Бо суръат рушд кардани технологияи муосир ва ба хонаву коргоҳи мо роҳ ёфтани ҷиҳозӣ рақамӣ амри ногузир шудааст. Имрӯз дигар аз кӯдаки 3-4-сола то бузургсолони 70-80-сола аз ҷиҳози рақамӣ истифода мебаранд.

Масалан, дар хонаҳои мо аз телефони мобилӣ то компютеру ноутбук, ҷиҳози чопиву телевизорҳои тунукшиша дида мешаванд. Ҳамчунин дар муассисаҳоямон анвои гуногуни техника, аз қабили компютер, сканер, принтер, ва телефонҳои мобиливу корӣ мавҷуданд, ки пайваста истифода мебарем.

Имрӯз бе ин техникаҳо тасаввур кардани зиндагии инсон қариб номумкин шудааст. Таҷҳизоти муосир бегуфтугӯ кори моро осон ва вақтамонро сарфа мекунанд. Илова бар ин ба пешравии иқтисодиёти кишварҳо мусоидат менамоянд.

(Бо истифода аз техникаҳои муосир фабрикаву корхонаҳои истеҳсолӣ фаъолияташонро беҳтар ба роҳ мемонанд). Вале мисли ҳар маҳсули дигари ақли инсон техникаву таҷҳизоти рақамӣ низ аз зарар орӣ нестанд. Агар мо дар истифодаи онҳо аз меъёр гузарем ва ё истифодаашонро дуруст ба роҳ намонем, пеш аз ҳама ба саломатии мо осеб мерасад. Чунончи:

а) биноии чашмонамон суст мегардад;
б) дарди миён, сар ва мушакҳои организмамон пайдо мешавад.

Вале аз ҳама ташвишовар он аст, ки ҳар қадар таҷҳизоти рақамӣ ба хонаҳои мо бештар роҳ ёбад, ҳамон андоза моро зиёдтар танбал мегардонад. Бинобар ин бояд ҷомеа ба рақамишавӣ мутобиқ шавад, балки аз техникаву технологияи муосир баманфиат, дуруст ва самаронок истифода бурданро омӯзад. Танҳо дар ин сурат аз мағлуб шудан ба ин “дев”-и аср муваффақ мешавем.

Маҳинбону ХОҶАЕВА,
донишҷӯи факултаи журналистика, ДМТ