Қадр эъҷози суханро мекунӣ,
Зинда таърихи куҳанро мекунӣ.
То шавад халқи азизат номвар,
Фикри фардои Ватанро мекунӣ.

Заҳмату ранҷат ба дунё шуд аён,
Номи некат гашта машҳури ҷаҳон.
Дар замири шеър монӣ ҷовидон,
Фикри фардои Ватанро мекунӣ.

Навбаҳор оварда бар мулки хароб,
Сулҳ бахшидӣ ба халқи дар азоб.
То бигардад беш бар ин комёб
Фикри фардои Ватанро мекунӣ.

То шавад ояндаи мо хубтар,
Зиндагӣ гулбез гардад чун саҳар.
Ҳамчунон фарзонафарзанди падар,
Фикри фардои Ватанро мекунӣ.

Пайравони кору эъҷози туем,
Ҳамсадои ҳарфу овози туем.
Бо навои меҳр ҳамрози туем
Фикри фардои Ватанро мекунӣ.

Дидаҳои халқ оҳаш бо ту буд,
Нақши пои рафтароҳаш бо ту буд.
Тираҳои шом Моҳаш бо ту буд.
Фикри фардои Ватанро мекунӣ.

Содиқ ЗАВҚӢ