Тоҷикистон ба ин сарзамини офтобӣ ва муқаддас ворид мешавад, дар аввалин фурсат ба шукӯҳу азамат ва рифъати Парчами миллии мо бархӯрд мекунад, ки бешак ин амр ба мақоми Парчами давлатии Тоҷикистон ба унвони далели ифтихормандӣ, шиносномаи Тоҷикистони навин ва нишони манзалату шукӯҳи кишвари соҳибистиқлол таъкид мекунад.
Азамат ва баландиву бузургии Парчами Тоҷикистон имрӯз воқеан оинаи тамомнамои шукӯҳи таърихии миллати тоҷик на танҳо барои ҷаҳониён гардидааст, балки бояд насли имрӯз низ дар сояи ин парчами шукӯҳманд дарси садоқату иттиҳод ва пирӯзии таърихии маънавияти аҷдоди хешро маърифат намоянд. Ба таъбири Пешвои миллат “Ин манораи бузурги Парчам, пеш аз ҳама, ба хотири гиромидошти нақши созандаву муассири Парчам дар тарбияи ҳисси худогоҳиву худшиносӣ ва ватандӯстиву ватанпарастии мардум, бахусус насли наврасу ҷавони кишвар, соли 2010 дар яке аз мавзеъҳои зеботарини пойтахти кишварамон оғоз ёфт ва он дар арафаи 20-солагии Истиқлолияти давлатии Тоҷикистон ифтитоҳ гардида, мавзеи ҷойгиршавии он “Майдони Парчам” номгузорӣ шуд”.
Дар канори ин, рангҳои Парчами миллии Тоҷикистон, ки ба шукӯҳу нусрати таърихӣ ва манзалати олии пешинаву имрӯзи ин кишвари соҳибтамаддун ишорат мекунанд, беихтиёр дар қалбҳои ҳаммеҳанони ватандӯсти мо меҳру ихлосу иродатро нисбат ба ин хоку оби муқаддас афзун мегардонанд. Шинохти оини ватандорӣ, иқболу иттиҳод ва маҳсули ояндасози ин арзишҳои олии инсонӣ дар арсаи сиёсатҳои кунунӣ, пеш аз ҳама, дар ҳастии рангу рамзҳои Парчами миллии Тоҷикистон ҳамчун яке аз муқаддасоти бузурги ин миллат нуҳуфтааст, ки шарҳи дақиқназаронаи ин мафҳумро боз ҳам Сарвари давлатамон барои тамоми тоҷикистониён бо беҳтарин ваҷҳ изҳор доштаанд: “Ҳар як фарде, ки имрӯз ба назди Парчам ва Нишони миллӣ меояд, хуб эҳсос мекунад, ки ин ду рамз ифодакунандаи иқболу истиқлол, иттиҳоду сарҷамъӣ, нангу номус, ватандӯстиву ватанпарастӣ ва ҳувияти миллии мардуми куҳанбунёду фарҳангии мо буда, мақсаду мароми неки тоҷиконро дар ҷилои рангҳои худ инъикос намудаанд”. Ин ҳақиқати беназири таърихӣ дар канори ин дигарбора собит месозад, ки миллати куханбунёди мо собиқаи тӯлонии таърихии соҳибпарчам буданро бо шукӯҳу нусрати безавол паси сар намуда, ҳамеша дар сояи ливои адолату шараф, номуси милливу адлшиорӣ, муҳаббати беназир ба хоку оби аҷдодӣ зиндагонӣ ва рӯзгори ороставу озодаро паси сар намудааст. Таъкиди Пешвои миллат махсус ба рангҳои Парчами миллӣ беҳикмат набудааст, балки ишорат ба саргаҳи таърихи давлатдории тоҷикон мекунад, ки ҳамеша дар шинохт ва муайян кардани шукӯҳи миллӣ дар сурати Парчам ба рангҳои он таваҷҷӯҳ зоҳир менамудаанд. Ба таъбири дигар, ҳанӯз дар замони ҳастии дирафши коваёнӣ будааст, ки интихоб ва ҷойгузинии рангҳои хоссаи пурмаънӣ, ки ба шарафу номус ва эътибори олии инсонӣ ишорат доранд, дар меҳвари оини парчамдории миллии мо ҷо гирифтаву ин рангҳо ба рамзи ҳидоят бадал шудаанд. Аз нишондодҳои сарояндаи ҳамосаи миллии мо – “Шоҳнома”-и Ҳаким Фирдавсӣ пайдост, ки дар таъини манзалати маънавии дирафши коваёнӣ ҳам мақоми рангҳои пурмаънӣ ва муассир дар тафаккури инсонӣ ҷойгоҳи муҳим касб кардаанд. Он ҷо ки ин ҳакими фарзона фармудааст,
“Фурӯ ҳишт аз сурху зарду бунафш,
Ҳаме хондаш коваёнӣ дирафш...”,
равшан маълум мегардад, ки мисли парчами имрӯзаи миллат ранги сурх ҳамчун рамзи сарбаландиву ифтихор ва рӯи сурху сари сабзи мардум мақоми аввалӣ доштааст.
