Ҳар куҷо ишқ аст, зиндагист!
Маҳатма Гандӣ

Ҳамасола 14 феврал дар саросари ҷаҳон ҳамчун рӯзи умумиҷаҳонии ошиқон ҷашн гирифта мешавад. Мусаллам аст, ки вобаста ба ин рӯз ҳама афроде, ки дар вуҷудашон оташаки муҳаббат аланга задааст, мекӯшанд, барои хуш гардонидани хотири дилдодаву дилбохтаи худ ҳаддалимкон як гулдаста ҳадя баранд. Аммо бисёре аз мо ба дарки маънии воқеии ишқ нарасидаем ва таъсири он дар зиндагиро ба таври бояд намедонем. Мо дар ин мақола кӯшидаем, то маънии ишқ ва таъсири онро барои аудиторияи худ гуфта бошем.

Яке аз таъсиргузортарин мавзӯъҳое, ки инсон бо он даргир асту барои рушди фардӣ асаргузор аст, ишқ аст. Назарияпардозон муътақид бар инанд, ки ишқ аз ибтидои ҳастӣ инсониятро ҳамроҳ буду тамоми рушди инсонӣ баста ба муҳаббат аст.

Баъзе аз афрод воқеан аз аҳамияти ишқ дар зиндагӣ огоҳӣ надоранд, аммо агар ишқро дар зиндагӣ дошта бошед, дигар ниёзе нест, ки чизи дигар дошта бошед, вале агар ишқ надоред, доштаҳои дигар беаҳамиятанд.

Ишқ шояд як моддаи мухаддир ё доруи оромбахш набошад, аммо таъсираш дақиқан монанди онҳост. Вақте кас ошиқ мешавад, мағзаш ба гунае тағйир меёбад, ки ҳис мекунад, ҳама дунё зебост, ҳама одамҳо хубанд ва ҳеҷ дарде барояш боқӣ намемонад.

Ишқ аввалин эҳсосест, ки бар ҷаҳон ҳоким аст. Ҳар робитае, ки дар ҷаҳон вуҷуд дорад, бо ишқ шакл мегирад. Дар замони сахтиҳову бадбахтиҳо танҳо ишқ аст, ки ба фард кумак мекунад, то бовиқору фазл бошад. Фарде, ки ишқ дар вуҷудаш реша давондааст, ҷаҳонро ба таври дигар мебинад ва дарку таваҷҷуҳ ба зебоиҳо барояш аҳамият дорад.

Инсонҳои ошиқ ҳолате аз сархушӣ доранд ва шӯру ҳаяҷони онҳо бисёр болост. Албатта, бояд бидонем, ки ишқ фақат рӯи мағзи мо таъсир намегузорад, балки ҳамаи баданро таҳти салтанати худ қарор медиҳад. Ба ҳамин хотир аст, ки бо дидани маъшуқ ҳолати рӯҳӣ ва ҷисмии афрод тағйир мекунад. Аз ҷумлаи ин тағйиротро метавон ба мавридҳои зер ишора кард:

ХУШҲОЛӢ

Дар рӯзҳои ибтидои робитаи ошиқона фард ҳолате аз сархушӣ ва хушҳолии зиёде дорад, ки далелаш комилан маълум аст. Дар оғози давраи ошиқшавӣ, допамин дар ошиқон фаъолона тавлид мешавад, ки ба шарофати он шахс эҳсосоти мусбӣ дорад. Муҳаққиқон собит кардаанд, ки доштани эҳсоси қавии отифӣ муҷиби афзоиши мизони хушҳолӣ дар инсон мешавад ва ин ба кас бовар мебахшад, ки рӯзҳо ва рӯйдодҳои хуш дар пеш аст. Хуб аст бидонем, ки ҳамин тағйирот муҷиби ҳоли хуби афрод дар ибтидои даврони ошиқӣ аст.

Екатерина Шереметева, корманди пешбари Маркази миллии тадқиқоти тиббии эндокринологияи Русия гуфтааст, ки аз нуқтаи назари тиббӣ, ин як аксуламали системаи асаб мебошад, ки бо афзоиши сатҳи эндорфинҳо ва дигар ҳормонҳои хурсандӣ алоқаманд аст ва ҷараёни хунро ба узвҳои шикам афзоиш медиҳад. Ин ҳормонҳо на танҳо аз омилҳои беруна, балки аз хотираҳои гуворо ҳам пайдо мешаванд. Ба гуфтаи ӯ тестостерон ба хоҳиши ҷинсӣ ва хаёлоти эротикӣ таъсир мерасонад. Эстрогенҳо ба қаноатмандии ҷинсӣ ва либидҳо мусоидат мекунанд.

АЗ БАЙН РАФТАНИ ДАРДҲО

Ҳатто дидани акси маъшуқа ҳам метавонад муҷиби аз байн рафтани дардҳо шавад. Ба дунболи таҳқиқоте, ки ахиран сурат гирифт, мушаххас гаштааст, ки вақте афрод аз дард ранҷ мебаранд, бо дидани акси фарди мавриди алоқаашон, то ҳадди зиёде мизони дардашон коста мешавад. Ин коҳиши дард ба қадре эҳсосшаванда аст, ки агар ба фард равиши дармони дигаре пешниҳод шавад, ҳаргиз корсоз нахоҳад шуд.

Дар таҳқиқоти дигаре аз занон ва мардон хостанд, то дар муддати ду дақиқа корҳои зерро анҷом диҳанд:
1. Ба чашмони маъшуқи худ хира шаванд
2. Ба дастони ӯ нигоҳ кунанд
3. Теъдоди пилк задани чашмони тарафи муқобилро ҳисоб кунанд

Тақрибан ҳамаи ширкаткунандагон эълон доштанд, ки ҳангоми ба чашмони тарафи муқобили худ хира шудан, навъе ҳисси хос ва таъсиргузоре аз тарафи муқобил дарёфт карданд.

СУРХИИ ГУНАҲО

Ҳангоме, ки инсон ба шахси мавриди алоқааш хира мешавад, мизони тарашшуҳи адреналини хун афзоиш меёбад. Ин тағйири ҳормонӣ муҷиби фарох шудани рагҳои хунгард ва афзоиши ҷараёни хун шуда, дар ниҳоят ба сурх шудани гунаҳо оварда мерасонад.

МУНАЗЗАМИИ КОРИ ДИЛ

Дар натиҷаи як таҳқиқоти густурда ва ҷомеъ мушаххас шудааст, ки нафарони ошиқ нисбат ба онҳое, ки ба ишқ алоқа надоранд, камтар дучори ҳамлаи қалбӣ мешаванд. Албатта далели ин амр фақат ишқ нест, балки мушаххас шудааст, ки афроди ошиқ камтар майл ба одатҳои бад доранд ва пайваста ба хубиҳо меандешанд.

БА ҶОИ ХУЛОСА

Дар ниҳоят ҷомеа бо ишқ зеботар аст. Шояд ҳеҷ чизе натавонад ба андозаи ишқ боиси амнияти ҷомеа бошад. Ишқ бар ҷомеа таъсир мегузораду аз ҷомеа таъсир мепазирад ва рисолати мо парвариши ишқу тарвиҷи ишқварзӣ дар ҷомеа аст. Чӣ зебост, ки дар мактаби ишқ парвариш ёфта бошем.