Бадахшон вилоятест саросар кӯҳсор. Сари ҳар қадам аз кӯҳҳояш овози шаршараю чашмасорон, нағмаи парандагони хушилҳом ба гӯш мерасад. Қалъаи Хумб низ дар ин сарзамини камзамин ва диёри нозанину назаррабо мавқеъ гирифтааст. Қалъаи Хумб на танҳо табиати зебову булбулони хушнаво дорад, инчунин дар оғушаш абармардонеро ба камол расонидааст, ки исмашон вирди забони мардуми дунё гардидааст. Яке аз ҳамин абармардон Муъмин Қаноат, шоири ширинкалом мебошад. Муъмине, ки бо суханҳои пурэҷозаш ба қалби хамагон маъво гирифта, хурду калон аз ӯ мегӯянд. 

Ҳанӯз хурд будам достони “Мавҷҳои Днепр”-ро аз забони духтарони калонтари деҳа мешунидам. Ба назар басо латифу равон буд. Гарчанде ҳанӯз кӯдак будам, ҷо-ҷо аз ин достон дар хотираам нақш баста буд. Зуд-зуд “Бародарам, бародарам...”, “Ба дида..”, “Ба гӯш..” - гӯён бо лафзи кӯдакона такрор мекардам. Ин лаҳзаҳои ширини айёми кӯдакиам то ҳол дар хотирам мондааст.

Баъди он ки ба мактаб рафтам, ниҳоят дар синфи шашум буданам оиди Муъмин Қаноат ва достони “Мавҷи бародарӣ” хондам. Он замон фаҳмидам, ки Муъмин Қаноат кӣ будааст ва ин достонаш барои кӣ ва чӣ эҷод шудааст. Аз он баъд меҳрам ба ин шоиру ба эҷодиёташ боз ҳам афзуд.

Ҳаёти ман кунун бе ашъори ин шоири ширинкалом беранг аст. Эҷодёташ ароям яке аз дигаре беҳтар, яке аз дигаре равонтару содатар менамояд. Торафт мафтуни суханҳои волои Муъмин Қаноат мегардам. Дар лаҳзаҳои дилгирӣ, дар ҳолатҳои танҳоӣ, вақтҳои бекорию лаҳзаҳои хурсандӣ рафиқи ҳамешагии ман шеъру суруди Муъмин Қаноат аст.

Орзу онро дорам, ки дар оянда рӯзноманигор шаваму аввалин суҳбати касбиам бо ин шоири бузург ва адиби нотакрор сурат гирад. Дар рӯ ба рӯям Муъмин Қаноат мисраъҳо аз “Мавҷи бародарӣ” гӯянду ман ғӯттавар дар хотираҳои кӯдакиам шавам...

Ин орзуямро замоне навишта будам, ки дар синфи 8-ум мехондам. Он замон 80-солагии устод Муъмин Қаноатро ҷашн мегирифтанд. Инак як сол мешавад, ки устод дигар миёни мо нест ва ин орзуи ман ба таври ҳамешагӣ орзу монд. Вале шеъри равон ва осори бузургаш ӯро асрҳо миёни мо зинда нигоҳ медоранд. Ман бо эҷодиёти ӯ ҳар рӯз дар суҳбатам ва хумори орзуи кӯдакиамро аз онҳо мегирам.

Эзоҳ: Рӯзи 18 май вафот ва рӯзи 20 май зодрӯзи устоди сухан Муъмин Қаноат аст. 

Муҳайё САИДАМАДЗОДА, волонтёри “ҶТ”