СИЁСАТ
Панҷшанбе 25 Апрел 2024 09:32
Хитоб ба душманони миллат!
Хушбахтона баъди як давраи пуртаҳлука, ки тамоми дунёро фаро гирифт, ҷаҳон боз ба марзи оромию амният баргаштан дорад. Вируси COVID-19 баъди хуруҷу паҳнаш дар тамоми мамолики дунё оҳиста-оҳиста рӯ ба коҳиш ёфт ва тибби ҷаҳон ҳам дар бартараф намудани он то андозае дастболо гардид.
Борҳо гуфанду таъкид намуданд ва ҳоло ҳам гуфтан ҷоиз аст, ин вирус меҳони нохондаи як – ду кишвари алоҳида набуду нест, балки тамоми кишварҳои ҷаҳон онро нохушнудона пазируфтанд ва бар зиддаш мубориза бурданд. Агарчи на ҳама давлатҳо дар пешгирии он ба таври бояд муваффақ шуданд, вале аз манбаҳои хабари чуноне бармеояд, дар самти нест намудану табобати беморон тамоми қувваҳо равона гардиданд.
Нуктаи асосӣ барои таваҷҷуҳ он аст, ки паҳни коронавирус дар ақсои олам нишон дод, ки он ба пешрафту тараққии кишвар ба ҳар гунае ки бошад, кор надорад. Мо дидем ва огоҳ шудем, ки гирифторони асосии ин беморӣ маҳз дар он давлатҳоест, ки лофи тараққию пешрафт мезаданд. Яъне, ҳатто тибби пешрафта ҳам ба таври бояду шояд садди ин вабо шуда натавонист. Болотар аз тиббу даво роҳҳои пешгирӣ ва чораҳои безараргардонӣ бештар ба мардуми сайёра ёрӣ дод, ки ҷони худро аз хатари ин вирус раҳонанд. Таҷрибаи кишвари мо дар пиёда сохтани нақшаҳои дурбинона аз ҷониби Роҳбарият ва Ҳукумати кишвар нишон дод, ки мо дар ин самт аз хелеҳо муваффақтару пешсафтар шудему ҳастем.
Ҳамин тавр давраи авҷи ин вирус ҳам пушти сар шуд. Он таҳлукаву ҳадафҳои ғаразноке, ки душманони миллат аз берун мехостанд ба сари миллат таҳмил диҳанд, бекора гардид. Ҳарчанд пушти овозаву воҳимаҳои худ нақшаҳои дигари нопоконаи худро роҳандозӣ кардан мехостанд, вале, хушбахтона ба назар расид, ки дар дохили ватан ҳеҷ гуна воҳимаву тарс ба назар нарасид. Балки аҳолии кишвар баргирифта аз тавсияву машваратҳои табибон, ёрию дастгириҳои масъулин бархӯрдор гашта, бе ягон мушкилӣ давраи авҷи ваборо пушти сар карданд.
Чуноне ҳамагон шоҳид гардидем, дар даврае, ки тамоми аҳолии Тоҷикистон бо пуштибонӣ аз иқдомоти Сарвари давлат ва Ҳукумати кишвар дар мубориза бар зидди коронавирус қарор дошт, як зумра хоинони миллат паи айбҷӯию овоза кардани моҷароҳои гумному бенишон саргардон буданд. Даврае, ки мебоист тамоми симати худро пушти по зада, бари миллат баҳри солимию тандурустии аҳолӣ талош мекарданд, ба корҳои ғализонаи хеш идома доданд. Шабу рӯз ба назар расид, ки ҳамеша паи бадгӯи нисбати Роҳбару Ҳукумати кишвар кӯшиш менамуданд. Ин дар ҳоле буд, ки дастгирии аҳолии кишвар аз ҷониби хусусан Президенти кишвар назираш дар соири кишварҳои дигар ба назар намерасид.
Мардуми тоҷик бо такя ба сиёсати хирадмандонаи Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аз ин мушкилӣ низ бо сарбаландӣ баромада истодааст. Ҳоло дар рӯзҳои башумори ҳузури коронавирус қарор дорем. Бади чанд рӯзи дигар бо боварӣ метавон гуфт, ки дигар аз ин вирус ному нишон намемонад. Вале хоинони миллат берун аз кишвар ҳамоно нақшаи ноором кардани миллату давлат дар майнаашон чарх мезанад ва баъди хомӯш шудани алангаи коронавирус, ки баҳонаи асосиашон буд, дигар баҳонаҳоро ҷустуҷӯ доранд.
