ҶОМЕА
Ҷумъа 29 Март 2024 02:15
Ба “насиҳат” – и бархе аз шаҳрвандони бурунмарзӣ дар шабакаҳои иҷтимоӣ назар карда, шахси ноогоҳ сари он меандешад, ки дар шаҳри Хоруғи Вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшон ва ноҳияҳои он ғайр аз унсурҳои криминалӣ чизе дигаре мавҷуд набуда, он ҳама корҳои азими ободонию созандагӣ, ки давоми сӣ соли соҳибистиқлолии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар вилоят рӯи кор омадаанд, бар боди фано рафта бошад.
Ё онҳое, ки пешакӣ ҳам бо риояи қонуният, тартиботи ҷамъиятӣ мушкилот доштанд, гӯё феълан “фариштаву бегуноҳанд” - у танҳо сохтору мақомотҳои маҳаллӣ сабабгори тамоми беинтизомиҳо бошанд.
Мутаассифона, муди дигаре, ки дар фазои маҷозӣ роиҷ шудаасту манфиати гурӯҳҳои сеюмро ифода мекунад, ин мавриди таҳқиру туҳмат ва баъзан ҳатто шиканҷаи ҷисмонӣ қарор додани он нафароне мебошад, ки тариқи телевизиони маҳаллии “Бадахшон” баромад мекунанду мехоҳанд чандандешӣ дар ҷомеа роиҷ бошад.
Албатта, онҳое, ки нисбати волоияти қонуну тартиботи ҷамъиятӣ садо баланд мекунанд, бештарашон равшанфикрону омӯзгорон буда, дар ҷомеа ҷойгоҳи хешро доранд. Пӯшида нест, ки мақоми ин табақа ҳам танҳо аз ҷониби гумроҳон, бадхоҳони миллат, хурофотпарастону онҳое, ки дорои фаҳмиши асримиёнагианд, нақз шуда, дар шабакаҳои иҷтимоӣ мавриди бадбинию тамасхур қарор мегиранд. Бо ибораи дигар, муаллимону равшанфикронро барои он таҳқир менамоянд, ки нафареро бо роҳи рост ҳидоят карда, аз ҷаҳолат берун оварданду илм омӯхтанд ва роҳи ҳаётро барои ҷомеа мунаввар сохтанд.
Вале паҳлуи асосии масъала риояи волоияти қонуну тартиботи ҷамъиятӣ буда, пурсише ба миён меояд, ки он барои кӣ хушоянд нест? Бале, ба онҳое, ки бевосита на як бору ду бор даст ба бетартибию ҷиноят зада, ҳоло ҳам мехоҳанд аз ҳар воқеаву дасиса фурсат ҷуста, суботу оромии сартосарии кишварро халалдор созанд.
Ёд дорам, чанд сол пеш дар худи як ноҳияи Роштқалъа давоми як ҳафта чанд ҳодисаи садамаи нақлиётӣ рух дода, бар асари онҳо одамони зиёд маҷруҳ шуданд ё бевосита сари роҳ ҷон дода буданд. Баъзе сокинони дигар минтақаҳои ҷумҳурӣ ё шаҳру ноҳияҳои вилоят, ки бори аввал ба ноҳия ташриф оварда буданд, ҷойҳои садамаҳои рухдода ё гулчанбарҳои рамзии он ҷойҳоро дида, сахт андӯҳгин мешуданд. Он солҳо чунин ҳодисаҳо асосан дар ҳолати сархушии ронандагон пайи ҳам дар дигар роҳҳои автомобилгарди вилоят низ рух дода буданд.
Аммо шурӯъ аз соли 2018, вақте ки бо дастури Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон Ситоди байниидоравии таъмини амният, риояи қонун ва тартиботи ҷамъиятӣ дар ВМКБ таъсис дода шуд, ҳодисаҳои ҳамсон пешгирӣ гардиданд ва ҳазорон ҷон аз хатари фалокат наҷот ёфт. Бар замми ин, танзими ҳаракат дар роҳҳои автомобилгард беҳбуд ёфта, дигар касе бе ҳуҷҷати ронандагӣ ё дар ҳолати сархушӣ намегашт ва албатта ин иқдом ба риояи қонунияту тартиботи тамоми соҳаҳо мусоидат намуд.
Лекин баъди ҳодисаҳои моҳи ноябри соли 2021 дар Роштқалъаву Хоруғ баъзеҳо боз ба беинтизомӣ “дастрасӣ” ёфтанд. Касе дар фазои иттилоотӣ дар мавриди таҳкими қонуният ё дигар ободиҳои вилоят ҳарф зада, беинтизомии ҷамъиятиро маҳкум мекунад, дарҳол мавриди ҳамлаи “насиҳатгарон” қарор мегирад. Албатта, феълан ҳам чунин кӯшишҳои ҳамлагарону ҳаммаслакони онҳо дар шабакаҳои иҷтимоӣ кам нестанд, вале муқовимат бо онҳо фаъолияти хирадмандона ва дастаҷамъона мехоҳад.
