Мо имрӯз метавонем, ба ифтихор бигӯем, ки истиқрори сулҳу субот ва Ваҳдати миллӣ дастоварди бузургтарин ва таърихии тоҷикон мебошад, ки маҳз бо талоши якҷояи мардуми бофарҳанги тоҷик ва азму хидматҳои беохири Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти мамлакат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба даст омадааст. Ақлу фаросати худодод, ҷаҳони ақлонии ороста ва хираду адли Пешвои миллат буд, ки кишвари валангору ҷангзадаи моро то ба мақоми эътирофи ҷахонӣ ва ба як ҷомеаи озоди мардумсолор оварда расонид. Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар муроҷиатномаи худ ба ифтихори имзои Созишномаи истиқрори сулҳ ва ризояти миллӣ, аҳамияти бузурги ин падидаи таърихиро дар сарнавишти миллати тоҷик ва ҳамаи тоҷикистониён чунин баҳогузорӣ намуд: “Ҷидду ҷаҳд ва умедвориҳои 5-6 соли охир барои нигоҳ доштани давлати миллии тоҷикон маҳз дар ҳамин рӯзи саид ҷомаи амал пӯшид. Ман имрӯз гуфта метавонам, ки насли ҳозираи тоҷик ҳарчанд пешпо хурд, имрӯз пирӯз аст, зеро ин насл тавонист васвасаи аҳриманиро, ки дар майнаи халқи мо ҷо гирифта буд, аз худ дур андохта морони заҳокиро, ки ҷони ҷавони садҳо фарзандони моро қурбон мекарданд, саркуб созанд… Ақли солим ва хиради дурбин имрӯз пирӯз шуд. Рӯзи фархундае, ки онро дар ҳамаи шаҳру ноҳияҳо ва деҳоти дурдаст, дар ҳамаи оилаҳо интизор будем, фаро расид”.

Муҳимтарин комёбиву дастовардҳои кишвар натиҷаи меҳнати фидокорона ва иқдомҳои қаҳрамононаи муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон мебошад ва яке аз чунин дастоварди муҳим барқарор кардани сулҳи комил ва ваҳдати миллӣ дар Тоҷикистон аст. Таҷрибаи талхи ҷангҳои дохилӣ дар ҷаҳон шаҳодат медиҳад, ки ягон давлат рақиби сиёсӣ ва ҳарифони қудратталабашро аз сангарҳои ҷанг берун оварда, бо силоҳи ҷангию лавозимоти ҳарбӣ ва сарбозони ҷангозмудааш дар сари дастгоҳи давлатию сохторҳои идоракунӣ ва мақомоти низомӣ нашинондааст.

Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳанӯз дар рӯзҳои аввали Сардори давлати тоҷикон интихоб шуданашон чунин сухани воло гуфта буданд: “Ман кори худро аз сулҳ оғоз мекунам”. Ҳамин тавр ҳам шуду аввалин армуғоне, ки Эмомалӣ Рамҳон дар мақоми Роҳбари давлат ба мардуми тоҷик овард, ин паёми сулҳ буд. Ва аввалин иқдоми сулҳофаринӣ бо бахшоиши гуноҳи онҳое оғоз ёфт, ки дар муқобили ҳамдигар сангар гирифта буданд. Дар воқеъ, ин абармарди минбари сиёсат орзуву омоли деринтизори тоҷиконро дар амал татбиқ намуд. Ӯ ин миллати парокандаву парешонро, ки гурӯҳе баҳри амалӣ намудани мақсадҳои нопоки якчанд мансабталабон дар қасди ҷони бародари хеш камон ба даст гирифта буданд, ба ваҳдату сарҷамъии ҳамешагӣ даъват намуда, сулҳро дар кишвари тоҷикон танинандоз кард.

Ҳамзамон, дар баланд бардоштани нуфузу эътибори байналмилалии Тоҷикистон ва ҳаллу фасли масъалаҳои глобалӣ талошҳои муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ниҳоят бузург ва саривақтист. Ӯ борҳо аз минбари баланди Созмони Милали Муттаҳид баромад карда, дар баробари проблемаҳои Тоҷикистон таваҷҷуҳи ҷомеаи ҷаҳониро ба қазияи таъмини сулҳ дар Афғонистон, масъалаҳои мубориза бо терроризму эктремизм, қочоқи маводи мухадир, рушди нобаробарии давлатҳои ҷаҳон, масъалаҳои таъминоти оби тоза ва ғайраҳо ҷалб намудааст.

Бо итминон метавон гуфт, ки халқи волофарҳанги мо бо ҳисси баланди худшиносиву худогоҳӣ ва ифтихори миллӣ барои давлату давлатдорӣ дар оянда низ тамоми нерӯи худро баҳри ҳифзи дастовардҳои Истиқлолият, таҳкими давлатдорӣ, Ваҳдати миллӣ, сулҳу субот, рушди минбаъдаи иқтисодиву иҷтимоии Ватани азизамон ва устувор гардонидани мавқеи он дар қатори кишварҳои мутарақии ҷаҳони муосир сафарбар менамоянд.

Исфандиёр БАДАЛОВ, магистранти ДДК ба номи А. Рӯдакӣ