ҶОМЕА
Ҷумъа 26 Апрел 2024 10:27
БА ОЗМУНИ "ҶТ"
Иҷлосияи XVI Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон фазои нави сиёсӣ буда, дар таърихи миллати тоҷик саҳифаи наверо боз намуд. Барои миллати тоҷик, ки он вақт кишвараш қадамҳои нахустинро дар ҷодаи соҳибистиқлолӣ мегузошт ва бо хатари нобудшавии давлат ва миллат рӯ ба рӯ омад, ниёз ба як шахсияти наҷотбахш ва тавоно ба миён омад. Аз миёни фарзандони миллати куҳанбунёди мо чунин шахс пайдо шуд. Ва ин шахс Эмомалӣ Раҳмон аст. Раиси муаззами ҲХДТ муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳанӯз соли 1992 нақш ва мавқеи Иҷлосияро ба сифати рӯйдоди сарнавиштсози миллат муайян намуд, чунки ин рӯйдоди таърихӣ дар саросари мамлакат гардиши куллиеро ба вуҷуд овард ва маҳз дар ҳамин Иҷлосияи тақдирсоз Эмомалӣ Раҳмон аз ҷониби намояндагони мардуми кишвар ба ҳайси Раиси Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон интихоб гардида, ҳамзамон ваколати Сардори давлат ба он кас дода шуд.
16-уми ноябрро дар таърихи давлатдории навини тоҷикон муқаддастарин санаи сарнавиштсози миллат метавон арзёбӣ кард, зеро Тоҷикистон, ки дар солҳои аввали соҳибистиқлолӣ ба хоку хун печида буд, маҳз бо баракати ҳамин сана – 16 ноябри соли 1992 аз вартаи нобудӣ наҷот ёфт ва роҳи ояндаашро муайян кард. Ҳамчунин, Иҷлосияе, ки аз он оғоз ёфт, миллати моро раҳнамову раҳкушо ва Пешвои муаззаму муқтадир бахшид. Иҷлосияи XVI Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар он давраи ноором бо назардошти як қатор омилҳо на дар пойтахти кишвар – шаҳри Душанбе, балки дар Қасри Арбоби хоҷагии ба номи Саидхӯҷа Ӯрунхӯҷаеви ноҳияи Бобоҷон Ғафуров бо иштироки вакилони халқ, аъзои Ҳукумат, ашхоси номдор, пирони рӯзгордида, олимону адибон, намояндагони ҳизбу созмонҳо ва воситаҳои ахбори умум баргузор гардид. 19 ноябри соли 1992 дар Иҷлосия суханронии раиси Комиҷроияи вилояти Кӯлоб, депутати Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Шарипович Раҳмонов шунида ва бо самимияти афзун истиқбол гардид. Вазъи ҳамонрӯзаи ҷумҳурӣ дар он воқеъбинона ва бо дарки масъулияти баланд тавсиф гашта, ҳадафи олии Иҷлосияи XVI Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон – хотима гузоштан ба ҷанги шаҳрвандӣ ва таъмини сулҳ дар тамоми қаламрави кишвар муайян карда шуд.
Дар ҳамин рӯз, бо қарори Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон Раиси Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон интихоб шуданд, ки ҳамзамон, Сарвари давлати Тоҷикистон ба ҳисоб мерафт. Ин қарор, дарвоқеъ, дорои аҳамияти таърихӣ буда, дар тақдири минбаъдаи давлатдории тоҷикон нақши бориз дорад. Шахсе ба ин вазифаи бомасъулият интихоб шуд, ки дорои иродаи матин ва ҳисси баланди масъулият барои тақдири минбаъдаи халқи Тоҷикистон буд.
