ҶОМЕА
Панҷшанбе 02 Май 2024 04:36
Истеъдод ва донишу таҷриба ҳамеша инсонро ба қуллаи мақсуд мерасонад. Навҷӯиву сертакопӯӣ дар роҳи илм аз доштани маърифати баланду хиради воло дарак медиҳад. Ба пайроҳаи беохири илму дониш қадам гузоштан, ҳеҷ инсонро ноумед накардааст, балки дар ин роҳ инсонҳо ба умқи равшанзамирӣ ва воломақомию рӯсурхӣ байни ҷомеа расидаанд.
Давоми солҳои соҳибистиқлолӣ таваҷҷуҳ ба мақоми занон дар ҷомеа, ба майдони сиёсат овардани онҳо ва ба азму иродаи қавии занон бовар намудани Ҳукумати мамлакат дар меҳвари сиёсати Пешвои миллат қарор гирифтааст. Дар ин росто таваҷҷуҳи хоса ба кадрҳои ҷавон аз ҳисоби занону духтарон солҳои охир афзоиш ёфта, имрӯзҳо дар ҳама корхонаву ташкилотҳо занон фаъолияти пурсамар менамоянд.
Замоне, ки дар кишвар бо сарпарастии Пешвои маорифпарвар озмуни ҷумҳуриявии “Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст” эълон гардид, таваҷҷуҳи аҳли ҷомеаро ба китобу китобхонӣ ва андӯхтани дониш бедор сохт. Ҷавонони эҷодкор ва соҳибистеъдод ин озмунро хуш пазируфтанд ва барои фарохтар рафтан ба баҳри беканори илму дониш дар ин шоҳроҳ қадамҳои устувор бардоштанд. Иштироки занону духтарон низ дар ин озмун басо назаррас мебошад.
Моҳрӯ Қурбонзода яке аз иштирокчӣ ва ғолиби озмуни ҷумҳуриявии “Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст” мебошад. Баъди хатми донишгоҳ Моҳрӯ дар Муассисаи таҳсилоти миёнаи умумии рақами 13-и ба номи Камоли Хуҷандии ноҳияи Ашт ба ҳайси омӯзгори фанни забон ва адабиёти тоҷик ба кор оғоз кард ва дар баробари он ҳамчун магистрант таҳсилашро дар ДДХ ба номи академик Бобоҷон Ғафуров идома медод.
Дар зимн бо ӯ атрофи иштирокаш дар озмуни ҷумҳуриявӣ, дастовардҳо, хотироташ аз мулоқоту суханронӣ дар назди Пешвои миллат ва дастгириҳои Сарвари кишвар суҳбат намудем.
- Кай тасмим гирифтед, ки дар озмуни ҷумҳуриявии “Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст” ширкат варзед?
- Вақте ба шуъбаи магистратураи ДДХ ба номи академик Бобоҷон Ғафуров дохил шудам, чанд вақт барои дарёфти роҳбари илмӣ ва интихоби мавзуъ бароям мушкил пеш омад. Устодам бо ман суҳбат карданду гуфтанд, ки Моҳрӯҷон доираи мутолиаи шумо каме танг аст. Ин андешаи устод бароям таконе шуд ва боз аз пайи ҷустуҷӯи дониш шудаму пайваста мутолиа мекардам. Рӯзе аз рӯзномае дар бораи баргузории озмуни “Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст” огаҳӣ пайдо кардам. Тасмими қатъӣ гирифтам, ки дар ин озмун иштирок намоям. Вақте ба тайёрӣ оғоз намудам, дунёи китоб андуҳи диламро тоза кард ва ҷаҳони маънавиямро фарохтар сохт. Ин озмун бароям шуълаи умед ва боварӣ ба ояндаи нек гардид.
- Орзу доштед, ки бо имзои Пешвои миллат ҷоизаеро сазовор шавед?
- Ман аз рӯи номинатсияи адабиёти классик соли 2021 дар даври ҷумҳуриявии озмуни “Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст” мақоми дуюмро ишғол намудам. Ҳар нафар талош мекунад, ки бо касби интихобнамудааш роҳи худро ёбад ва мавқеи хосро пайдо созад. Ин озмун дар ҳаётам чун муҳаррик гардид ва маро водор ба он мекард, ки ҳамеша аз пайи омӯзишу мутолиаи китобҳо бошам.
Ман, ки дар мактаби деҳаамон ба ҳайси омӯзгори фанни забон ва адабиёти тоҷик кор мекардам, дар ин росто кӯшиш намудам, ки донишу таҷрибаамро ба толибилмонам омӯзонам ва онҳоро низ ба ин роҳ ҳидоят намоям. Танҳо дар як сол дар 4 номинатсияи озмун 4 нафар шогирдамро омода намудам. Ба гуфтан хеле осон, аммо дар ин роҳ хеле заҳмат кашидам, зеро ин масъулияти баландро тақозо мекард.
Чуноне ки Аҳмади Дониш дар китоби “Наводир-ул-вақоъе”-и худ гуфтааст: “Ман дарёфтам, ки беҳтарин касб ин омӯхтану омӯзонидан, яъне таълим гирифтану таълим додан аст”. Боиси хушҳолист, ки баробари ман, шогирдам Юлдошева Нозия дар номинатсияи хондан ва аз ёд намудани осори адабиёти бачагона сазовори ҷойи дуюм гардид. Ин пирӯзӣ руҳияи маро боз болида кард. Дар дил ҳамеша орзу мекардам, ки бо имзои Пешвои миллат ҷоизаеро сазовор шавам. Ин орзуям маҳз тариқи озмуни “Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст” амалӣ гашт ва заҳмату талошҳои пайвастаам роҳи ояндаро низ ба рӯям боз кард. Агар бигӯем, ки озмуни мазкур нури умед ва роҳнамову роҳкушо дар зиндагии ман шуд, иштибоҳ намекунем.
- Ин ҷо иброз доштед, ки озмуни “Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст” раҳнамову раҳкушо дар зиндагиатон шуд. Чӣ падидаи тозае баъди ғолибият дар зиндагии шумо рух дод?
- Баъд аз ғолиб гаштанам дар ин озмун бо бисёр мукофотҳо сарфароз шудам. Аз ҷумла, унвони “Аълочии маориф ва илми Тоҷикистон” насибам гашт. Аз ҳама мукофоти гаронарзиш ин сарбаландиям байни ҳамкорон, дӯстон, хешону пайвандон ва мардуми ноҳияамон буд. Ба ман ҳамчун омӯзгори ҷавони навҷӯ ва муваффақ эҳтиром мегузоштанд. Рӯзе ба ман муовини раиси ноҳияи Ашт Аниса Ҷалилӣ занг зада хоҳиш карданд, ки ба наздашон равам. Аниса Ҷалилӣ аз ташрифи Президенти кишвар ба ноҳия иттилоъ доданду гуфтанд, ки шумо яке аз ҷавонони фаъоли ноҳия ҳастед ва дар назди Пешвои миллат аз номи ҷавонон баромад карда, ноҳияамонро муаррифӣ намоед. Ман ба ҷону дил ин пешниҳодро пазируфтам.
Дар овони наврасиям низ зимни сафари кории Пешвои миллат ба ноҳияамон дар наздашон шеър хонда будам. Президенти кишвар навозишкорона даст бар сари ман монда гуфта буданд, ки ин бачаҳо ояндаи дурахшони Тоҷикистонанд.
- Мулоқот бо Президенти кишвар чӣ гуна буд ва чӣ хотирот доред аз он?
