ё оилаи намунавии КҶВ

Як тасодуф, як шиносоӣ, як суҳбат, як ҳамкорӣ, як ҳамраъйӣ, як мақсад, як ҳадаф, як масир, як фазо, як ҳамдилӣ онҳоро овард ба фаъолияти якҷоя дар як муҳити созгор - Кумитаи кор бо ҷавонон ва варзиши назди Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон. Имрӯз бошад, як толеи баланд, як ҳисса хушбахтӣ, як муҳаббати пок, як рӯзгори содаву озода онҳоро насиб гаштаасту соҳиб шудаанд мақомеро бо номи оилаи хушбахт.

Оятулло Раҷабзода ва Шаҳно-за Шарофиддинова. Кистанд инҳо: ҳамкор, ҳамқисмат ё ҳарду? Оре, ҳарду.

Чун ҳарду баробар корро шуруъ намуданд дар бахшҳои кор бо ҷавонон ва варзиш, ҳарду баробар тасмим гирифтанд барои саҳм гузоштан дар ободии як гӯшаи Ватани хеш, ҳарду баробар мақсад гузоштанду гом бардоштанд барои амалӣ намудани он, ҳарду баробар интихоб намуданд як масирро. Бе тарс, бе ҳарос, бе дудилагӣ. Бо матонат, бо ҷасорат, бо ҳадафмандӣ.

Баҳсҳо мекарданд сари мавзуъҳои гуногуни марбут ба фаъолияти корӣ, машварат мекарданд бо ҳам бо мақсади беҳбудӣ бахшидан ба фаъолияти хеш, андешаронӣ мекарданду хулоса мебароварданд, нақшаҳо мекашиданду пайи амалисозиашон якҷоя талош мекарданд. Ва ҳамин буд, ки рӯз то рӯз риштаи дӯстиашон мустаҳкамтар мешуду эътимодашон ба ҳам қавитар. Ва оқибат ин дӯстӣ, ин рафоқат табдил шуд ба муҳаббат, муҳаббати софу беолоиш ва самимона ва пайвастанд қисмати якдигарро бо ҳам. Инак, беш аз як сол аст, ки ин ду ҷавони вораставу бедордил дар як оилаи солиму тифоқ ба сар мебаранду дар дил орзуҳои зиёд мепарваранд.

ОЯТУЛЛО

Оятулло Раҷабзода, зодаи ноҳияи Файзобод буда, баъди як муддат фаъолияти омӯзгорӣ дар Неругоҳи барқи обии “Роғун” ба ҳайси муҳандис кору фаъолият кардааст. Аз фаъолияти пурсамари худ ва саҳмгузорӣ дар бунёди ин иншооти муҳими аср бо як ҷаҳон ифтихормандӣ ёдовар мешавад. Ширкат дар маросими кушодашавии агрегати нахустини НБО “Роғун” ва гирифтани туҳфаи хотиравӣ аз ҷониби Сарвари давлатро аз хотирмонтарин лаҳзаҳои умри хеш медонад.

Тавре аз суҳбат бо Оятулло маълум гашт, ҳанӯз аз даврони мактабхонӣ ва кор дар муассисаи таълимӣ бо Кумитаи кор бо ҷавонон ва варзиши назди Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳамкорӣ дошт, дар ҳама чорабиниву маҳфилҳои ин ниҳод фаъолона ширкат меварзид. Ва ҳамин муҳаббату ихлос ӯро ба ин макон овард. Корро аз сармутахассиси бахши кор бо ҷавонон ва варзиши ноҳияи Файзобод шуруъ намудаву айни ҳол ба ҳайси мудири бахши кор бо ҷавонон ва варзиши ин ноҳия фаъолият менамояд.

Аз дастовардҳои ҷавонони кишвар, хосса варзишгарон, изҳори қаноатмандӣ намуда, ба сатҳи донишу маҳорати ҷавонон баҳои баланд медиҳад.

ШАҲНОЗА

Шаҳноза Шарофиддинова мудири бахши кор бо ҷавонон ва варзиши шаҳри Ваҳдат аст. Ӯ низ баъди хатми донишгоҳ фаъолияти худро ба ҳайси мутахассиси пешбари бахши кор бо ҷавонон ва варзиши шаҳри Ваҳдат оғоз намудааст. Шукргузор аст аз такдири илоҳӣ, сипосгузор аст аз дастгириву пуштибонии Пешвои миллат, миннатдор аст аз қадршиносии роҳбарияти Кумитаи кор бо ҷавонон ва варзиш.

Заҳматҳои зиёду мушкилнописандӣ, дӯст доштани касбу арҷ гузоштан ба арзишҳои миллӣ ин ҷавондухтари навроҳро водор ба он намудааст, ки манфиатҳои халқу миллатро болотар аз манфиатҳои шахсӣ гузоштаву хизмати содиқона ба Ватану саҳм гузоштан дар ободонии онро аз ҳадафҳои ягонаи хеш қарор дода бошад.

ВАҚТЕ ЗАҲМАТҲО ҚАДР МЕШАВАД…

Ва бешак, заҳматҳои шабонарӯзӣ ва фидокориҳои бемисли ин ду ҷавони ватандӯсту хештаншинос аз назари роҳбарияти Кумитаи кор бо ҷавонон ва варзиш дур намонду соли 2020 дар маросими ҷоизасупории кормандони соҳа бахши кор бо ҷавонони ноҳияи Файзобод “Беҳтарин бахши сол” эълон гардида, соли 2021 Оятулло Раҷабзода унвони “Беҳтарин мудири бахши кор бо ҷавонон”-ро соҳиб шуд.