Мардуми тоҷик дар шахси намояндагони худ дар Парлумони кишвар ягона қадами дуруст ва бехато гузошт ва сарнавишти миллат ва давлати тоҷиконро ба дасти ҷавони ватандӯст, ҷасур ва хирадпеша Эмомалӣ Раҳмон супорид. Маҳз дар ҳамон рӯзҳои поёни тирамоҳи соли 1992 бо ба сари қудрат омадани фарзанди баномус ва сиёсатмадори ҷавон Эмомалӣ Раҳмон давраи нав барои наҷоти Тоҷикистон сар шуд. Ҳанӯз аз рӯзҳои аввал барои мардуми мамлакат аён гардид, ки дастгоҳи идораи киштии зиндагии миллат дар дасти қавии инсони боэътимод супорида шудааст ва Ватан, миллат ва тамоми мардуми кишвар яқинан ба вартаи нобудӣ, ки бадхоҳони миллат барояшон омода карда буданд, фурӯ нахоҳанд рафт.
Хидмати бузурги Эмомалӣ Раҳмон дар назди миллати шарифи Тоҷикистон ва таърихи миллат дар он аст, ки ин шахси нодир ва сиёсатмадори дурандеш дар шароити печида ва мураккаби муноқишаҳои ҳамватанӣ ва ҷанги таҳмилӣ давлатдории тоҷикон ва бақои давлатро аз парешонӣ ва фано шудан ҳифз намуд. Аз ин рӯ, бо итминони комил метавон гуфт, ки Эмомалӣ Раҳмон наҷотбахши миллати тоҷик ва давлати тоҷикон аст. Маҳз шахсияти Эмомалӣ Раҳмон дар баробари фитнаи душманони миллати тоҷик, ки дар давраҳои гуногуни таърихӣ халқи моро борҳо ба гирдоби хун кашида буданд, қодир ба истодагарӣ гардид. Ва ин дафъа бо хости сарнавишт дар раъси давлати мо шахсияте қарор гирифт, ки ғайричашмдошти бисёриҳо тамоми ҳадафҳои бадхоҳони миллати моро барбод дод.
Сарвари нави давлат Эмомалӣ Раҳмон пас аз баргузории Иҷлосия ба амалӣ кардани қарорҳои он шуруъ намуда, дар ин амали басо муҳим ва тақдирсоз азму иродаи қавӣ нишон доданд. Дар ҳамин давраи тақдирсози давлатӣ, ҳатто, нафароне пайдо шуданд, ки аз мансабҳои масъули давлатӣ даст кашиданд, ба ояндаи давлат боварӣ надоштанд. Лекин ба ин нигоҳ накарда, Эмомалӣ Раҳмон баҳри таъмини иҷрои қарорҳои Иҷлосияи болозикр устуворона кӯшиш ба харҷ доданд, дар муддати кӯтоҳтарин баҳри хотима гузоштан ба ҷанги шаҳрвандӣ, таъмини ваҳдати миллӣ, баргардондани гурезаҳо, барқарор намудани хоҷагии аз ҷанг харобгашта тадбирҳои таъхирнопазир андешиданд, ба давраи бесарусомонӣ, кашмакашиҳо ва талошҳои беҳудаи ҳарисони мансаб, ки ба иродаи қувваҳои бадхоҳи дохилию хориҷӣ такя дош-танд, хотима гузоштанд.
Мутобиқи муқаррароти Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Сарвари давлат ва Раиси ҳокимияти иҷроия ҳисоб шуда, ҳомии ҳуқуқу озодиҳои инсон ва шаҳрванд, кафили истиқлолияти миллӣ, ягонагӣ ва тамомияти арзӣ, пойдории бардавоми давлат, мураттабии фаъолияти мақомоти давлатӣ ва ҳамкории онҳо, риояи қарордоди байналмилалии Тоҷикистон мебошад.