- Ин мулоқот ҳаяҷоновар буд. Тамоми шаб хобам набурд. То вақте ки ба назди минбар омадам, ҳаяҷони аҷибе ҳамроҳам буд. Ҳамин ки ба сухан оғоз намудам, ҳаяҷон маро тарк гуфт. Ман тавонистам мақсаду мароми худро ба самъи Пешвои миллат бирасонам. Ҳангоми суханронӣ ҳар бор аҳсану офарин хондани Пешвои миллат ба муваффақияту дастовардҳоям маро боз ҳам пурҷасорат мекард. Шояд Пешвои миллат дар симои ман ҳамон лаҳза ҳамаи ҷавонони кишварро диданд. Зеро ҳамеша таъкид месозанд, ки шумо-ҷавонон ояндасози ин кишваред ва шароитҳои муҳайёнамудаи Ҳукумати кишвар маҳз барои ҷавонон аст.
Он лаҳзаҳо беҳтарин лаҳзаҳои зиндагии ман буданд, ки ҳамчун хотираи зебо ёд мешаванд. Баъд аз анҷоми баромадам Пешвои миллат суол карданд, ки “Духтарам, чӣ орзу дорӣ?”. Бе таъхир гуфтам, ки орзуи саломатии шуморо мекунам. Пешвои миллат як хандаи самимие намуданд ва тамоми ҳозирин барои ин суханонам аз ҷой бархестанд. Бале, ман ҳамеша орзуи саломатии Пешвои миллатро мекунам. Медонед барои чӣ? Барои он ки Тоҷикистони азизи мо бо талошҳои ин марди хирадманд аз нобудшавӣ эмин монд.
- Мулоқотатон бо Пешвои миллат бо чӣ анҷомид?
- Баъд аз қисса кардан аз фаъолияти корию дастовардҳоям, Пешвои миллат аз зиндагиам пурсон шуданд. Ҳамаро нақл кардам. Баъд аз он ба раиси вилояти Суғд Раҷаббой Аҳмадзода гуфтанд, ки чаро ин ҷавонро ба вилоят набурду тарбият накард? Шояд оянда аз ин духтари мо як сиёсатмадори хуб, шоир, нависанда ва ё олими бузург барояд. Ба раиси вилоят супориш доданд, ки маро дар маркази вилоят - шаҳри Хуҷанд бо кор ва хона таъмин намоянд. Супориши Пешвои миллат маро ба боргоҳи бузурги илму маърифат, Донишгоҳи давлатии Хуҷанд, ки худ дастпарвари он ҳастам, овард. Дар донишгоҳ ҳам фаъолият мекунам ва ҳамчунин аз пайи корҳои илмӣ-тадқиқотӣ мебошам, ки ин орзуи ман буд.
Ҳамчунин ба сардори раёсати маорифи вилоят Мадина Набизода таъкид карданд, ки ин духтаракро тарбия намояд. То ҳол муаллима аз ҳаёту фаъолиятам пурсон мешаванд ва дар баъзе масъалаҳо роҳбару роҳнамои ман ҳастанд. Бо ҳидояти муаллима роҳбарии маҳфили “Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст”, ки дар Маркази таҳсилоти иловагии вилоят фаъолият мекунад, ба ӯҳда дорам. Хонандагони бомаҳорату соҳибзавқро ба озмунҳои гуногун, бахусус, озмуни ҷумҳуриявии “Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст” омода менамоям, ки дар ин раванд ба муваффақиятҳо низ соҳиб гаштаам.
Пешвои миллат дар мулоқот ба падару модарам барои тарбияи ман изҳори сипос намуданд, ки ин ба волидонам хеле арзишманд буд. Аз камбудиву норасоии зиндагиям пурсиданд, гуфтам, ки ҳама чиз дорам. Аммо Пешвои миллат бо ин ҷавобам қонеъ нашуданд. Гуфтанд, ки ман ҳамчун падар аз духтари худ пурсон шуда истодаам, ки чӣ камбудӣ дорӣ? Ҳарчанд гуфтам, ки ҳама чизро дорам, худи ҳамон рӯз Пешвои миллат барои духтарашон чизҳое, ки ба як рӯзгори оила лозим аст, ҳамчун туҳфа равон карданд. Ин онро собит месозад, ки Пешвои миллат ба рӯзгори ҳар як тоҷикистонӣ бетафовут нестанд, махсусан, ба зиндагии мардуми одӣ, аз ҷумла, ҷавонони соҳибистеъдод.