Пас, набояд носипосӣ карду ба зодгоҳ - ҷойе, ки дар он хуни ноф рехтаву дар он ҷо бузург шудаем, санги маломат ва бадбинӣ ҳавола шавад. Ҳамаи мо фарзандони як модарем ва онро ном Тоҷикистон аст. Агар обод кардани он барои баъзеҳо мушкил бошад, пас садди роҳи одамони бофазл нашаванд, то онҳо баҳри наслҳои имрӯзаву ояндаи хеш созанду бунёд намоянд.
Ё онҳое, ки пешакӣ ҳам бо риояи қонуният, тартиботи ҷамъиятӣ мушкилот доштанд, гӯё феълан “фариштаву бегуноҳанд” - у танҳо сохтору мақомотҳои маҳаллӣ сабабгори тамоми беинтизомиҳо бошанд.
Мутаассифона, муди дигаре, ки дар фазои маҷозӣ роиҷ шудаасту манфиати гурӯҳҳои сеюмро ифода мекунад, ин мавриди таҳқиру туҳмат ва баъзан ҳатто шиканҷаи ҷисмонӣ қарор додани он нафароне мебошад, ки тариқи телевизиони маҳаллии “Бадахшон” баромад мекунанду мехоҳанд чандандешӣ дар ҷомеа роиҷ бошад.
Албатта, онҳое, ки нисбати волоияти қонуну тартиботи ҷамъиятӣ садо баланд мекунанд, бештарашон равшанфикрону омӯзгорон буда, дар ҷомеа ҷойгоҳи хешро доранд. Пӯшида нест, ки мақоми ин табақа ҳам танҳо аз ҷониби гумроҳон, бадхоҳони миллат, хурофотпарастону онҳое, ки дорои фаҳмиши асримиёнагианд, нақз шуда, дар шабакаҳои иҷтимоӣ мавриди бадбинию тамасхур қарор мегиранд. Бо ибораи дигар, муаллимону равшанфикронро барои он таҳқир менамоянд, ки нафареро бо роҳи рост ҳидоят карда, аз ҷаҳолат берун оварданду илм омӯхтанд ва роҳи ҳаётро барои ҷомеа мунаввар сохтанд.
Вале паҳлуи асосии масъала риояи волоияти қонуну тартиботи ҷамъиятӣ буда, пурсише ба миён меояд, ки он барои кӣ хушоянд нест? Бале, ба онҳое, ки бевосита на як бору ду бор даст ба бетартибию ҷиноят зада, ҳоло ҳам мехоҳанд аз ҳар воқеаву дасиса фурсат ҷуста, суботу оромии сартосарии кишварро халалдор созанд.
Ёд дорам, чанд сол пеш дар худи як ноҳияи Роштқалъа давоми як ҳафта чанд ҳодисаи садамаи нақлиётӣ рух дода, бар асари онҳо одамони зиёд маҷруҳ шуданд ё бевосита сари роҳ ҷон дода буданд. Баъзе сокинони дигар минтақаҳои ҷумҳурӣ ё шаҳру ноҳияҳои вилоят, ки бори аввал ба ноҳия ташриф оварда буданд, ҷойҳои садамаҳои рухдода ё гулчанбарҳои рамзии он ҷойҳоро дида, сахт андӯҳгин мешуданд. Он солҳо чунин ҳодисаҳо асосан дар ҳолати сархушии ронандагон пайи ҳам дар дигар роҳҳои автомобилгарди вилоят низ рух дода буданд.
Аммо шурӯъ аз соли 2018, вақте ки бо дастури Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон Ситоди байниидоравии таъмини амният, риояи қонун ва тартиботи ҷамъиятӣ дар ВМКБ таъсис дода шуд, ҳодисаҳои ҳамсон пешгирӣ гардиданд ва ҳазорон ҷон аз хатари фалокат наҷот ёфт. Бар замми ин, танзими ҳаракат дар роҳҳои автомобилгард беҳбуд ёфта, дигар касе бе ҳуҷҷати ронандагӣ ё дар ҳолати сархушӣ намегашт ва албатта ин иқдом ба риояи қонунияту тартиботи тамоми соҳаҳо мусоидат намуд.
Лекин баъди ҳодисаҳои моҳи ноябри соли 2021 дар Роштқалъаву Хоруғ баъзеҳо боз ба беинтизомӣ “дастрасӣ” ёфтанд. Касе дар фазои иттилоотӣ дар мавриди таҳкими қонуният ё дигар ободиҳои вилоят ҳарф зада, беинтизомии ҷамъиятиро маҳкум мекунад, дарҳол мавриди ҳамлаи “насиҳатгарон” қарор мегирад. Албатта, феълан ҳам чунин кӯшишҳои ҳамлагарону ҳаммаслакони онҳо дар шабакаҳои иҷтимоӣ кам нестанд, вале муқовимат бо онҳо фаъолияти хирадмандона ва дастаҷамъона мехоҳад.
Пас, набояд носипосӣ карду ба зодгоҳ - ҷойе, ки дар он хуни ноф рехтаву дар он ҷо бузург шудаем, санги маломат ва бадбинӣ ҳавола шавад. Ҳамаи мо фарзандони як модарем ва онро ном Тоҷикистон аст. Агар обод кардани он барои баъзеҳо мушкил бошад, пас садди роҳи одамони бофазл нашаванд, то онҳо баҳри наслҳои имрӯзаву ояндаи хеш созанду бунёд намоянд.
Эзоҳи худро нависед