Хоҳу нохоҳ дар кори шумо сиёсат вуҷуд дорад. Чӣ тавр? Ҳамаи ходимон мехоҳанд манфиатҳояшон амалӣ гардад – яке мансаб гирифтан мехоҳад, дуюмӣ андозаи маошашро баланд бардоштан, сеюмӣ бошад, беҳтар намудани шароити корро талаб менамояд, нафари чорум қатъӣ намудани назорат ва мустақилиятро. Ҳамаи одамон ҳар хел мешаванд ва бо ҳама забон пайдо кардан кори саҳл нест. Ҳар одам дар ҷомеа мавқеи хос дорад, бо атрофиён муносибат менамояд ва ангезаҳои худро дорост, ки вайро ба ин ё он кор ҳидоятгар мешаванд. Бо вуҷуди он, агар бо одамоне, ки ақидаашон ба ақидаи шумо як нест, арзишҳо ва манфиатҳояшон фарқ мекунад забон пайдо карда натавонед, он гоҳ дар байни шумо ва ҳамкоронатон якдигарфаҳмӣ намешавад ва ногузир ба моҷаро мерасонад. Барои иҷрои вазифаҳои корӣ ба шумо зарур аст, ки бо ҳамкоронатон забон ёбед. Чӣ тавр ин корро кардан мумкин?

БОАҚЛОНА РАФТОР КУНЕД
Барои худатон муайян намоед, ки оё шумо барои қабули андешаи дигарон омода ҳастед ё не, ё кӯшиш мекунед, ки оид ба ҳар масъала дурустии андешаи худатонро ба онҳо исбот кунед. Агар шумо ҳамеша ба андешаи атрофиёнатон розӣ нашавед, хоҳу нохоҳ боиси норозигии дигарон мешавед ва ба вазъе рӯ ба рӯ мегардед, ки бо онҳо дар бораи ягон масъала ба сари як мақсад омада наметавонед. Дар муносибат бо одамон коре кунед, ки на сих сӯзаду на кабоб, он гоҳ дар коратон барор меёбед ва сазовори эҳтироми атрофиён мегардед.

ПЕШ АЗ ҲАМА КОР КАРДАН
Беҳтараш на ба норозигӣ бо дигар кормандон, балки ба кор аҳамият диҳед. Ба моҷаро ва нофаҳмӣ роҳ надиҳед, расидан ба мақсадҳои кориро дар мадди аввал гузоред. Бо кормандон бештар муошират кунед, ба онҳо намоиш диҳед, ки корро бо сифати беҳтар иҷро карда метавонед. Дар коллективи кормандон ҳамеша арзишҳо, мақсадҳое мавҷуданд, ки роҳи ҳаллашонро пайдо намудан зарур аст. Маҳз бо осонӣ пайдо кардани роҳи ҳалли масъалаҳои корӣ бояд дар муносибати шумо ва ҳамкоронатон мақоми аввалиндараҷа дошта бошад.

ЯК ТАРАФРО ДАСТГИРӢ НАКУНЕД
Шумо метавонед дар байни ду ҷониби пурзӯр, яъне дар байни обу оташе монед, ки ҳар кадоми онҳо метавонанд ба пешравӣ ва рушд кардани шумо таъсир дошта бошанд. Дар чунин ҳолат ҷонибдори яке аз тарафҳо нашавед, зеро бо чунин амалатон тарафи дуюмро ҳатман аз даст медиҳед. Ба ҷойи ин, заминаи ҳамкорӣ кардан бо ҳар ду ҷонибро пайдо кунед, чунин роҳи ҳалли мушкилро пайдо кунед, ки барои ҳарду тараф мусоид бошад.

БА МОҶАРОҲОИ КОРӢ АҲАМИЯТ НАДИҲЕД
Сиёсати корӣ талаб мекунад, ки дар байни кормандон гуногунфикрӣ ба амал ояд. Баъзе амалҳои ҳамкорон шояд боиси ранҷиш ё ошуфтаҳолии шумо гарданд. Вале шумо баъзан бояд иродаи шахси дигар ва андешаи коллективи худро низ пазиред, махсусан дар ҳолате ки одами мазкур шахси нисбат ба худатон пурзӯр ва мансаби калон дошта бошад. Аз вай ранҷида, дар фикри қассос гирифтан нашавед. Бо чунин амалатон шумо душмани бештар пайдо мекунед ва онҳо дар лаҳзаи қуллай ба шумо зарар мерасонанд. Бо онҳо ҳамкорӣ кунед ва худатонро аз ҷиҳати касбӣ баланд нишон диҳед.

ШАХСИ ДИГАРРО ФАҲМЕД
Мафҳуми «эмпатия» дар забони корӣ кам истифода мешавад. Мо аксар вақт аз дигарон талаб мекунем, ки моро фаҳманд ва ҳар чизеро, ки мо худамон дарк менамоем, дигарон низ онро чунин дарк кунанд. Вале худамон ҳаргиз дар муносибат ба кормандон чунин муносибатро раво намебинем. Барои бо кормандон забон ёфтан мо бояд андеша кунем, ки барои чӣ одамон ин тавр ё таври дигар рафтор мекунанд. Муносибати муштарак маҳз аз омода будани шумо ба дарки мушкилот аз назари коллектив вобаста аст. Ҳамин тариқ, байни шумо ва кормандон гуфтугӯи озод оғоз ва ҷараёни ҳалли масъалаҳо низ нисбатан тезтар ва сабуктар мегардад.

Ноила ВОҲИДОВА,"ҶТ"