- Ба шумо кай калиди хонаро тақдим карданд?
- Дар арафаи таҷлил аз Истиқлоли давлатӣ зимни сафари кории Пешвои миллат ба вилояти Суғд мулоқоти сеюмини ман бо Сарвари давлат дар шаҳри Хуҷанд ҳангоми тақдими хонаҳои истиқоматӣ ба вуқуъ пайваст. Пешвои миллат якбора пурсиданд, куҷост он духтараки аштӣ, шумо гуфтед гирифта овардед? Ман аз байни дигарон боз ба наздашон рафтам. Ин даъфа аз наздик муколама кардем, ҳарчанд кӯтоҳ бошад ҳам. Пешвои миллат аз ман пурсиданд, ки “Чи хел? Хуб ҳаст зиндагӣ дар маркази вилоят?” Бале, - гуфтам.
Аз саховату дастгирии ин марди бузург ману оилаам соҳиби ҷойи кор, фарзандонам ба муассисаҳои таълимӣ таъмин ва соҳиби хонаву дари ободу зебо гардидем.
- Ҷавобан ба ин дастгириҳои беназири Пешвои миллат чӣ хоҳед кард?
- Ҷавобан ба ин дастгириҳои Пешвои миллат содиқона ба Тоҷикистони азиз хизмат хоҳам кард. Аз тамоми имтиёзҳое, ки Пешвои миллат бо боварӣ ба ман ва ҳамаи ҷавонони кишвар дода истодаанд, самаранок истифода бурда, кӯшиш мекунем, то мутахассиси фидоӣ ва ҳирфаии роҳи хеш бошем. Баҳри ҳифзи арзишҳои миллӣ, муқаддасоти ин сарзамин ва инкишофу рушди он ҳама ҳунару истеъдоди худро равона созем.
Дар ин раванд ҳамчун як нафари илмдӯсту маърифатпарвар ҳамаи қувваи худро баҳри тарбияи насли солими меҳанпараст ва ободкору созанда равона месозам.
Саодат ИСМОИЛӢ,
рӯзноманигор
“Ҷавонони Тоҷикистон”
№04 (9846), 25 январи соли 2024
Давоми солҳои соҳибистиқлолӣ таваҷҷуҳ ба мақоми занон дар ҷомеа, ба майдони сиёсат овардани онҳо ва ба азму иродаи қавии занон бовар намудани Ҳукумати мамлакат дар меҳвари сиёсати Пешвои миллат қарор гирифтааст. Дар ин росто таваҷҷуҳи хоса ба кадрҳои ҷавон аз ҳисоби занону духтарон солҳои охир афзоиш ёфта, имрӯзҳо дар ҳама корхонаву ташкилотҳо занон фаъолияти пурсамар менамоянд.
Замоне, ки дар кишвар бо сарпарастии Пешвои маорифпарвар озмуни ҷумҳуриявии “Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст” эълон гардид, таваҷҷуҳи аҳли ҷомеаро ба китобу китобхонӣ ва андӯхтани дониш бедор сохт. Ҷавонони эҷодкор ва соҳибистеъдод ин озмунро хуш пазируфтанд ва барои фарохтар рафтан ба баҳри беканори илму дониш дар ин шоҳроҳ қадамҳои устувор бардоштанд. Иштироки занону духтарон низ дар ин озмун басо назаррас мебошад.
Моҳрӯ Қурбонзода яке аз иштирокчӣ ва ғолиби озмуни ҷумҳуриявии “Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст” мебошад. Баъди хатми донишгоҳ Моҳрӯ дар Муассисаи таҳсилоти миёнаи умумии рақами 13-и ба номи Камоли Хуҷандии ноҳияи Ашт ба ҳайси омӯзгори фанни забон ва адабиёти тоҷик ба кор оғоз кард ва дар баробари он ҳамчун магистрант таҳсилашро дар ДДХ ба номи академик Бобоҷон Ғафуров идома медод.
