Алексей Кузнетсов сайёҳи 40-сола, зодаи шаҳри Маскави Федератсияи Русия мебошад. Ӯ дар оилаи таърихшинос ба дунё омада, баъди хатми мактаби миёна 5 сол дар факултети таърихи Донишгоҳи давлатии Маскав таҳсил намудааст. Чун омӯхтани таърихро дӯст медорад, ба кишварҳои гуногуни олам сафар намуда, бо таъриху фарҳанги он кишварҳо шинос мешавад. Ӯ солҳои зиёд ният дошт, то ба кишвари мо биёяду аз манзараҳои дилфиреби он ҳаловат барад. Ахиран ин мақсадаш амалӣ гардиду беш аз як моҳ мешавад, дар Тоҷикистон қарор дорад. Мо бо ӯ атрофи таассуроташ пас аз дидани кишвари зебоманзарамон суҳбат намудем.

- Чаро маҳз барои сафар Тоҷикистонро интихоб намудед?

- Дар кишвари мо халқиятҳои гуногун зиндагӣ мекунанд. Рӯзе гуфтугӯи ду ҷавони тоҷикро шунидам ва шеваи суҳбату забони онҳо бароям писанд омад. Баъдан тариқи шабакаҳои интернетӣ дар мавриди забони тоҷикӣ ва маконҳои таърихии Тоҷикистон маълумот пайдо намудам. Пас аз огоҳӣ пайдо кардан, дар бораи забон ва табиати зебои Тоҷикистон тасмим гирифтам, ба ин ҷо сафар намоям.

- Муддате, ки инҷоед аз куҷоҳо дидан намудед?

- Як моҳе, ки ин ҷоям, аз шаҳри Душанбе ва чанд ноҳияи дигар дидан намудам. Шаҳри Душанбе хиёбонҳои фарроху назаррабо дорад, ки касро мафтуни худ мегардонад. Ба қалъаи Ҳисор, ки таърихи куҳан дорад, рафтам ва маълумам гашт, ки он яке аз ёдгориҳои таърихии миллати тоҷик аст. Медонед, диққати маро бештар ҳунарҳои дастии ҳунармандони тоҷик, ки саросар аз нақшу нигори зебост, ба худ ҷалб намуд. Онҳо дар ҳақиқат нотакроранд.

- Тоҷикистонро чӣ гуна дарёфтед?

- Тоҷикистон кишвари беназир аст. Зеро табиати кӯҳсор ва махсусиятҳои хосе дорад, ки дар кишварҳои дигари олам нест. Душанбе шаҳри сабз ва сердарахт буда, кас аз он ҳаловат мебарад. Дар шаҳрҳои Хуҷанд ва Кӯлоб низ будам. Аз дидани ҷашни “Сада” ва анъанаҳои миллӣ дар ҳайрат мондам. Таърихи ин ҷашнро аз одамон пурсон шудам ва бароям маълум шуд, ки он яке аз ҷашнҳои мардуми форсизабон аст. Таомҳои болаззати тоҷикӣ маро мафтун намуд, аз ҷумла мантуи тоҷикӣ. Мусиқии тоҷикӣ низ дилпазир аст. Дар Тоҷикистон маконҳои таърихӣ хеле зиёданд. Мисол, дар Хуҷанд қасри Арбоб, ки бароям хеле хуш омад. Агар фурсати муносиб шавад, дар бораи таърихи ин қаср ҳатман менависам. Бисёр ҷойҳоро пиёда сайр намудам. Деҳаҳои дурдасти Тоҷикистон ҳама таърихианд. Мехоҳам ба минтақаҳои дигари Тоҷикистон, аз ҷумла Бадахшон сафар намоям, аммо фурсат кам аст. Дар маҷмӯъ, мардуми тоҷик мардуми фарҳангӣ ва нексиришт мебошад. Бисёр мехоҳам, ки ба забони тоҷикӣ ҳарф занам.