Замони авҷи коронавирус чеҳраи манфури хоинонро ба тамоми миллати тоҷик чун рӯз равшан намудор кард. Ба таври амиқ ҳамагии мо дарк кардем, ки хоинон дар ҳеҷ гуна вазъу ҳолат дар бари мо нестанд ва ягон зарра дар дили сиёҳашон меҳру муҳаббати ватан, ободию оромӣ ва пешрафти он ҷой надорад. Ин ки худро “дилсӯз”-у “ғамғор” вонамуд мекарданду мекунанд, ҳамагӣ хок пошидан рӯи амалҳои хиёнаткоронаашон асту фиреби мардум. Агар он хоиноне, ки ҳамеша лофи ватандорӣ мезананду худро миллатдӯст ном мебаранд, як зарра гуфтаашон ба дилу нияташон рост мебуд, дар сахтиҳо бари ватан мебуданд. Ба таъбири шоир Алимуҳаммад Муродӣ:
Мӯҳтоҷ буд ватан,
Вақте ба ёриат,
Бар зӯрдастиат,
Номӯсдорият,
Бисёр буд ватан,
Ту дар куҷо будӣ?
Ҳоло зи дури дуриҳо фарёд мекунӣ,
Ҳоло канори гарми ватан ёд мекунӣ,
Рӯҳи малули худ
Ба хотироти гумшудаат шод мекунӣ,
Номи ватан гирифтанат ҷои хиҷолат аст,
Андар шиносномаат мӯҳри хиёнат аст.
Воқеан ин тоифаро айбу шарамшон бод, ки ватанро дар садо месозанду бо дилу ният онро ҳамеша вайрону валангарон кардан мехоҳанд. Моро мебояд, ин гурӯҳро, ки дар “шиносномаашон мӯҳри хиёнат аст,” чун рӯзҳои сахти бари худ надидем, дар рӯзи шодию дигар рӯзҳо низ номашонро ба таври ҳамеша хат занем ва асло гуш ба ҳарфу таваҷҷуҳ ба будашон накунем. Чун онҳо ҳеҷ ба фикри оромию ободии ватан набуданд, нестанд ва нахоҳанд шуд!
Хушбахтона баъди як давраи пуртаҳлука, ки тамоми дунёро фаро гирифт, ҷаҳон боз ба марзи оромию амният баргаштан дорад. Вируси COVID-19 баъди хуруҷу паҳнаш дар тамоми мамолики дунё оҳиста-оҳиста рӯ ба коҳиш ёфт ва тибби ҷаҳон ҳам дар бартараф намудани он то андозае дастболо гардид.
Борҳо гуфанду таъкид намуданд ва ҳоло ҳам гуфтан ҷоиз аст, ин вирус меҳони нохондаи як – ду кишвари алоҳида набуду нест, балки тамоми кишварҳои ҷаҳон онро нохушнудона пазируфтанд ва бар зиддаш мубориза бурданд. Агарчи на ҳама давлатҳо дар пешгирии он ба таври бояд муваффақ шуданд, вале аз манбаҳои хабари чуноне бармеояд, дар самти нест намудану табобати беморон тамоми қувваҳо равона гардиданд.
Нуктаи асосӣ барои таваҷҷуҳ он аст, ки паҳни коронавирус дар ақсои олам нишон дод, ки он ба пешрафту тараққии кишвар ба ҳар гунае ки бошад, кор надорад. Мо дидем ва огоҳ шудем, ки гирифторони асосии ин беморӣ маҳз дар он давлатҳоест, ки лофи тараққию пешрафт мезаданд. Яъне, ҳатто тибби пешрафта ҳам ба таври бояду шояд садди ин вабо шуда натавонист. Болотар аз тиббу даво роҳҳои пешгирӣ ва чораҳои безараргардонӣ бештар ба мардуми сайёра ёрӣ дод, ки ҷони худро аз хатари ин вирус раҳонанд. Таҷрибаи кишвари мо дар пиёда сохтани нақшаҳои дурбинона аз ҷониби Роҳбарият ва Ҳукумати кишвар нишон дод, ки мо дар ин самт аз хелеҳо муваффақтару пешсафтар шудему ҳастем.
