Давлатгул Карамалиева яке аз бонувони соҳибкасби шаҳри Хоруғ буда, ғайр аз муарриху омӯзгор будан, инчунин бофандаи моҳир аст. Номбурда модари се фарзанд буда, ба туфайли касби асосӣ ва ҳунари мардумиаш худро аз бонувони хушбахт мешуморад. Зеро ӯ рисолати асосиашро чун модар ба ҷо оварда, фарзандонаш соҳибмаълумотанду ба кору фаъолияти дилхоҳи худ машғуланд.

Дар арафаи Рӯзи модар бо ин модари ҳунарманд ҳамсуҳбат шудем, ки фишурдааш пешкаш мегардад.

- Дар баробари муаррих будан, чи сабаб шуд, то ҳунари бофандагиро низ аз худ намоед?

- Ҳанӯз аз овони хурдсолӣ ба илми таъриху этнография рағбати зиёд доштам ва мехостам натанҳо таърихи халқи хеш, балки таъриху тамаддуни халқиятҳои дигари сайёра, урфу одат, фарҳанги моддию маънавӣ ва дигар хусусиятҳои онҳоро аз худ намоям.

Ҳунари бофандагӣ шуғли асосии дӯстдоштатарини банда аст ва танҳо дар вақти холӣ ба он машғул мешавам. Феълан рӯймолу ҷуробҳои бадахшонӣ, сарпӯшу болопӯш, ҷемпер ва дигар маҳсулоти пашмиро дар хонаи худам омода мекунам. Ин ҳунарро аз модари азизам ба мерос гирифтаам. Нахуст дастбофиро аз чорсиха оғоз карда, тадриҷан бо асбобҳои дусихаву яксиха ин ҳунарро тақвият додам. Аслан як ҷуфти ҷуробҳои оддиро бо риштаи якхела ё чандранга давоми ду – се рӯз омода мекунам. Барои бофтани ҷуробҳои яксиха, ки бо гулу рамзҳои махсуси ориёӣ ороста мешаванд, вақти муайян лозим аст. Аммо барои ҷемпербофӣ муддати бештар, тахминан як ҳафта вақт зарур меояд. Зеро он заҳмати бештар мехоҳад.

- Маҳсулоти дастие, ки шумо омода месозед, ба кишварҳои дигар содирот мегарданд?

- Ҳамкории банда бештар бо ширкати “Ди – Памири” сурат мегирад, ки он дар нав-бати худ моро бо пашми табиии кашмирӣ таъмин карда, маҳсулоти омодашударо бо нархи дастрас дар давлатҳои Аврупо, Амрико, Осиёи Миёна ва ғайра дастрас менамояд. Ин иқдом воқеан шоистаи таҳсин аст, зеро ҳоло халқиятҳои гуногуни сайёра ба ҳунарҳои мардумии Тоҷикистон таваҷҷуҳи хосса доранд.

- Фарзандонатон ба чӣ шуғл рағбат доранд?

- Худро аз модарони хушбахт мешуморам, зеро ду писари банда, яке муҳандису дигаре ҳуқуқшинос, ҳарду дар кишвари азизамон кору фаъолият карда, ба халқу Ватан хизмат менамоянд. Ягона духтарам бошад, хонандаи синфи 10 асту ба биология бештар шавқу рағбат дорад. Ӯ меҳоҳад, табиб шавад ва албатта ба ҳунарҳои мардумӣ ҳам дилбастагӣ дорад.

- Барои таҳкими маънавиёт ба модарони ҷавон чӣ гуфтанӣ доред?

- Воқеан, ҷаҳони имрӯза бисёр мураккабу печида аст ва инро ҳар як модари рӯзгордида комилан эҳсос мекунад. Яъне бо дарназардошти ҷаҳонишавӣ ва дигар падидаҳои нав модарони ҷавонро лозим аст, ки дар тарбияву худшиносии фарзандонашон ҷиддияти бештар нишон диҳанд ва рисолати хешро сарбаландона иҷро намоянд. Яъне он меҳру муҳаббат, сабурӣ, садоқату самимияте, ки модари тоҷик дорад, фаромӯшношуданию ивазнашаванда аст. Бинобар ин, модарони ҷавонро мебояд, ки беҳтарин арзишҳоро, аз қабили ватандӯстӣ, таҳкими ҳуввият, таҳаммулпазирӣ ва хештаншиносиро дар ниҳоди фарзандон парвариш намоянд.

- Дар Рӯзи модар чӣ таманниёт доред?

- Мехоҳам, ки ягон модари тоҷик дарди фарзандро набинаду хонаву кошонаашон пайваста ободу назаррабо бошад. Таманнои онро менамоям, ки кишварамон ҳамеша ободу осоишта бошаду модарони азизамон хушбахт.