Ба шумо набераатон Ислом, ки ҳоло дар сафи Қувваҳои Мусаллаҳи Ҷумҳурии Тоҷикистон адои хизмат менамояд, менависад.

Бобоҷон! Ин номаи аввалини ман аст ва онро ба ту менависам. Боварӣ дорам, ки чун ҳамеша бардаму боқувват ҳастӣ.

Бо вуҷуди он ки маҳалли хизмати мо дар мавзеи дурдасти Тоҷикистон ҷойгир аст, он боду ҳавои хубу фораме дорад. Дар ин ҷо бачаҳо аз ноҳияҳои гуногун ҷамъ омада, адои хизмат менамоянд.

Шароити хизматамон хуб аст ва муомилаву муошират ҳам чандон бад нест. Дар ин ҷо барои обутоб ёфтани бадан ҳама шароитҳои лозимӣ муҳайё карда шудааст.

Ба ростӣ пазмонатон шудам, бобоҷон! Баъд аз фавти модарам шумо маро мисли гул нигоҳубин карда ба воя расондед ва бароям муҳаббати зиёд бахшидед, то ман ятим буданамро эҳсос накунам. Ҳамеша ҳамаи розу ниёзамро ба шумо мегуфтам ва ба ман маслиҳат медодед, маро ба роҳи росткориву ростқавлӣ ҳидоят менамудед.

Ман ин заҳматҳои барои ман кашидаатонро ҳаргиз фаромӯш намекунам. Аз шумо барои ҳама заҳматҳоятон сипосгузорам. Шумо бароям арзандатарин инсон ҳастед. Бениҳоят шуморо дӯст медорам.

Бобоҷон, воқеан хизмат ба Ватан қарзи ҳар шаҳрванд будааст, он далериву ҷасурӣ ва ҷавонмардии ҳар нафари бонангу номусро талаб мекунад. Хизмат дар сафҳои Қувваҳои Мусаллаҳ боиси ифтихору сарбаландист. Инро ман акнун дарк мекунам.

Дар охир гуфтаниям, ки худатонро эҳтиёт кунед ман баъд аз адои хизмат сарбаландона ба наздатон бармегардаму ҳамеша дар паҳлуятон ва мададрасонатон мешавам.

Боэҳтиром, набераатон Ислом.

Ҳакимов Ислом, сарбози қисми ҳарбии 07017-и Вазорати мудофиаи Ҷумҳурии Тоҷикистон