Ҳамин тавр давраи авҷи ин вирус ҳам пушти сар шуд. Он таҳлукаву ҳадафҳои ғаразноке, ки душманони миллат аз берун мехостанд ба сари миллат таҳмил диҳанд, бекора гардид. Ҳарчанд пушти овозаву воҳимаҳои худ нақшаҳои дигари нопоконаи худро роҳандозӣ кардан мехостанд, вале, хушбахтона ба назар расид, ки дар дохили ватан ҳеҷ гуна воҳимаву тарс ба назар нарасид. Балки аҳолии кишвар баргирифта аз тавсияву машваратҳои табибон, ёрию дастгириҳои масъулин бархӯрдор гашта, бе ягон мушкилӣ давраи авҷи ваборо пушти сар карданд.
Чуноне ҳамагон шоҳид гардидем, дар даврае, ки тамоми аҳолии Тоҷикистон бо пуштибонӣ аз иқдомоти Сарвари давлат ва Ҳукумати кишвар дар мубориза бар зидди коронавирус қарор дошт, як зумра хоинони миллат паи айбҷӯию овоза кардани моҷароҳои гумному бенишон саргардон буданд. Даврае, ки мебоист тамоми симати худро пушти по зада, бари миллат баҳри солимию тандурустии аҳолӣ талош мекарданд, ба корҳои ғализонаи хеш идома доданд. Шабу рӯз ба назар расид, ки ҳамеша паи бадгӯи нисбати Роҳбару Ҳукумати кишвар кӯшиш менамуданд. Ин дар ҳоле буд, ки дастгирии аҳолии кишвар аз ҷониби хусусан Президенти кишвар назираш дар соири кишварҳои дигар ба назар намерасид.
Мардуми тоҷик бо такя ба сиёсати хирадмандонаи Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аз ин мушкилӣ низ бо сарбаландӣ баромада истодааст. Ҳоло дар рӯзҳои башумори ҳузури коронавирус қарор дорем. Бади чанд рӯзи дигар бо боварӣ метавон гуфт, ки дигар аз ин вирус ному нишон намемонад. Вале хоинони миллат берун аз кишвар ҳамоно нақшаи ноором кардани миллату давлат дар майнаашон чарх мезанад ва баъди хомӯш шудани алангаи коронавирус, ки баҳонаи асосиашон буд, дигар баҳонаҳоро ҷустуҷӯ доранд.
Замони авҷи коронавирус чеҳраи манфури хоинонро ба тамоми миллати тоҷик чун рӯз равшан намудор кард. Ба таври амиқ ҳамагии мо дарк кардем, ки хоинон дар ҳеҷ гуна вазъу ҳолат дар бари мо нестанд ва ягон зарра дар дили сиёҳашон меҳру муҳаббати ватан, ободию оромӣ ва пешрафти он ҷой надорад. Ин ки худро “дилсӯз”-у “ғамғор” вонамуд мекарданду мекунанд, ҳамагӣ хок пошидан рӯи амалҳои хиёнаткоронаашон асту фиреби мардум. Агар он хоиноне, ки ҳамеша лофи ватандорӣ мезананду худро миллатдӯст ном мебаранд, як зарра гуфтаашон ба дилу нияташон рост мебуд, дар сахтиҳо бари ватан мебуданд. Ба таъбири шоир Алимуҳаммад Муродӣ:
Мӯҳтоҷ буд ватан,
Вақте ба ёриат,
Бар зӯрдастиат,
Номӯсдорият,
Бисёр буд ватан,
Ту дар куҷо будӣ?
Ҳоло зи дури дуриҳо фарёд мекунӣ,
Ҳоло канори гарми ватан ёд мекунӣ,
Рӯҳи малули худ
Ба хотироти гумшудаат шод мекунӣ,
Номи ватан гирифтанат ҷои хиҷолат аст,
Андар шиносномаат мӯҳри хиёнат аст.
Воқеан ин тоифаро айбу шарамшон бод, ки ватанро дар садо месозанду бо дилу ният онро ҳамеша вайрону валангарон кардан мехоҳанд. Моро мебояд, ин гурӯҳро, ки дар “шиносномаашон мӯҳри хиёнат аст,” чун рӯзҳои сахти бари худ надидем, дар рӯзи шодию дигар рӯзҳо низ номашонро ба таври ҳамеша хат занем ва асло гуш ба ҳарфу таваҷҷуҳ ба будашон накунем. Чун онҳо ҳеҷ ба фикри оромию ободии ватан набуданд, нестанд ва нахоҳанд шуд!
Хабарҳои дигар
Рӯзнома
Эзоҳи худро нависед