Дар зимн бо ӯ атрофи иштирокаш дар озмуни ҷумҳуриявӣ, дастовардҳо, хотироташ аз мулоқоту суханронӣ дар назди Пешвои миллат ва дастгириҳои Сарвари кишвар суҳбат намудем.
- Кай тасмим гирифтед, ки дар озмуни ҷумҳуриявии “Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст” ширкат варзед?
- Вақте ба шуъбаи магистратураи ДДХ ба номи академик Бобоҷон Ғафуров дохил шудам, чанд вақт барои дарёфти роҳбари илмӣ ва интихоби мавзуъ бароям мушкил пеш омад. Устодам бо ман суҳбат карданду гуфтанд, ки Моҳрӯҷон доираи мутолиаи шумо каме танг аст. Ин андешаи устод бароям таконе шуд ва боз аз пайи ҷустуҷӯи дониш шудаму пайваста мутолиа мекардам. Рӯзе аз рӯзномае дар бораи баргузории озмуни “Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст” огаҳӣ пайдо кардам. Тасмими қатъӣ гирифтам, ки дар ин озмун иштирок намоям. Вақте ба тайёрӣ оғоз намудам, дунёи китоб андуҳи диламро тоза кард ва ҷаҳони маънавиямро фарохтар сохт. Ин озмун бароям шуълаи умед ва боварӣ ба ояндаи нек гардид.
- Орзу доштед, ки бо имзои Пешвои миллат ҷоизаеро сазовор шавед?
- Ман аз рӯи номинатсияи адабиёти классик соли 2021 дар даври ҷумҳуриявии озмуни “Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст” мақоми дуюмро ишғол намудам. Ҳар нафар талош мекунад, ки бо касби интихобнамудааш роҳи худро ёбад ва мавқеи хосро пайдо созад. Ин озмун дар ҳаётам чун муҳаррик гардид ва маро водор ба он мекард, ки ҳамеша аз пайи омӯзишу мутолиаи китобҳо бошам.
Ман, ки дар мактаби деҳаамон ба ҳайси омӯзгори фанни забон ва адабиёти тоҷик кор мекардам, дар ин росто кӯшиш намудам, ки донишу таҷрибаамро ба толибилмонам омӯзонам ва онҳоро низ ба ин роҳ ҳидоят намоям. Танҳо дар як сол дар 4 номинатсияи озмун 4 нафар шогирдамро омода намудам. Ба гуфтан хеле осон, аммо дар ин роҳ хеле заҳмат кашидам, зеро ин масъулияти баландро тақозо мекард.
Чуноне ки Аҳмади Дониш дар китоби “Наводир-ул-вақоъе”-и худ гуфтааст: “Ман дарёфтам, ки беҳтарин касб ин омӯхтану омӯзонидан, яъне таълим гирифтану таълим додан аст”. Боиси хушҳолист, ки баробари ман, шогирдам Юлдошева Нозия дар номинатсияи хондан ва аз ёд намудани осори адабиёти бачагона сазовори ҷойи дуюм гардид. Ин пирӯзӣ руҳияи маро боз болида кард. Дар дил ҳамеша орзу мекардам, ки бо имзои Пешвои миллат ҷоизаеро сазовор шавам. Ин орзуям маҳз тариқи озмуни “Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст” амалӣ гашт ва заҳмату талошҳои пайвастаам роҳи ояндаро низ ба рӯям боз кард. Агар бигӯем, ки озмуни мазкур нури умед ва роҳнамову роҳкушо дар зиндагии ман шуд, иштибоҳ намекунем.
- Ин ҷо иброз доштед, ки озмуни “Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст” раҳнамову раҳкушо дар зиндагиатон шуд. Чӣ падидаи тозае баъди ғолибият дар зиндагии шумо рух дод?
