ҶАВОНОН
Ҷумъа 29 Март 2024 06:43
Ватан. Чи калимаи зебоест. Сода, дилнишин ва равон. Дар он ҷаҳон-ҷаҳон маъно нуҳуфтааст. Ватан болу пар, бахту иқбол, орзу ва умеди инсон мебошад. Ватан мояи ифтихор, шаъну шараф, нангу номус, обрӯю эътибори мост.
Оре, Ватан маконест, ки дар он мо чашм ба олам кушодаем. Сарзаминест, ки мо нахустқадамҳои хешро дар хоки он гузоштаем, аз оби чашмасоронаш нӯшидаву аз ҳавои муаттараш нафас кашидаем.
Имрӯз вазифаи фарзандони ин меҳан аз он иборат аст, ки ҳар ваҷаб хоки онро ҳифз ва ҳимоя намоянд. Ин нуктаро Адим Саидамадов, яке аз ҷавонони ватандӯст, ки айни ҳол дар сафи Артиши миллӣ адои хизмат менамояд, ҳар замон дарк мекарду дар замири хеш муҳаббати ҳомии марзу буми ватан буданро мепарварид. Ҳамин гуна ҳисси баланди меҳандӯстиаш буд, ки баъди хатми донишгоҳ ихтиёран ба хизмати Ватан-Модар рафта, ҳоло сарбаландона хизмат намуда истодааст.
Адим яке аз он ҷавонони ватандӯст мебошад, ки хизмат дар Қувваҳои Мусаллаҳи кишварро вазифаи ҷониву шаҳрвандӣ барои худ медонад. Ҳарчанд дар оила яккаписар буд, аммо ҳисси меҳандӯстиаш боис гардид, ки баъди хатми Донишгоҳи давлатии шаҳри Хоруғ бо муҳаббат ба хизмати ҳарбӣ ҳозир шуд.
Ӯ мегӯяд: “Барои ман хизмат ба чунин зебомеҳан шараф аст. Ман аз хизмат ба кишварам меболаму ифтихор менамоям. Чун қарзи мо ҷавонмардон аст, то дар ҳифзи кишварамон саҳмгузор бошем. Ҳар як ҷавон бояд дар дифои ватани хеш саҳми худро гузорад”.
Имрӯз мисли Адим ҷавонони зиёде ҳастанд, ки ҷавонмардона бо амри дил ба хизмати Ватан-Модар меоянд ва бо сарбаландӣ дифои марзу буми меҳан менамоянд. Дар асл, ҳар як ҷавон бояд қарзи шаҳрвандии худро, ки ҳифзи кишвар аст, адо намояд ва шиораш дар зиндагӣ чунин бошад:
Ба роҳи Ватан ҷон фидо мекунем,
Ватан ҳарчӣ гӯяд, адо мекунем.
Муҳайё САИДАМАДЗОДА,
донишҷӯи соли дуюми ДМТ
Оре, Ватан маконест, ки дар он мо чашм ба олам кушодаем. Сарзаминест, ки мо нахустқадамҳои хешро дар хоки он гузоштаем, аз оби чашмасоронаш нӯшидаву аз ҳавои муаттараш нафас кашидаем.
Имрӯз вазифаи фарзандони ин меҳан аз он иборат аст, ки ҳар ваҷаб хоки онро ҳифз ва ҳимоя намоянд. Ин нуктаро Адим Саидамадов, яке аз ҷавонони ватандӯст, ки айни ҳол дар сафи Артиши миллӣ адои хизмат менамояд, ҳар замон дарк мекарду дар замири хеш муҳаббати ҳомии марзу буми ватан буданро мепарварид. Ҳамин гуна ҳисси баланди меҳандӯстиаш буд, ки баъди хатми донишгоҳ ихтиёран ба хизмати Ватан-Модар рафта, ҳоло сарбаландона хизмат намуда истодааст.
Адим яке аз он ҷавонони ватандӯст мебошад, ки хизмат дар Қувваҳои Мусаллаҳи кишварро вазифаи ҷониву шаҳрвандӣ барои худ медонад. Ҳарчанд дар оила яккаписар буд, аммо ҳисси меҳандӯстиаш боис гардид, ки баъди хатми Донишгоҳи давлатии шаҳри Хоруғ бо муҳаббат ба хизмати ҳарбӣ ҳозир шуд.
Ӯ мегӯяд: “Барои ман хизмат ба чунин зебомеҳан шараф аст. Ман аз хизмат ба кишварам меболаму ифтихор менамоям. Чун қарзи мо ҷавонмардон аст, то дар ҳифзи кишварамон саҳмгузор бошем. Ҳар як ҷавон бояд дар дифои ватани хеш саҳми худро гузорад”.
Имрӯз мисли Адим ҷавонони зиёде ҳастанд, ки ҷавонмардона бо амри дил ба хизмати Ватан-Модар меоянд ва бо сарбаландӣ дифои марзу буми меҳан менамоянд. Дар асл, ҳар як ҷавон бояд қарзи шаҳрвандии худро, ки ҳифзи кишвар аст, адо намояд ва шиораш дар зиндагӣ чунин бошад:
Ба роҳи Ватан ҷон фидо мекунем,
Ватан ҳарчӣ гӯяд, адо мекунем.
Муҳайё САИДАМАДЗОДА,
донишҷӯи соли дуюми ДМТ
Эзоҳи худро нависед