Ҳукумати кишвар ҳалли мушкилоту масъалаҳои ҳаёти наврасону ҷавононро самти стратегӣ ва афзалиятноки сиёсати иҷтимоӣ медонад ва имрӯз, ки мо дар роҳи бунёди ҷомеаи ҳуқуқбунёду демократӣ қарор дорем, барои ноил шудан ба инкишофи устувори давлат, бояд ба масъалаи ҷавонон ва истифода аз имкониятҳои зеҳниву ҷисмонии онро рӯ биоварем, зеро, ки “мутобиқи нишондодҳои оморӣ ҷавонони синнашон то 30-сола ба 70% аҳолии  ҷамъияти Тоҷикистон баробар аст” ва онҳо айни замон қувваи асосии пешбарандаи ҷомеаи имрӯзаи моянд.

Воқеан, ҷавонон дар ҳама давру замон қувваи асосӣ ва неруи бузурги бунёдгару созандаи давлату мамлакат буданд, ҳастанд ва  мебошанд. Аз ин рӯ, ҳанӯз чанд ҳазор сол муқаддам философи машҳур Арасту навишта буд, ки “...ҳама касоне, ки хусуси санъати идоракунии тафаккур намуданд, бояд фаромӯш накунанд, ки тақдири имперяҳо ба тарбияи ҷавонон вобастагӣ дорад”.

Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёми имсолаи худ ба Маҷлиси Олӣ чунин таъкид доштанд: “...ҷавонон бояд аз ҳама қишрҳои ҷомеа бештар фаъол бошанд, ташаббусҳои созанда пешниҳод намоянд, рамзҳои давлатӣ, муқаддасоти миллӣ ва дастовардҳои истиқлолиятро ҳифз кунанд,дар ҳаёти сиёсиву иҷтимоии Тоҷикистони азиз бо дасту дили гарм ва нерӯи бунёдгарона ширкат варзанд, амнияти давлат ва шарафу номуси ватандориро ҳимоя карда, худро аз ҳама хавфу хатарҳои номатлуби ҷаҳони муосир эмин нигоҳ доранд ва парчамбардори ин сарзамин, марзу бум ва кишвари муқаддасамон бошанд”.

Давлату Ҳукумати мамлакат тӯли солҳои истиқлолияти давлатӣ ба рушди низоми тарбияву ташаккули насли солим ва фароҳам овардани шароит барои зиндагии арзандаи ҳар як шаҳрванд аҳамияти зарурӣ медиҳад. Зеро миллати солим таҳкурсии ҷомеаи солим мебошад. Давлат ва Ҳукумати Тоҷикистон ба раванди омода намудани олимони ҷавон вобаста ба талаботи соҳаҳои гуногуни кишвар таваҷҷуҳи махсус зоҳир намуда, дар давоми солҳои истиқлолият барои дастгирии ҷавонони соҳибистеъдоду лаёқатманд тадбирҳои назаррасро анҷом дода истодааст. Месазад, ки мо ба андешаҳои Пешвои миллат, ки “... минбаъд олимони мо дар доираи стратегияву баромаҳои давлатӣ таҳқиқот бурда, ба масъалаи тарбияи муҳаққиқони ҷавони ихтироъкору навовар эътибори ҷиддӣ диҳанд”, дастгиру ҳамовоз гардем.
Масъалаи дигари ҷиддии ҳаёти имрӯзаи ҷавонони тоҷик бекорӣ мебошад, аз ин рӯ Пешвои миллат дар Паёми хеш зикр намуданд, ки “Бо мақсади вусъат додани шуғли аҳолӣ ва кам кардани шумораи бекорон, хусусан, дар байни ҷавонон, аз ҳисоби рушди соҳаҳои кишоварзӣ, коркарди маҳсулот, саноати сабук, хӯрокворӣ, масолеҳи сохтмон, кимиё, маъдан ва хизматрасониҳои нақлиёту алоқа, сайёҳӣ ва маорифу тандурустӣ ҳамасола на кам аз 100 ҳазор ҷойҳои корӣ таъсис дода шаванд”.
Назорати масъалаҳои муҳоҷирати меҳнатии ҷавонон, кору фаъолияти онҳо дар хориҷӣ кишвар ва мусоидат ба ҳалли масъалаҳои ҷавонони муҳоҷир баъди бозгашт ба маҳалли зисташон дар сатҳи зарурӣ ба роҳ монда шавад. Инчунин дар ин самт кушиш бояд кард, ки ҷавонони мо бо тайёрии зарурӣ ба хориҷӣ кишвар рафта,бо сабаби надонистани забон ва меъёрҳои оддии муносибату муошират бо кордиҳандагон ба мушкилот дучор нашаванд.

“Вобаста ба ин, аз устодону омӯзгорон ва падару модарон талаб карда мешавад, ки ба сатҳи азхудкунии фанҳои дақиқ бештар таваҷҷуҳ зоҳир кунанд, забонҳои хориҷӣ ва омӯзиши технологияҳои иттилоотиву коммуникатсиониро ба роҳ монанд”.

Илова бар ин, бо мақсади баланд бардоштани маърифати ҳуқуқии шаҳрвандон, бахусус ҷавонон тамоми мақомоти давлатиро зарур аст, ки корҳои фармондадиҳиро густариш диҳанд. Зеро вақтҳои охир аз тарафи ҷавонон қонунвайронкунӣ ба мушоҳида мерасад. Дар бисёр ҳолатҳо талаботи қонунҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон  дар  бораи танзими анъана ва ҷашну маросимҳо ва масъулияти волидон дар  таълиму тарбияи фарзанд, “Дар бораи забони давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон”, “Дар бораи озодии виҷдон ва  иттиҳодияҳои динӣ” вайрон карда мешаванд.

Сиёсати давлатии ҷавонон ба сиёсати хизмати мақомотҳои қудратии кишвар ҳамбастагии  зич дорад. Боварӣ дорем, ки кадрҳои ҷавон бахусус курсантони Академияи ВКД Ҷумҳурии Тоҷикистон бо набзи ҳаёт ва асри нав ҳамқадам мебошанд, талаботи замонро пайваста эҳсос менамоянд, аз дастовардҳои илму техникаи муосир қафо нестанд ва манфиати Ватану миллатро аз ҳама боло медонанд. Ба ин саъю кӯшиши онҳо гувоҳи ҳол аст.    

Файзалӣ Қосимов,
Бозоралӣ Асламов,
омӯзгорони Академияи ВКД-и ҷумҳурии Тоҷикистон