- Вақте заҳматҳо қадр мешавад, ин масъулияти мо, ҷавононро боз ҳам афзун мегардонад, - мегӯяд Оятулло. – Вақте дар зеҳну дили мо амалҳои нек ва шоистаи таҳсин, ҳиссиёти наку, ба мисли муҳаббату садоқат ба Модар- Ватан, ба сарзамину зодгоҳи хеш, дарки огоҳӣ, хештаншиносӣ, ҳисси баланди масъулият барои ободию пешрафти марзу буми хеш тарбият ва талқин мегардад, мо низ саъй мекунем, то зиндагии судманд ва огаҳ ба сар бурдаву бо дасту дили гарм ва аъмоли неку созанда Ватану сарзамини аҷдодиамонро обод гардонем.

- Кор бо ҷавонон самтест, ки аз шахс масъулиятнокии хеле баландро тақозо менамояд, - гуфт дар идомаи суҳбат Шаҳноза Шарофиддинова. – Бароям фаъолият дар ин соҳа боиси сарфарозиву ифтихори бузург аст, чун ҳангоми баргузории чорабиниҳо вақте ба минтақаҳои гуногуни кишвар сафар мекунем, мебинем, ки мардум бо мо муносибати хеле боэҳтиромона доранд, аз сиёсати пешгирифтаи Сарвари давлатамон изҳори қаноатмандӣ менамоянд ва ин моро хеле руҳбаланду дилгарм месозад. Бояд гуфт, ки дастгириву пуштибонии мунтазаму рӯзафзуни Пешвои миллатамон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аст, ки имрӯз ба муваффақиятҳои зиёд дар ҳама самтҳо ноил мегардем ва ҳамин сиёсати ҷавонпарваронаи Сарвари давлат, қадрдонии заҳмати кадрҳои ҷавон дилбастагии моро ба касбу кори интихобнамудаамон дучанд мегардонад. Беҳтарин дастоварди ман дар ин соҳа шахсан аз дасти раиси Кумитаи кор бо ҷавонон ва варзиши кишвар муҳтарам Абдулло Раҳмонзода гирифтани диплом бо навиштаҷоти “Беҳтарин корманди сол” буд.

ВАҚТЕ МАҚСАДУ МАРОМ ЯКЕСТ...

- Муҳаббате, ки аз дӯстию ҳамкорӣ оғоз меёбад, қавитар аз ҳама гуна муҳаббатҳост, - мегӯяд Оятулло ва дилпурона илова мекунад: - Вақте мақсаду маром якест, вақте якдигарро хуб мефаҳмед, вақте эҳтироми шахсият меъёри асосии зиндагист, ҳаёт осону сода ва хеле ширину гуворо мегузарад. Аз рӯзи аввали шиносоӣ бо Шаҳноза ман эҳсос кардам, ки мо аз як нигоҳ якдигарро дарк мекунем. Майлу хоҳишҳоямон, саъю кӯшишҳоямон, нияту мақсадҳоямон, назару андешаҳоямон бо ҳам тавъаманд ва оқибат эҳсос кардем, ки “ситораҳоямон бо ҳам мувофиқ аст”. Ва бе ҳеҷ дудилагӣ ва албатта бо маслиҳату машварати волидон оила барпо кардем.

Шаҳноза бар он андеша аст, ки агар инсон чизеро сидқан хоҳад, албатта ба даст оварда метавонад, танҳо нахуст мақсади худро муайяну мушаххас карда тавонистан лозим аст. - Агар шахс тамоми неру ва маҳорати худро барои ба даст овардани мақсуд равона созад, чизе наметавонад садди роҳаш гардад. Исботи дақиқ ва намунаи беҳтарини ин гуфтаҳо рӯзгори худи мост, - мегӯяд Шаҳноза.

- Барои ноил шудан ба комёбӣ шахс бояд ба кори дилхоҳи худ машғул шуда, саргармӣ ва шавқу завқи ҳаққониро ҷустуҷӯ кунад ва оламро ба самти хубӣ тағйир бидиҳад. Чун усули ягонаи беҳтар сохтани шуғли худ ин сидқан дӯст доштани он аст, - сухани ҳамсарашро тақвият медиҳад Оятулло. - Танҳо боварӣ ба худ, садоқату дилбастагӣ ба кори худ метавонад ҳар гуна раҳнаварди роҳи орзуҳоро беосеб ба соҳили мақсуд бирасонад.

БА ҶОИ ХУЛОСА

Чун имрӯз тамоми имкониятҳо барои таъмини зиндагии солим мавҷуд аст, қаҳрамонони мо низ роҳи зиндагии озоду мустақилро интихоб намудаву хато низ накардаанд. Рӯзгорашон ба пояи ҳамдигарфаҳмӣ бунёд шудааст. Хуб медонанд, ки боварӣ ва эътимод решаи вафо буда, нахли бовафоӣ аз ҳамин реша об мехӯрад, сабзу пурбор мешавад, ба камол мерасад. Ва яқинан муҳаббати поку беолоиш шахсро дар роҳи мурод пухта мегардонад.

Аз зумраи он ҷавонони баору номусанд, ки ҷомаи нанги Ватан ба бар доранду ишқи Меҳан дар дил. Ин ду ҷуфти ҷавон нақшаҳои зиёд доранд, ормонҳои зиёд доранд, ҳадафу ниятҳои неку созанда доранд. Чун ҳарду ҳанӯз дар оғози роҳанд – роҳи пайкору мубориза ва ҳарду савори як киштиянд – киштии дар баҳри ҳаёт шинокунанда.

Мо низ умед мебандем, ки нақшаҳояшон амалӣ, ормонҳояшон бароварда, ҳадафҳояшон дастрас ва рӯзгори имрӯзашон рангину пурҷилотар аз дирӯз бошад.