Паёми имсолаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарм Эмомалӣ Раҳмон дар шароите ба Маҷлиси Олии кишвар ироа гардид, ки ҷаҳони муосир дар иҳотаи буҳрони молиявию иқтисодӣ ва идеологӣ қарор дорад. Паҳн гаштани амалҳои террористӣ ва тавсеаи фаъолияти гуруҳҳои ифротӣ дар ҳар гӯшаи олам ба амнияти аҳолии сайёра таҳдид эҷод мекунад ва мамлакати мо низ аз он эмин буда наметавонад. Бинобар ин, Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо назардошти муҳимияти ин мавзуъ, “имрӯз терроризм ва экстремизм ҳамчун вабои аср ба амнияти ҷаҳон ва ҳар як сокини сайёра таҳдид карда, барои башарият хатари на камтар аз силоҳи ядроиро ба миён овардааст”, - гуфт дар Паём. Ҳамчунин вобаста ба дини мубини Ислом рабт додани терроризмро Президенти кишвар борҳо ин таъбирро такрор кардааст, ки “террорист ватан, миллат ва дину мазҳаб надорад”.

Бале, ин гуфтаҳо ҳақ асту рост. Зеро ин террористҳои аҳримансиришт берун аз идораи ақлу андеша чӣ кор карданашонро намедонанд. Рӯз ба рӯз кирдорҳояшон ва роҳу воситаҳои одамкушиашон ваҳшонитар ва бераҳмтар шудаистодааст. Хабари модари худро ба қатл расондани як ҷавони ҳайвонсиришти гуруҳҳои ифротӣ аҳли сайёраро ба ларза овард. Зеро таърих ин қабил бераҳмиву ваҳшониятро дар хотир надорад. Ҳатто ҳайвон модарашро аз хавфу хатар ҳифз мекунад. Модар пас аз Худои таъоло аввалин шахсест, ки ба мо зиндагӣ ато карда, маҳз барои мо зиндагӣ мекунад. Рӯзу шабаш, буду нобудаш ва тамоми ҳастиашро барои фарзандаш мебахшад. Ҷуброни якшаба ранҷи модарро мо наметавонем бо хизмати якумра адо намоем. Бинобар ин, кирдори ин ҳайвонсират ба ягон доираи фаҳмиш рост намеояд. Дар бораи ин ҳодиса Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паём ёдрас шуда зикр намудааст, ки: “Ин ҳодиса бисёр ваҳшатангез аст. Вақте террорист модари худро ваҳшиёна қатл мекунад, модареро, ки фарзандашро аз чанд кишвар, бо чӣ гуна азобу ранҷ кофтукоб карда, меёбад. Ин ислом аст, ин дин аст? Не, ин ваҳшоният аст! Ҳол он ки Сурия, Ироқ, Яман, Афғонистон ҳама кишварҳои исломӣ ҳастанд”.

Ё ин ки дидани азобу машаққати муҳоҷирати аҳолии Сурияву Ироқ ва дигар кишварҳои даргир ба Аврупо ягон инсонро бетараф гузошта наметавонад. Ҳеҷ нафаре намехоҳад дар рӯзҳои сард кулбаи гарми худро тарк карда, дар хаймаҳо зиндагӣ кунад. Шаҳди талхи ғарибиро он нафаре медонад, ки худ гуреза буд. Вале афсӯс, ки нооромию бесуботӣ ин мардуми ғарибро маҷбур сохт, ки тарки ватан кунанд. Ҷони худ ва аҳли оиларо дар хатар монда (ҳазорҳо нафар дар баҳрҳо ғарқ шуданд), роҳи гурезро пеш гирифтаанд. Аз таърих огаҳем ва аз таҷрибаи на чандон дери халқи тоҷик бехабар нестем. Аз талошу тақсимоти дигарбораи дунё аз дасти абарқудратон барои халқ, ки дар бораи сиёсат фаҳмише надоранд, танҳо оворагиву сарсонӣ, гуруснагӣ ва дарбадарӣ мерасад.

Аз шунидани ин қабил хабарҳои маҳзуну даҳшатовар, албатта, ҳар нафари худогоҳу солим бояд аз он андеша кунад, ки оё амали ин нафарон мутобиқи дини Ислом аст? Зеро ин манқуртҳо бо номи Ислом ва ба таври худ “ҷиҳод” мекунанд.

Бешубҳа, дини мубини Ислом дини поку сулҳпарвар ва муттаҳидкунанда буда, ҳамеша муътақидонашро ба ваҳдату ягонагӣ даъват менамояд. Шахси муъмину мусалмон бояд нисбати дигарон таҳаммулпазир ва босабру пуртамкин бошад.

Ин воқеаҳо ва кирдорҳои ифротиёнро ҷомеаи ҷаҳонӣ ба таври ошкоро дид ва равшану возеҳ дарк намуд, ки амалҳои нангини зери ниқоби Ислом ба вуқуъпайваста силсилаи фитнаву тафриқаандозиҳои тарҳрезишуда аз ҷониби нерӯҳои зиддиинсонӣ ва душманони башарият аст, зеро ин амалҳои хунин баёнгари фаносозии инсониятанд.

Чун ҷомеаи мо дар марҳилаи ҷаҳонишавӣ қарор дорад, аз ин рӯ, пайравии ҷавонон ба ҳар гуна мафкураҳои носолим барои амнияту суботи мамлакат нигаронкунанда аст. Ҳамагон шоҳидем, ки дар таърихи гузаштаи начандон дури кишварамон гуруҳҳои манфиатҷӯ ва тарғибгарони андешаҳои тундгаро аз сатҳи пасти маърифати динии сокинони кишвар сӯистифода намуда, барои сар задани ҷанги шаҳрвандии солҳои 90-уми асри гузашта дар Тоҷикистон асос гузоштанд. Паҳнкунии ғояҳои ифротгароӣ тавассути шабакаи интернет яке аз масъалаҳои ташвишовар гардидааст. Дар ин росто, дастури Пешвои миллат ба мақомоти қудратӣ ҷиҳати ироаи пешниҳоди асоснок дар мавриди таъсиси маркази мубориза бар зидди ҷиноятҳо бо истифодаи технологияҳои иттилоотӣ ва кибертерроризм ба Ҳукумат саривақтӣ ва қобили дастгирист.

Имрӯз мардуми Тоҷикистон дуруст дарк кардааст, ки бо назардошти вазъи ҳассоси минтақа ва ҷаҳон ба оромиву сулҳи ҷомеа шукргузорӣ карда, ба гуруҳҳои манфиатҷӯ имкон намедиҳанд, ки суботи ҷомеаро халалдор созанд. Онҳо бо ваҳдату якдилӣ дар ин самт роҳи тамаддунмеҳварӣ ва сулҳофариро пеш гирифта, кӯшиши худро танҳо барои пешрафт ва шукуфоии Ватани худ сарф хоҳанд кард.

Машҳура АБДУЛЛОЕВА, рӯзноманигор