- Баъд аз ғолиб гаштанам дар ин озмун бо бисёр мукофотҳо сарфароз шудам. Аз ҷумла, унвони “Аълочии маориф ва илми Тоҷикистон” насибам гашт. Аз ҳама мукофоти гаронарзиш ин сарбаландиям байни ҳамкорон, дӯстон, хешону пайвандон ва мардуми ноҳияамон буд. Ба ман ҳамчун омӯзгори ҷавони навҷӯ ва муваффақ эҳтиром мегузоштанд. Рӯзе ба ман муовини раиси ноҳияи Ашт Аниса Ҷалилӣ занг зада хоҳиш карданд, ки ба наздашон равам. Аниса Ҷалилӣ аз ташрифи Президенти кишвар ба ноҳия иттилоъ доданду гуфтанд, ки шумо яке аз ҷавонони фаъоли ноҳия ҳастед ва дар назди Пешвои миллат аз номи ҷавонон баромад карда, ноҳияамонро муаррифӣ намоед. Ман ба ҷону дил ин пешниҳодро пазируфтам.
Дар овони наврасиям низ зимни сафари кории Пешвои миллат ба ноҳияамон дар наздашон шеър хонда будам. Президенти кишвар навозишкорона даст бар сари ман монда гуфта буданд, ки ин бачаҳо ояндаи дурахшони Тоҷикистонанд.
- Мулоқот бо Президенти кишвар чӣ гуна буд ва чӣ хотирот доред аз он?
- Ин мулоқот ҳаяҷоновар буд. Тамоми шаб хобам набурд. То вақте ки ба назди минбар омадам, ҳаяҷони аҷибе ҳамроҳам буд. Ҳамин ки ба сухан оғоз намудам, ҳаяҷон маро тарк гуфт. Ман тавонистам мақсаду мароми худро ба самъи Пешвои миллат бирасонам. Ҳангоми суханронӣ ҳар бор аҳсану офарин хондани Пешвои миллат ба муваффақияту дастовардҳоям маро боз ҳам пурҷасорат мекард. Шояд Пешвои миллат дар симои ман ҳамон лаҳза ҳамаи ҷавонони кишварро диданд. Зеро ҳамеша таъкид месозанд, ки шумо-ҷавонон ояндасози ин кишваред ва шароитҳои муҳайёнамудаи Ҳукумати кишвар маҳз барои ҷавонон аст.
Он лаҳзаҳо беҳтарин лаҳзаҳои зиндагии ман буданд, ки ҳамчун хотираи зебо ёд мешаванд. Баъд аз анҷоми баромадам Пешвои миллат суол карданд, ки “Духтарам, чӣ орзу дорӣ?”. Бе таъхир гуфтам, ки орзуи саломатии шуморо мекунам. Пешвои миллат як хандаи самимие намуданд ва тамоми ҳозирин барои ин суханонам аз ҷой бархестанд. Бале, ман ҳамеша орзуи саломатии Пешвои миллатро мекунам. Медонед барои чӣ? Барои он ки Тоҷикистони азизи мо бо талошҳои ин марди хирадманд аз нобудшавӣ эмин монд.
- Мулоқотатон бо Пешвои миллат бо чӣ анҷомид?
- Баъд аз қисса кардан аз фаъолияти корию дастовардҳоям, Пешвои миллат аз зиндагиам пурсон шуданд. Ҳамаро нақл кардам. Баъд аз он ба раиси вилояти Суғд Раҷаббой Аҳмадзода гуфтанд, ки чаро ин ҷавонро ба вилоят набурду тарбият накард? Шояд оянда аз ин духтари мо як сиёсатмадори хуб, шоир, нависанда ва ё олими бузург барояд. Ба раиси вилоят супориш доданд, ки маро дар маркази вилоят - шаҳри Хуҷанд бо кор ва хона таъмин намоянд. Супориши Пешвои миллат маро ба боргоҳи бузурги илму маърифат, Донишгоҳи давлатии Хуҷанд, ки худ дастпарвари он ҳастам, овард. Дар донишгоҳ ҳам фаъолият мекунам ва ҳамчунин аз пайи корҳои илмӣ-тадқиқотӣ мебошам, ки ин орзуи ман буд.
