Ҳар як халқу миллат шахсиятҳое дорад, ки бо пайкори некашон дар таърих бо хати заррин абадан сабт мегарданд. Тоҷикон дар тамаддуни умумибашарӣ бо таърихи пурғановаташон бемислу монанд ҳастанд.

Дар ҳифзи истиқлолияти сиёсии ин миллати бостонӣ шахсиятҳои бузург, ба монанди Шераку Спитамен, Деваштичу Муқаннаъ, Исмоили Сомониву Восеи паҳлавон, Бобоҷон Ғафурову Садриддин Айнӣ, Шириншоҳ Шоҳтемуру Нусратулло Махсум ва ҳазорон фарзандони фарзонаи дигари миллат ҷон бохтаанд. Дар пойдории илму фарҳанги тоҷик саҳми фарзандони дигари он Рӯдакию Фирдавсӣ, Синову Наршахӣ, Ҷ.Балхӣ, К.Хуҷандӣ ва дигар олимону шоирон калон буд ва ин абармардони таърих кохи фарҳангеро бунёд намуданд, ки аз тобу бориши таърихӣ зарар наёфтааст. Теғу шамшери миллати тоҷик танҳо коғазу қалам буд ва ин имкон дод, ки пояи мустаҳками ин мардум дар давраҳои пурпечутоби таърихӣ аз зарби теғи пурхуни аҷнабиён шикаста нашуд.

Хушбахтона, бори дигар офтоби бахт ба рӯи ин мардуми азияткашида боз хандид ва истиқлолияти сиёсиро ба даст оварданд.

Пешвои миллати тоҷик, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аз аввали ба арсаи ҳокимият омадан такягоҳ ва ояндаи миллату давлатро дар ватандӯстиву ватанпарварии ҷавонон дида буданд. Насиҳатҳои падаронаи Ҷаноби Олӣ саршор аз ифтихори ватану ватандорӣ буда, ба пос доштани таъриху фарҳанги бои миллат равона гардида буд. Дар ин бора Роҳбари давлат ба ҷавонони кишвар муроҷиат намуда буданд, ки “Маҳз ҷавонони дорои маърифати олӣ ва тафаккури созандаву ахлоқи ҳамида метавонанд пайванди ногусастании наслҳо ва рӯҳи абадзиндаи аҷдодони бофарҳанги хешро, ки ҳанӯз дар аҳди Сомониён соҳиби марказҳои тамаддун ва доираҳои тавонои илмию адабӣ буданд, зинда доранд ва асри тиллоии миллати худро эҳё намоянд. Маҳз ҳамин гуна ҷавонон метавонанд, ки бо кашфиёти нави илмию техникӣ, бо асарҳои рангорангу пурмазмуни замонавӣ, бо санъату ҳунари баланди худ миллати асрҳо бо фарҳангу тамаддуни хеш шуҳратёфтаашонро боз ҳам машҳур гардонанд ва дар назди оламиён исбот созанд, ки онҳо вориси аслии Исмоили Сомонӣ, Балъамиву Рӯдакӣ, Фирдавсиву Сино, Носири Хусрав, Ҳофизу Саъдӣ, Камоли Хуҷандию Абдураҳмони Ҷомӣ, Аҳмади Донишу Садриддин Айнӣ мебошанд”.

Ин суханони Сарвари давлат ганҷинаи пурбаҳое аз мероси ниёгон аст, ки ҳанӯз ин бузургони ҷаҳони маърифату сиёсат онҳоро дар асарҳои безаволашон ҷо дода буданд. Ҷаноби Олӣ омӯхтани гузаштаи кишварро вазифаи муқаддаси ҷавонон маънидод намуда, таъкид мекунад: “Мо фақат мехоҳем, ки таърихи гузаштаи миллат ва давлату давлатдориамонро хубтар омӯзем, ҳамчун давлати соҳибистиқлоли миллӣ аз чанголи карахтӣ ва бегонапарастиҳо наҷот ёфта, ба қадри тамаддуну арзишҳои фарҳангӣ, забони миллӣ ва шеъру сухани оламгири ниёгон бирасем, дар зери Парчами Тоҷикистон гирд омада, истиқлолияту якпорчагии Ватани азиз, иттиҳоду ваҳдати ҳамагониро пеш гирем ва давлати воқеан мутамаддин бунёд намоем”.

Ифтихор намудан бо шахсиятҳои бузурги гузаштаи миллатро низ Пешвои миллат ба ҷавонони кишвар шарҳ дода иброз дошта буданд, ки “Номи миллатро аслан фарзандони бонангу номусаш зинда медоранд ва ҳар боре, ки ба роҳи паймудаи миллати хеш бо чашми хирад назар афканем мебинем, ки бузургони ҳар давру замон чун ҳалқаҳои як занҷир бори миллатро бар дӯши худ кашиданд. Ин занҷир аз овони “Авасто”-ву Зардушт сарчашма гирифта, бо нағмаҳои Борбад, бо нақшаҳои монӣ, бо сурудҳои оташкадаҳои Балху Суғд, бо шеъри Рӯдакию теғи ҷонофарини Сино, бо каломи мавзуни Ҷомию мусаввараҳои нотакрори Беҳзод, бо саъю талошҳои тақдирсози С.Айнӣ, Б.Ғафуров ва М.Турсунзодаву Турсун Улҷабоев то ба имрӯз расидааст”.

Аз ин бар меояд, ки ба ин насиҳатҳои падаронаи Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бояд бо чашми тафаккуру тааммули амиқ назар андозем. Дар ин вақт пай бурда метавонем, ки мо кӣ ҳастем ва ба куҷо равонем.

Ҳасан Шарифов, 
донишҷӯи Донишкадаи идоракунии давлатии назди
Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон