ҶОМЕА
Шанбе 27 Апрел 2024 06:22
Имрӯз шоир ва журналисти шинохтаи кишвар Мирзо Файзалӣ дар 74-солагӣ аз олам даргузашт.
Мирзо Файзалӣ 9 майи соли 1942 дар деҳаи Чиртаки шаҳри Ваҳдат таваллуд шудааст. Соли 1959 мактаби миёнаи ба номи М. Горкийро хатм карда, аз соли 1966, баъди адои хизмати ҳарбӣ, дар рӯзномаи «Коммуна» (ҳозира «Шаҳриёр») ба фаъолияти рӯзноманигорӣ пардохта, солҳои дароз дар вазифаҳои мухталиф адои вазифа намудааст. Соли 1973 шуъбаи шабонаи факултаи филологияи тоҷики Донишгоҳи давлатии Тоҷикистонро хатм кардааст. Чанд муддат котиби масъули рӯзномаи «Меҳнати коммунистӣ» (ҳозира «Набзи Файзобод») ва беш аз даҳ сол мудири шуъбаи маҷаллаи ҳаҷвии «Хорпуштак» будааст. Солҳои 1993-2010 сармуҳаррири рӯзномаи «Шаҳриёр»-и шаҳри Ваҳдат буд. Баъд аз ба нафақа баромадан раиси бахши Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон дар шаҳри Ваҳдат буд.
Беш аз 40 сол ба кори эҷодӣ машғул буда, дар ин давра маҷмӯаҳои назмию насриаш «Шери тағош» (1984), «Кӯршапарак» (1989), «Бозёфти ҳайратовари доктор Сомонӣ» (1991), «Кайф аз Самак то бар Само» (1996), «Қотили қотилон» (1998), «Сангари номус» (2001), «Бо додҳо, фарёдҳо» (2002), «Чамани ёдҳо» (2004), «Ману Ватан» (2006), «Ба шумо дурӯғу ба Худо рост» (2005), «Шов-шови мардум» (2007), «Гӯри гумшуда» (2008), «Гулхори чида-чида» (2011), «Адлу дод асли ҷавонмардии ӯст" (2014) аз чоп баромадаанд.
Иддае аз шеърҳояш дар зиёда аз 20 маҷмӯаи дастҷамъӣ ва матбуоти даврии Эрону Афғонистон, Ӯзбекистону Туркманистон, Озарбойҷону ғайра интишор ёфтаанд.
Дар байни ҳаводорони каломи бадеъ ҳамчун шоири ҳаҷвнигор шуҳрат дошта, ба шеърҳои зиёда аз 100 шоири замон нақиза навиштааст, ки дар адабиёти муосири тоҷик рухдоде нодир аст.
Шоири халқии Тоҷикистон, барандаи Ҷоизаи давлатии ба номи Абӯабдуллоҳи Рӯдакӣ ва Ҷоизаи ба номи Абулқосим Лоҳутӣ мебошад.
Бо медалҳои «100-солагии рӯзи таваллуди В.И.Ленин», «Хизмати шоиста», нишони фахрии Аълочии фарҳанги Тоҷикистон, Аълочии маорифи Тоҷикистон ва Аълочии матбуоти Тоҷикистон мукофотонида шудааст.
Аз соли 1970 узви Иттифоқи журналистон, аз соли 1991 узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон буд.
Мирзо Файзалӣ 9 майи соли 1942 дар деҳаи Чиртаки шаҳри Ваҳдат таваллуд шудааст. Соли 1959 мактаби миёнаи ба номи М. Горкийро хатм карда, аз соли 1966, баъди адои хизмати ҳарбӣ, дар рӯзномаи «Коммуна» (ҳозира «Шаҳриёр») ба фаъолияти рӯзноманигорӣ пардохта, солҳои дароз дар вазифаҳои мухталиф адои вазифа намудааст. Соли 1973 шуъбаи шабонаи факултаи филологияи тоҷики Донишгоҳи давлатии Тоҷикистонро хатм кардааст. Чанд муддат котиби масъули рӯзномаи «Меҳнати коммунистӣ» (ҳозира «Набзи Файзобод») ва беш аз даҳ сол мудири шуъбаи маҷаллаи ҳаҷвии «Хорпуштак» будааст. Солҳои 1993-2010 сармуҳаррири рӯзномаи «Шаҳриёр»-и шаҳри Ваҳдат буд. Баъд аз ба нафақа баромадан раиси бахши Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон дар шаҳри Ваҳдат буд.
Беш аз 40 сол ба кори эҷодӣ машғул буда, дар ин давра маҷмӯаҳои назмию насриаш «Шери тағош» (1984), «Кӯршапарак» (1989), «Бозёфти ҳайратовари доктор Сомонӣ» (1991), «Кайф аз Самак то бар Само» (1996), «Қотили қотилон» (1998), «Сангари номус» (2001), «Бо додҳо, фарёдҳо» (2002), «Чамани ёдҳо» (2004), «Ману Ватан» (2006), «Ба шумо дурӯғу ба Худо рост» (2005), «Шов-шови мардум» (2007), «Гӯри гумшуда» (2008), «Гулхори чида-чида» (2011), «Адлу дод асли ҷавонмардии ӯст" (2014) аз чоп баромадаанд.
Иддае аз шеърҳояш дар зиёда аз 20 маҷмӯаи дастҷамъӣ ва матбуоти даврии Эрону Афғонистон, Ӯзбекистону Туркманистон, Озарбойҷону ғайра интишор ёфтаанд.
Дар байни ҳаводорони каломи бадеъ ҳамчун шоири ҳаҷвнигор шуҳрат дошта, ба шеърҳои зиёда аз 100 шоири замон нақиза навиштааст, ки дар адабиёти муосири тоҷик рухдоде нодир аст.
Шоири халқии Тоҷикистон, барандаи Ҷоизаи давлатии ба номи Абӯабдуллоҳи Рӯдакӣ ва Ҷоизаи ба номи Абулқосим Лоҳутӣ мебошад.
Бо медалҳои «100-солагии рӯзи таваллуди В.И.Ленин», «Хизмати шоиста», нишони фахрии Аълочии фарҳанги Тоҷикистон, Аълочии маорифи Тоҷикистон ва Аълочии матбуоти Тоҷикистон мукофотонида шудааст.
Аз соли 1970 узви Иттифоқи журналистон, аз соли 1991 узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон буд.
Хабарҳои дигар
Рӯзнома
Эзоҳи худро нависед