Ҳамчунин ба сардори раёсати маорифи вилоят Мадина Набизода таъкид карданд, ки ин духтаракро тарбия намояд. То ҳол муаллима аз ҳаёту фаъолиятам пурсон мешаванд ва дар баъзе масъалаҳо роҳбару роҳнамои ман ҳастанд. Бо ҳидояти муаллима роҳбарии маҳфили “Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст”, ки дар Маркази таҳсилоти иловагии вилоят фаъолият мекунад, ба ӯҳда дорам. Хонандагони бомаҳорату соҳибзавқро ба озмунҳои гуногун, бахусус, озмуни ҷумҳуриявии “Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст” омода менамоям, ки дар ин раванд ба муваффақиятҳо низ соҳиб гаштаам.
Пешвои миллат дар мулоқот ба падару модарам барои тарбияи ман изҳори сипос намуданд, ки ин ба волидонам хеле арзишманд буд. Аз камбудиву норасоии зиндагиям пурсиданд, гуфтам, ки ҳама чиз дорам. Аммо Пешвои миллат бо ин ҷавобам қонеъ нашуданд. Гуфтанд, ки ман ҳамчун падар аз духтари худ пурсон шуда истодаам, ки чӣ камбудӣ дорӣ? Ҳарчанд гуфтам, ки ҳама чизро дорам, худи ҳамон рӯз Пешвои миллат барои духтарашон чизҳое, ки ба як рӯзгори оила лозим аст, ҳамчун туҳфа равон карданд. Ин онро собит месозад, ки Пешвои миллат ба рӯзгори ҳар як тоҷикистонӣ бетафовут нестанд, махсусан, ба зиндагии мардуми одӣ, аз ҷумла, ҷавонони соҳибистеъдод.
- Ба шумо кай калиди хонаро тақдим карданд?
- Дар арафаи таҷлил аз Истиқлоли давлатӣ зимни сафари кории Пешвои миллат ба вилояти Суғд мулоқоти сеюмини ман бо Сарвари давлат дар шаҳри Хуҷанд ҳангоми тақдими хонаҳои истиқоматӣ ба вуқуъ пайваст. Пешвои миллат якбора пурсиданд, куҷост он духтараки аштӣ, шумо гуфтед гирифта овардед? Ман аз байни дигарон боз ба наздашон рафтам. Ин даъфа аз наздик муколама кардем, ҳарчанд кӯтоҳ бошад ҳам. Пешвои миллат аз ман пурсиданд, ки “Чи хел? Хуб ҳаст зиндагӣ дар маркази вилоят?” Бале, - гуфтам.
Аз саховату дастгирии ин марди бузург ману оилаам соҳиби ҷойи кор, фарзандонам ба муассисаҳои таълимӣ таъмин ва соҳиби хонаву дари ободу зебо гардидем.
- Ҷавобан ба ин дастгириҳои беназири Пешвои миллат чӣ хоҳед кард?
- Ҷавобан ба ин дастгириҳои Пешвои миллат содиқона ба Тоҷикистони азиз хизмат хоҳам кард. Аз тамоми имтиёзҳое, ки Пешвои миллат бо боварӣ ба ман ва ҳамаи ҷавонони кишвар дода истодаанд, самаранок истифода бурда, кӯшиш мекунем, то мутахассиси фидоӣ ва ҳирфаии роҳи хеш бошем. Баҳри ҳифзи арзишҳои миллӣ, муқаддасоти ин сарзамин ва инкишофу рушди он ҳама ҳунару истеъдоди худро равона созем.
Дар ин раванд ҳамчун як нафари илмдӯсту маърифатпарвар ҳамаи қувваи худро баҳри тарбияи насли солими меҳанпараст ва ободкору созанда равона месозам.
Саодат ИСМОИЛӢ,
рӯзноманигор
“Ҷавонони Тоҷикистон”
№04 (9846), 25 январи соли 2024
Хабарҳои дигар
Рӯзнома
Эзоҳи худро нависед