Ин аст, ки мардуми сарбаланди кишвар имрӯзҳо сиёсати хирадмандонаи Сарвари давлат-ро дастгирӣ менамоянд, зеро аз рӯзи аввали ба вазифа шуруъ кардан ба мардуми шарафманди Тоҷикистон иброз доштанд, ки “Ман ба ҳар яки шумо дар давраи барои Ватан хеле душвор муроҷиат карда, ба ақлу заковати шумо, ки ворисони фарзандони барӯманди миллати тоҷик ҳастед, бовар мекунам. Ман қасам ёд мекунам, ки тамоми донишу таҷрибаамро барои дар ҳар хона ва ҳар оила барқарор шудани сулҳ равона карда, барои гул-гулшукуфоии Ватани азизам садоқатмандона меҳнат мекунам. Барои ноил шудан ба ин нияти муқаддас, агар лозим шавад, ҷон нисор мекунам, чунки ман ба ояндаи неки Ватанам ва ҳаёти хушбахтонаи халқи азияткашидаам бовар дорам”.
Роҳбари давлат садоқату вофодориро ба Ватану миллати хеш нишон дода, дар нахустин суханронии худ, содиқ буданашонро барои сулҳ, оромӣ ва пешрафту шукуфоии миллати тоҷик чунин баён доштанд: “Ман кори худро аз сулҳ сар хоҳам кард. Ман тарафдори давлати демократии ҳуқуқбунёд мебошам. Мо бояд ҳама ёру бародар бошем, то ки вазъро ором намоем. Ҳар чи аз дастам меояд, дар ин роҳ талош хоҳам кард”.
Қарорҳои Иҷлосияи XVI Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон, изҳори ғояҳои сулҳхоҳона ва неки Сарвари нави давлат Эмомалӣ Раҳмон дар тафаккури ҳар як сокини солимфикри Тоҷикистон нақши бориз гузошта, мардуми шарифи Тоҷикистонро ба корҳои нави созандагӣ ҳидоят ва орзуву ормони халқро ба бунёди давлати демократӣ, зиндагии судманду осоишта қавӣ намуда, боиси афзоиши боварии шаҳрвандон ба роҳбарияти нави давлат, муттаҳидии онҳо дар атрофи Пешвои миллат гардиданд. Иҷлосия ба дилшикастагӣ, руҳафтодагӣ ва нобоварии шаҳрвандон ба фардои худ хотима гузошта, дар дили мардум бедории миллиро ба миён овард.
Бояд гуфт, ки дар Иҷлосия маҷмуан 74 санади ҳуқуқӣ, аз ҷумла 15 қонун, 52 қарор, 6 фармон ва як изҳорот, қонунҳо дар бораи авфи умумӣ, гурезагон, имтиёзҳо барои маъюбони ҷанги шаҳрвандӣ ва оилаҳое, ки саробони хешро гум карда буданд, қабул карда шуданд. Санадҳои меъёрии ҳуқуқӣ ҳидоятгари сокинони кишвар дар таҳкими сулҳу ваҳдати миллӣ, ҳамдигарфаҳмӣ, бахшидани гуноҳони якдигар гардиданд. Орзуву омоли халқро ба бунёди давлати демократӣ, ҳуқуқбунёду дунявӣ ва ташкили зиндагонии осоишта қавӣ намуда, боиси афзудани эътимоди шаҳрвандон ба ҳокимияти конститутсионӣ гардиданд.
Иҷлосия рамзҳои давлати соҳибистиқлоли Тоҷикистонро низ аз нав муқаррар кард. Дар он қонунҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи Парчами давлатии Тоҷикистон” ва “Дар бораи тасдиқи Низомномаи Нишони давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон” қабул шуда, ба Конститутсия дар бахши рамзҳои давлатӣ тағйиру иловаҳо ворид карда шуданд.
