Ба иттилои Маркази барномаҳои байналмилалӣ, тибқи шартнома бо Вазорати маориф ва илми Ҷумҳурии Тоҷикистон дар соли таҳсили 2018-2019 дар доираи созишномаҳои ҳамкорӣ миёни ҷумҳурии мо ва кишварҳои хориҷӣ 5220 нафар шаҳрвандони Ҷумҳурии Тоҷикистон барои таҳсил ба муассисаҳои таҳсилоти олии давлатҳои хориҷ фиристода шуд. Ин рақам назар ба ҳисоботи солҳои пешин бисёр хуб арзёбӣ мешавад. Ва аз он далолат медиҳад, ки рӯз аз рӯз ҷавонони мо нисбат ба омӯхтани забонҳои хориҷӣ таваҷҷуҳи зиёд зоҳир карда истодаанд. 

Дар ҷомеаи имрӯз, ки технологияи муосир бо суръати кайҳонӣ ҳаракат дорад, баъзеҳо ба ин ақидаанд, ки солҳои наздик бисёр касбу кор аз байн мераванд. Ва кори, ки дирӯзу имрӯз башарият иҷро мекарду ба воситаи он зиндагияшро таъмин мекард, онҳоро роботҳо анҷом медиҳанд. Ба назар менамояд, ки баъзеҳо ҳолати тарҷумакунии интернетиро дида фикр мекунанд, ки дар қатори касбҳои “умркутоҳ” тарҷумонӣ ҳам меистад. Вале бояд гуфт, ки ин фикрҳо хатое беш нестанд, зеро ҳеҷ гоҳ барномаҳои интернетӣ як ҷумларо ба қадри фаҳмиш ва дарки инсон аз як забон ба забони дигар тарҷума карда наметавонанд. Инсон пеш аз ҳама мантиқ, тарзи баён, мақсади баён ва дигар паҳлӯҳоеро дар худ мушаххас менамояд, ки ба ин кор интернет ва саҳифаҳои он қодир нестанд. Чанд ҷумлаи боло шаҳодат аз он медиҳанд, ки омӯхтани забони хориҷӣ дар замони кунунӣ муҳим ва саривақтӣ мебошад. Ин ҷо саволе пайдо мешавад: “Забони хориҷиро чӣ гуна метавон омӯхт?”

Ба андешаи мо дар асри ХХI омӯхтани забони хориҷӣ барои ҳар нафаре, ки хоҳиш дорад бисёр сода ва осон аст. Ба як кӯдак, наврас, ҷавон барои омӯхтани забони хориҷӣ пеш аз ҳама шавқ ва завқ зарур аст. Вақте ки хоҳиши омӯзиш бо мақсади аслӣ пайдо шуд дигар ҳама дарҳо боз шуда, ягон монеае пеш намеояд. Масалан, як хоҳишманд ба ҷуз аз оне, ки дар мактаб ё коллеҷу донишгоҳ дарси забони хориҷӣ мехонад, боз метавонад аз марказҳои таълимӣ, ки шумораашон рӯз то рӯз дар ҷумҳуриямон зиёд шуда истодаанд ба таври васеъ истифода барад. Иловатан, дар интернет саҳифаҳои хеле зиёде мавҷуданд, ки ҳатто тамбалтарин ва нодонтарин нафар, ки андаке хоҳиш дорад метавонад як ё якчанд забонро омӯзад. Барои интернет, қалам, дафтар, дигар чизе лозим нест. Хушбахтона, мо дар ҷомеае зиндагӣ дорем, ки бемамоният ҳар чизи мехостаамонро аз фазои маҷозӣ дастрас намоем. 

Бояд тазаккур дод, ки ҳамагӣ то чанд соли қабл мардум зиёдтар забони русиро меомӯхтан ва метавон гуфт, ки барои омӯзиши ин забон кӯшиш мекарданд. Аммо бо муаррифӣ шудани фарҳангу анъанот, пешравиҳову тараққиёти илму техника ва аз ин ҳама тариқи тури анкабуди ҷаҳонӣ огаҳ шудан, мо кӯшиши омӯхтани дигар забонҳоро ҳам карда истодаем. Дар ҳоли ҳозир мардум, хусусан ҷавонон бар иловаи омӯзиши забони русӣ боз забонҳои англисӣ, хитоӣ, ҷопонӣ, олмонӣ арабӣ,  фаронсавӣ кӯшиши омӯхтан доранд. Ва инро метавон то андозае сарфаи вақт ва беҳбудии ҷавонон арзёбӣ кард. 

Ба ҷойи пешниҳод гуфтанӣ ҳастем, ки бисёр хуб мешавад, агар дар телевизионҳои давлатии мо аз ин ҳам бештар барномаҳое таҳия шаванд, ки бевосита ба забономӯзӣ ва талқини донистани забонҳои хориҷӣ пешбинӣ шаванд. Ин омил сабаби боз ҳам дилгармӣ ва маълумотнокию маърифатнокии аҳли ҷомеа метавонад гардад.