Ба мо - насли солҳои навдуми асри 20 бахти накӯ насиб шуд, ки дар давлати соҳибистиқолол ба воя расидем. Бобоён ва волидони мо дар даврони Иттиҳоди Шӯравӣ кору зиндагӣ карданд. Онҳо барои ҳифзи анъанаҳои миллӣ таърихӣ, риояи расму русуми мазҳабӣ дар ивази шиканҷаю азоб талош намуданд. Аз таърих огоҳ ҳастем, ки дар даврони Иттиҳоди Шӯравӣ кафолати иҷтмоии кофӣ мавҷуд буд. Аммо барои инкишофи бомаром, рушди ғурури миллӣ ва ватандӯстӣ фақат ғамхориҳои иҷтимоӣ кофӣ нест.

Барои мо - насли хушбахт ин дастури Пешвои миллат, Президенти мамлакат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон шиор мебошад: «Соҳаи маорифи мо бояд тамоми имкониятҳоро ба он равона намо¬яд, ки насли ояндасози миллат аз таърихи ташаккули давлатдории миллӣ, заҳмати содиқонаи мардуми кишвар барои ба даст овардани сулҳу субот, ваҳдати миллӣ ва зарурати ҳифзи онҳо, аҳаммияти соҳибихтиёрӣ, таҳдиду хатарҳои ҷаҳони пуртазоди муосир ва оқибатҳои эҳтимолии онҳо ба пояҳои давлатдории миллӣ огоҳ бошад. Ман борҳо таъкид карда будам, ки мардуми огоҳ ва дорои сатҳи баланди маърифати сиёсиву ҳуқуқиро ҳеҷ нерӯи ғаразнок ба доми худ кашида наметавонад, зеро огоҳиву ҳушёрии мардум худ пояи асосии суботи сиёсӣ ва амнияти миллӣ мебошад».

Маҳастӣ МАҚСАДУЛЛО,
донишҷӯи Коллеҷи омӯзгории шаҳри Душанбе