Дар шаҳри Конибодом пас аз як ҷанҷоли оилавӣ ҷавони 32 - сола модари 65 - солаи худро бо 136 зарбаи корд куштааст. Ин ҳодиса ҷомеаро ба ташвиш оварда, нафарони зиёде онро маҳкум карданд. Корбарони шабакаҳои иҷтимоӣ дар шарҳҳо ва постҳои алоҳида аз мақомоти дахлдор талаб карданд, ки нисбати ин ҷавон аз рӯйи қонун чораҷӯйи карда шавад. Баъзеҳо ҳатто бар онанд, ки ба чунин инсон ҳукми қатл дода шавад. Чун модар фаришта аст ва фарзандашро бо заҳмат ва орзую умед ба воя мерасонад.

Дар ин бора низ Вазорати корҳои дохилии Ҷумҳурии Тоҷикистон иттилоъ дода, ки айни замон нисбати ин ҷавони 32 - сола дар асоси моддаи 104-и Кодекси ҷиноятии Ҷумҳурии Тоҷикистон парванда кушода шуда, барои куштори бераҳмона гумонбарро то 25 соли зиндон таҳдид мекунад.

Дар гузориши ВКД, ки 10-уми декабр дар шабакаҳои иҷтимоӣ нашр шуд, Шаҳриёр Норматов иқрор мешавад, ки пас аз як ҷанҷол бо корд 136 маротиба ба бадани модараш зада, ӯро ба ҳалокат расонидааст.

Дар гузориш гуфта шудааст, ки номи модари ин ҷавон аз соли 1993 дар рӯйхати афроди гирифтори бемории руҳӣ сабт будааст. Эҳтимоли гирифтор будани Шаҳриёр Норматов ба бемории руҳӣ низ санҷида мешавад.

Ҷомеашинос Низом Нурализода дар мавриди ҳодисаи мазкур гуфт, ки бештари бадахлоқии ҷавонон имрӯзҳо рабт мегиранд ба нодуруст истифода бурдани шабакаҳои интернетӣ. Дар ин гуна мавридҳо аз нигоҳи ин ҷомеашинос нақши оила ҳам зиёд эҳсос мешавад.

- Барои бархӯрдор гаштан аз рафтори ҷавонон бояд онҳоро дар оила ҳаматарафа назорат кард. Зеро ин мушкилро мо аз давраҳои пеш доштем, аммо кам. Барои мисол, дар ҳама давру замон ҷавонон нисбати модари худ беҳурматию гапҳои қабеҳ мезананд, аммо ба куштор даст намезаданд. Имрӯз бубинед, ҷавонони мо худ-ро нишон медиҳанд, ки гӯё зур ҳастанду ҳамеша муваффақ мешаванд. Гӯё онҳо ба ҳамин одобу рафтори худ аз дигаре болотаранд, - иброз дошт ҷомеашинос.

Дар ҳамин ҳол, бисёре аз равшанфик-рон ва фаъолони ҷомеа бар ин назаранд, ягон инсон дар як рӯз ҷиноятро содир намекунад. Ин ҷиноят решаҳои дақиқ дорад. Ҷангу ҷанҷоли доимӣ, беҳурматӣ нисбати якдигар, хусумату бадбинӣ моҳҳову солҳо идома ёфта, оқибати он ба ҷинояту куштор оварда мерасонад.

- Боиси таассуф аст, ки бархе аз ҷавонони мо нисбати калонсолон, бахусус падару модарони худ беҳурматӣ мекунанду онҳо муносибати бади фарзандонашонро рупӯш мекунанд. Саривақт роҳи онро гирифтан лозим аст. Дар зиндагӣ бисёр омилҳое ҳастанд, ки боиси сар задани ин гуна нохушиҳо мешаванд. Волидон бояд ҳар рафтори фарзандонро назорат кунанд ва дар ҳама ҳолат зиракиро аз даст надиҳанд. Аз он навори чанд рӯз қабл аз ҷониби Вазорати корҳои дохилии кишвар паҳншуда бармеояд, ки бархе ҷавонон тамоми арзишҳоро пушти по мезананд. Дар ҳамин ҳолатҳо волидоне, ки аз рафтори фарзандашон бохабар ҳастанд, бояд дар якҷоягӣ бо фарзанди ҷавони худ ба мақомотҳо ва шахсони наздики худ муроҷиат кунанд, то ба онҳо маслиҳатҳои муфид диҳанд. Дар чунин ҳолатҳо кор то ба ин дараҷа намерасад, - гуфт Мавҷия Сабзалиева, омӯзгор.

Туҳфа Умароваи нафақахӯр аз ноҳияи Рашт бобати мавзӯи матраҳшаванда гуфт, ки инсон ягона махлуқест, ки бо тафаккур ва ақли солим аз дигар махлуқоти офаридаи Худованд фарқ мекунад. Ӯ гуфт:

- Аммо баъзан инсонҳо чунон амалҳое содир мекунанд, ки ҳатто ҳайвоноти ваҳшӣ бо ҳама он дарандахӯӣ ба содир кардани чунин аъмол қодир нест. Дар давоми таҷрибаи корӣ ва ҳаётӣ борҳо шоҳиди худкушии одамони синну соли гуногун ё ба қатл расонидани яке аз аъзои хонавода аз ҷониби дигаре шудаам, ки хеле ғамангезанду таҳаммул карданашон сахт аст. Даҳшатноктарин хабаре, ки тайи чанд соли охир шунидам, ҳамин буд. Мувофиқи таомул ва тарбияи шарқиёнаи мо ва ҳамчунин санаду қонунгузории муосир низ, падару модар дар тарбия ва нигоҳубини фарзанд ва ҳамзамон фарзандони болиғу қобили меҳнат дар нигоҳубину парастории падару модар масъулият доранд. Албатта, ҳар амал подоше ва ё назди қонун ҷазои муносибе дорад, вале ҳангоми шунидани чунин хабарҳои даҳшатнок кас ба андеша меравад, ки чаро одамон баъзан то ин ҳад бераҳму бешафқат мешаванд? Чӣ онҳоро водор мекунад, то даст ба чунин амалҳои пасту нангин зананд? Куҷост меҳру шафқат ва кадом аст эҳтироми волидайн?

Мутаассифона, ҷазои чунин аъмоли зишт дар доираи ягон қонун намеғунҷад. Дар баъзе кишварҳо то кунун ҷазоҳои сангин, аз қабили буридани даст ё ангуштон барои дуздӣ, сангсор кардан миёни издиҳом ба иллати зинокорӣ ва чанде дигар ҷазоҳо вуҷуд дорад, ки гумон мекунам, ба хотири такрор нашудан ва сабақе шудан ба дигарон ҷазои муносибанд. Бигузор, барои чунин фарзандони нохалаф низ, ки бо бераҳмии беҳудуд қасди озор додан ва қатли волидон мекунанд, чунин муҷозоти сангине таъин карда шавад.