Ҳанӯз аз замонҳои қадим то ҳоло марказҳои маъмурию сиёсӣ ва пойтахтҳои кишварҳо барои рушди сайёҳӣ нақши хело муҳимро мебозанд. Пойтахти ҳар як кишвар намунае аз сарватҳои ҳунарӣ, ҳувият, фарҳанг ва асолати қавмию нажодии ҳар миллат мебошад. Душанбе ҳамчун пойтахти кишвари азизамон, ки таърихи беш аз 2000-соларо дорост, аз ҷумлаи шаҳрҳои сайёҳӣ дар минтақа маҳсуб меёбад.

Тавре ҳафриёти бостоншиносӣ гувоҳӣ медиҳанд, дар гузашта Душанбе дорои ёдгориҳои нодир будааст ва боиси ифтихор аст, ки ҳамаи нишонаҳои куҳани таърихӣ ва фарҳангии он то имрӯз ҳифз шудаанд. Мавзеъҳои сайёҳии шаҳри Душанбе хеле фаровон буда, ҷое нест, ки холӣ аз ҷаззобият бошад. Фарҳангу суннати меҳмоннавозӣ, либосҳои милливу осорхонаҳои бузурги ғановатманд, муҷассамаҳои адибону нобиғаҳои ҷаҳонии тоҷику форс, талу теппа ва боғҳову дарахтони сарсабз, тарабхонаҳои миллию аврупоӣ, табиати зебову муҳити тоза ва ҳамчунин маҳалҳои истироҳатию фароғатии атрофи он, аз қабили дараҳои Ромиту Варзоб, ҳамагӣ ҷузъе аз мавзеъҳои сайру сайёҳатии шаҳри Душанбе мебошанд.

Душанбе ҳамчун дарвозаи асосии қабули сайёҳон ва садҳо меҳмонони хориҷӣ ҳамасола рисолати худро барои ташрифи сайёҳоне, ки ба самти Хатлону Зарафшон, Бадахшону Ҳисор, Ромиту Варзоб равонаанд, иҷро намуда истодааст. Боиси фараҳмандист, ки меҳмоннавозии суннатии сокинон ва бахусус амнияту осоиштагии пойтахтамон ба раванди рушди сайёҳӣ мусоидат намудааст.

Тавре шоҳидем, дар давоми солҳои соҳибистиқлолии кишвар дар пойтахт ва умуман, шаҳру ноҳияҳои ҷумҳурӣ барои рушди соҳаи сайёҳӣ тадбирҳои зиёд роҳандозӣ гаштанд. Аз ҷумла, дар пойтахт бо ташаббуси бевоситаи Сарвари давлат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон маҷмааи Исмоили Сомонӣ, Қасри миллат, Осорхонаи миллӣ, Парчами миллӣ, Нишони миллӣ, Боғи Ирам, меҳмонхонаю садҳо иншооти дигар бунёд ва азнавсозӣ гардиданд, ки дар натиҷа шаҳри Душанбе ба як макони зебое табдил ёфтааст. Аз ҷониби дигар, мавҷуд будани ҷойҳои зиёди таърихию диққатҷалбкунанда дар пойтахт имкон фароҳам овардааст, ки ҳамасола ташрифи сайёҳон ба кишварамон афзун гардад.

Айни замон бо як тарзу услуби махсуси муосири шаҳрсозӣ дар пойтахт меҳмонхонаҳои замонавӣ, иншооти варзишии муҳташам, биноҳои хуштарҳи истиқоматӣ, боғҳои фарҳангию фароғатӣ ва даҳҳо иншооти дигари маданию маишӣ бунёд гашта истодаанд, ки аз як тараф барои зиндагии шоистаи сокинони пойтахт кӯмак намоянд, аз тарафи дигар барои ҷалби сайёҳон ва дар ин замина ғанӣ гаштани иқтисодиёти пойтахт мусоидати воқеӣ намуда истодаанд.

Дар Душанбе даҳҳо чорабиниҳои муҳими сиёсию фарҳангӣ, илмию варзишӣ доир мегарданд, ки дар онҳо ҳазорон нафар меҳмонон аз кишварҳои хориҷи дуру наздик ширкат меварзанд. Дар ин ҷараён онҳо аз пойтахтамон дидан намуда, бо таъриху маданият, илму фарҳанг, урфу одат ва суннатҳои гузаштагонамон шинос мешаванд. Илова бар ин, ташкилу баргузории чорабиниҳои гуногуни варзишии сатҳи ҷаҳонӣ, чорабиниҳои фарҳангии брендӣ, маъракаву ҷашнҳои анъанавию аҷдодӣ, ба мисли Наврӯз, барои муаррифии боз ҳам бештари фарҳанги асили мардуми тоҷик ва дар ин замина рушди соҳаи сайёҳӣ мусоидат мекунанд.

Муродмад Ойдӯстов, муовини декани факултаи сайёҳию кӯҳии ДТҶТ ба номи С. Раҳимов