Иҷлосияи XVI Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон бори дигар собит намуд, ки пешрафти ҷомеа ва давлат, ҳаёти шоистаи одамон, таъмини ҳуқуқу озодиҳои инсон танҳо дар шароити сулҳи иҷтимоӣ ва ваҳдати миллӣ имконпазиранд. Тоҷикон дар тӯли ин солҳо аз таҷрибаи талхи таърихи наздики худ ҳамеша ёдовар шуда, сулҳ ва ваҳдати миллиро чун неъмати бебаҳо пос медоранд. Таҳияи садҳо китоб ва мақолаҳои олимону муаррихон оид ба ин дастоварди бузурги таърихӣ имрӯз насли ҷавонро дар руҳияи ифтихори миллӣ ва ватандорӣ тарбия намуда, барои онҳо беҳтарин раҳнамо мебошад.
Дар ҳақиқат, Пешвои тоҷикони тамоми ҷаҳон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба савганди худ содиқ монда, барои ба даст овардани сулҳ бо тамоми қувваҳо мубориза бурданд, дар саросари мамлакат сулҳи ҷовидонаи тоҷиконро пойдор намуданд ва имрӯзҳо сулҳи саросарии тоҷикон вирди забони ҳамагон ва сиёсати сулҳпарваронаи Эмомалӣ Раҳмон таҷрибаи ҷаҳониён шудааст.
Агар дар ҳамон давр шуҷоату мардонагӣ ва ҷуръати сиёсии Эмомалӣ Раҳмон намебуд, аз даст додани истиқлолияти давлатӣ як амри воқеӣ буд. Мардуми шарифи кишвар бо гузашти 30 сол аз ин рӯзҳои барои миллат тақдирсоз бояд барои худ хулосаи дуруст барорад ва бо шукргузорӣ аз бахти баланди худ арзишҳои миллиро пос дорад. Махсусан, санаи баргузории Иҷлосияи XVI Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистонро, ки сабабгори ин ҳама шукуфоиҳост, бояд ҳар як шаҳрванди кишвар гиромӣ дорад ва дар атрофи бузургтарин ҳадяи ин Иҷлосия - Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон муттаҳид гардад.
Раҷаббой АҲМАДЗОДА,
раиси вилояти Суғд
Иҷлосияи XVI Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон фазои нави сиёсӣ буда, дар таърихи миллати тоҷик саҳифаи наверо боз намуд. Барои миллати тоҷик, ки он вақт кишвараш қадамҳои нахустинро дар ҷодаи соҳибистиқлолӣ мегузошт ва бо хатари нобудшавии давлат ва миллат рӯ ба рӯ омад, ниёз ба як шахсияти наҷотбахш ва тавоно ба миён омад. Аз миёни фарзандони миллати куҳанбунёди мо чунин шахс пайдо шуд. Ва ин шахс Эмомалӣ Раҳмон аст. Раиси муаззами ҲХДТ муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳанӯз соли 1992 нақш ва мавқеи Иҷлосияро ба сифати рӯйдоди сарнавиштсози миллат муайян намуд, чунки ин рӯйдоди таърихӣ дар саросари мамлакат гардиши куллиеро ба вуҷуд овард ва маҳз дар ҳамин Иҷлосияи тақдирсоз Эмомалӣ Раҳмон аз ҷониби намояндагони мардуми кишвар ба ҳайси Раиси Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон интихоб гардида, ҳамзамон ваколати Сардори давлат ба он кас дода шуд.