Имрӯз Парчами навини Тоҷикистон, ки истиқлолу озодӣ, ҳувияти миллӣ ва нишони ҳастии таърихии давлати моро баёнгар аст, чун рамзи меросбарии ин гузаштаи пурифтихор, моро ба сӯи корномаҳои созандаву бунёдкор ҳидоят мекунад. Албатта, санади ифтихормандист, ки солҳои охир бо дарки чунин рисолатшиносӣ ҷавонони фаъол ва соҳибназари мо бо нишон додани қудрату тавони зеҳниву фикрӣ ва ақлониву ҷисмонии хеш мояи парафшонии Парчами миллии мо дар муҳимтарин нуқтаҳои олам гардидаанд. Дастовардҳои варзишгарон ва намояндагони дигар бахшҳо бори дигар моро итминон мебахшад, ки ҷавонони миллати азизамон бо дарки оини ватандорӣ ва шинохти муқаддасоти миллӣ садоқат ба меҳанро собит намуда, ҳамеша барафрозандагони Парчами миллӣ ба унвони рамзи шукӯҳу ифтихори миллӣ ҳастанд ва хоҳанд монд.
Сазовор будан ба ин мақому мероси асилзодагӣ, соҳибпарчамӣ, ки ҳамзамон ба вуҷуди давлатдории миллии таърихии мо таъкиди равшан ва ишороти барҷаста мекунад, бояд чун бузургтарин рисолат барои насли имрӯзу фардои мо шинохта шавад ва албатта, ин садоқат ба Парчам роҳи дурахшони садоқат ба Ватану миллату давлатро равшан мекунад. Боварии комил дорем, ки насли имрӯзи Тоҷикистони азизи мо бо он фазилатҳои ҳасанае, ки дар раҳгузори худогоҳии миллӣ ва худшиносии маънавӣ соҳиб гардидааст, имрӯз ба қадри ин муқаддасоти миллат дар қатори Суруд ва Нишони миллӣ расида, дар партави рангҳои созгор ба маъниву тафсири сарбаландиву ифтихор – сурху сафеду сабз, музаффарона ба сӯи ояндаҳои пурбаракат ва боз ҳам шукуфо қадамҳои собит мегузорад.
Дар фароварди ин нигоштаи мухтасар орзуи онро мекунем, ки бигузор Парчами Тоҷикистон барои ҳамеша бо шукӯҳу нусрат ва сарбаландии миллати азизи мо дар саросари олам парафшон бошад ва ҳамчун чароғи раҳнамо ва падидаи ҳидоятгару иршоди мардум ба сӯи музаффариятҳо боқӣ бимонад.
Бахтиёр КАМОЛОВ, директори Коллеҷи тарбияи ҷисмонии Тоҷикистон,
Сорбон АМАКОВ, омӯзгори Коллеҷи тарбияи ҷисмонии Тоҷикистон
Хабарҳои дигар
Рӯзнома
Эзоҳи худро нависед