16-уми ноябрро дар таърихи давлатдории навини тоҷикон муқаддастарин санаи сарнавиштсози миллат метавон арзёбӣ кард, зеро Тоҷикистон, ки дар солҳои аввали соҳибистиқлолӣ ба хоку хун печида буд, маҳз бо баракати ҳамин сана – 16 ноябри соли 1992 аз вартаи нобудӣ наҷот ёфт ва роҳи ояндаашро муайян кард. Ҳамчунин, Иҷлосияе, ки аз он оғоз ёфт, миллати моро раҳнамову раҳкушо ва Пешвои муаззаму муқтадир бахшид. Иҷлосияи XVI Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар он давраи ноором бо назардошти як қатор омилҳо на дар пойтахти кишвар – шаҳри Душанбе, балки дар Қасри Арбоби хоҷагии ба номи Саидхӯҷа Ӯрунхӯҷаеви ноҳияи Бобоҷон Ғафуров бо иштироки вакилони халқ, аъзои Ҳукумат, ашхоси номдор, пирони рӯзгордида, олимону адибон, намояндагони ҳизбу созмонҳо ва воситаҳои ахбори умум баргузор гардид. 19 ноябри соли 1992 дар Иҷлосия суханронии раиси Комиҷроияи вилояти Кӯлоб, депутати Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Шарипович Раҳмонов шунида ва бо самимияти афзун истиқбол гардид. Вазъи ҳамонрӯзаи ҷумҳурӣ дар он воқеъбинона ва бо дарки масъулияти баланд тавсиф гашта, ҳадафи олии Иҷлосияи XVI Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон – хотима гузоштан ба ҷанги шаҳрвандӣ ва таъмини сулҳ дар тамоми қаламрави кишвар муайян карда шуд.
Дар ҳамин рӯз, бо қарори Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон Раиси Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон интихоб шуданд, ки ҳамзамон, Сарвари давлати Тоҷикистон ба ҳисоб мерафт. Ин қарор, дарвоқеъ, дорои аҳамияти таърихӣ буда, дар тақдири минбаъдаи давлатдории тоҷикон нақши бориз дорад. Шахсе ба ин вазифаи бомасъулият интихоб шуд, ки дорои иродаи матин ва ҳисси баланди масъулият барои тақдири минбаъдаи халқи Тоҷикистон буд.
Мардуми тоҷик дар шахси намояндагони худ дар Парлумони кишвар ягона қадами дуруст ва бехато гузошт ва сарнавишти миллат ва давлати тоҷиконро ба дасти ҷавони ватандӯст, ҷасур ва хирадпеша Эмомалӣ Раҳмон супорид. Маҳз дар ҳамон рӯзҳои поёни тирамоҳи соли 1992 бо ба сари қудрат омадани фарзанди баномус ва сиёсатмадори ҷавон Эмомалӣ Раҳмон давраи нав барои наҷоти Тоҷикистон сар шуд. Ҳанӯз аз рӯзҳои аввал барои мардуми мамлакат аён гардид, ки дастгоҳи идораи киштии зиндагии миллат дар дасти қавии инсони боэътимод супорида шудааст ва Ватан, миллат ва тамоми мардуми кишвар яқинан ба вартаи нобудӣ, ки бадхоҳони миллат барояшон омода карда буданд, фурӯ нахоҳанд рафт.
Хидмати бузурги Эмомалӣ Раҳмон дар назди миллати шарифи Тоҷикистон ва таърихи миллат дар он аст, ки ин шахси нодир ва сиёсатмадори дурандеш дар шароити печида ва мураккаби муноқишаҳои ҳамватанӣ ва ҷанги таҳмилӣ давлатдории тоҷикон ва бақои давлатро аз парешонӣ ва фано шудан ҳифз намуд. Аз ин рӯ, бо итминони комил метавон гуфт, ки Эмомалӣ Раҳмон наҷотбахши миллати тоҷик ва давлати тоҷикон аст. Маҳз шахсияти Эмомалӣ Раҳмон дар баробари фитнаи душманони миллати тоҷик, ки дар давраҳои гуногуни таърихӣ халқи моро борҳо ба гирдоби хун кашида буданд, қодир ба истодагарӣ гардид. Ва ин дафъа бо хости сарнавишт дар раъси давлати мо шахсияте қарор гирифт, ки ғайричашмдошти бисёриҳо тамоми ҳадафҳои бадхоҳони миллати моро барбод дод.
Сарвари нави давлат Эмомалӣ Раҳмон пас аз баргузории Иҷлосия ба амалӣ кардани қарорҳои он шуруъ намуда, дар ин амали басо муҳим ва тақдирсоз азму иродаи қавӣ нишон доданд. Дар ҳамин давраи тақдирсози давлатӣ, ҳатто, нафароне пайдо шуданд, ки аз мансабҳои масъули давлатӣ даст кашиданд, ба ояндаи давлат боварӣ надоштанд. Лекин ба ин нигоҳ накарда, Эмомалӣ Раҳмон баҳри таъмини иҷрои қарорҳои Иҷлосияи болозикр устуворона кӯшиш ба харҷ доданд, дар муддати кӯтоҳтарин баҳри хотима гузоштан ба ҷанги шаҳрвандӣ, таъмини ваҳдати миллӣ, баргардондани гурезаҳо, барқарор намудани хоҷагии аз ҷанг харобгашта тадбирҳои таъхирнопазир андешиданд, ба давраи бесарусомонӣ, кашмакашиҳо ва талошҳои беҳудаи ҳарисони мансаб, ки ба иродаи қувваҳои бадхоҳи дохилию хориҷӣ такя дош-танд, хотима гузоштанд.
Мутобиқи муқаррароти Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Сарвари давлат ва Раиси ҳокимияти иҷроия ҳисоб шуда, ҳомии ҳуқуқу озодиҳои инсон ва шаҳрванд, кафили истиқлолияти миллӣ, ягонагӣ ва тамомияти арзӣ, пойдории бардавоми давлат, мураттабии фаъолияти мақомоти давлатӣ ва ҳамкории онҳо, риояи қарордоди байналмилалии Тоҷикистон мебошад.
Ин аст, ки мардуми сарбаланди кишвар имрӯзҳо сиёсати хирадмандонаи Сарвари давлат-ро дастгирӣ менамоянд, зеро аз рӯзи аввали ба вазифа шуруъ кардан ба мардуми шарафманди Тоҷикистон иброз доштанд, ки “Ман ба ҳар яки шумо дар давраи барои Ватан хеле душвор муроҷиат карда, ба ақлу заковати шумо, ки ворисони фарзандони барӯманди миллати тоҷик ҳастед, бовар мекунам. Ман қасам ёд мекунам, ки тамоми донишу таҷрибаамро барои дар ҳар хона ва ҳар оила барқарор шудани сулҳ равона карда, барои гул-гулшукуфоии Ватани азизам садоқатмандона меҳнат мекунам. Барои ноил шудан ба ин нияти муқаддас, агар лозим шавад, ҷон нисор мекунам, чунки ман ба ояндаи неки Ватанам ва ҳаёти хушбахтонаи халқи азияткашидаам бовар дорам”.
Роҳбари давлат садоқату вофодориро ба Ватану миллати хеш нишон дода, дар нахустин суханронии худ, содиқ буданашонро барои сулҳ, оромӣ ва пешрафту шукуфоии миллати тоҷик чунин баён доштанд: “Ман кори худро аз сулҳ сар хоҳам кард. Ман тарафдори давлати демократии ҳуқуқбунёд мебошам. Мо бояд ҳама ёру бародар бошем, то ки вазъро ором намоем. Ҳар чи аз дастам меояд, дар ин роҳ талош хоҳам кард”.
Қарорҳои Иҷлосияи XVI Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон, изҳори ғояҳои сулҳхоҳона ва неки Сарвари нави давлат Эмомалӣ Раҳмон дар тафаккури ҳар як сокини солимфикри Тоҷикистон нақши бориз гузошта, мардуми шарифи Тоҷикистонро ба корҳои нави созандагӣ ҳидоят ва орзуву ормони халқро ба бунёди давлати демократӣ, зиндагии судманду осоишта қавӣ намуда, боиси афзоиши боварии шаҳрвандон ба роҳбарияти нави давлат, муттаҳидии онҳо дар атрофи Пешвои миллат гардиданд. Иҷлосия ба дилшикастагӣ, руҳафтодагӣ ва нобоварии шаҳрвандон ба фардои худ хотима гузошта, дар дили мардум бедории миллиро ба миён овард.
Бояд гуфт, ки дар Иҷлосия маҷмуан 74 санади ҳуқуқӣ, аз ҷумла 15 қонун, 52 қарор, 6 фармон ва як изҳорот, қонунҳо дар бораи авфи умумӣ, гурезагон, имтиёзҳо барои маъюбони ҷанги шаҳрвандӣ ва оилаҳое, ки саробони хешро гум карда буданд, қабул карда шуданд. Санадҳои меъёрии ҳуқуқӣ ҳидоятгари сокинони кишвар дар таҳкими сулҳу ваҳдати миллӣ, ҳамдигарфаҳмӣ, бахшидани гуноҳони якдигар гардиданд. Орзуву омоли халқро ба бунёди давлати демократӣ, ҳуқуқбунёду дунявӣ ва ташкили зиндагонии осоишта қавӣ намуда, боиси афзудани эътимоди шаҳрвандон ба ҳокимияти конститутсионӣ гардиданд.
Иҷлосия рамзҳои давлати соҳибистиқлоли Тоҷикистонро низ аз нав муқаррар кард. Дар он қонунҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи Парчами давлатии Тоҷикистон” ва “Дар бораи тасдиқи Низомномаи Нишони давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон” қабул шуда, ба Конститутсия дар бахши рамзҳои давлатӣ тағйиру иловаҳо ворид карда шуданд.
Иҷлосияи XVI Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон бори дигар собит намуд, ки пешрафти ҷомеа ва давлат, ҳаёти шоистаи одамон, таъмини ҳуқуқу озодиҳои инсон танҳо дар шароити сулҳи иҷтимоӣ ва ваҳдати миллӣ имконпазиранд. Тоҷикон дар тӯли ин солҳо аз таҷрибаи талхи таърихи наздики худ ҳамеша ёдовар шуда, сулҳ ва ваҳдати миллиро чун неъмати бебаҳо пос медоранд. Таҳияи садҳо китоб ва мақолаҳои олимону муаррихон оид ба ин дастоварди бузурги таърихӣ имрӯз насли ҷавонро дар руҳияи ифтихори миллӣ ва ватандорӣ тарбия намуда, барои онҳо беҳтарин раҳнамо мебошад.
Дар ҳақиқат, Пешвои тоҷикони тамоми ҷаҳон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба савганди худ содиқ монда, барои ба даст овардани сулҳ бо тамоми қувваҳо мубориза бурданд, дар саросари мамлакат сулҳи ҷовидонаи тоҷиконро пойдор намуданд ва имрӯзҳо сулҳи саросарии тоҷикон вирди забони ҳамагон ва сиёсати сулҳпарваронаи Эмомалӣ Раҳмон таҷрибаи ҷаҳониён шудааст.
Агар дар ҳамон давр шуҷоату мардонагӣ ва ҷуръати сиёсии Эмомалӣ Раҳмон намебуд, аз даст додани истиқлолияти давлатӣ як амри воқеӣ буд. Мардуми шарифи кишвар бо гузашти 30 сол аз ин рӯзҳои барои миллат тақдирсоз бояд барои худ хулосаи дуруст барорад ва бо шукргузорӣ аз бахти баланди худ арзишҳои миллиро пос дорад. Махсусан, санаи баргузории Иҷлосияи XVI Шурои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистонро, ки сабабгори ин ҳама шукуфоиҳост, бояд ҳар як шаҳрванди кишвар гиромӣ дорад ва дар атрофи бузургтарин ҳадяи ин Иҷлосия - Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон муттаҳид гардад.
Раҷаббой АҲМАДЗОДА,
раиси вилояти Суғд
Хабарҳои дигар
Рӯзнома
Эзоҳи худро нависед