Фарҳод Раҳимӣ, президенти Академияи илмҳои Тоҷикистон:

- Рӯзи якуми сентябри соли 1975, вақте ба синфи 1-ум рафтам, маро муаллими синфи ибтидоиямон аз мактаб пеш карда гуфт, ки солат барои мактабхонӣ намерасад ва рафта як сол пас биё. Аз мактаб баргашта, гиряву нолакунон як рӯзро сипарӣ кардам ва пагоҳ дигарбора ба мактаб рафтам. Аммо боз мисли рӯзи қабл муаллим маро аз мактаб пеш кард.

Ҳамин тариқ, 10 рӯз ба мактаб мерафтаму гирякунон ба хона бар мегаштам. 10-ум ё 11-уми сентябр буд, ки гуфтанд мудири шуъбаи маориф ба мактаб омадааст. Мани кӯдак ба назди мудири шуъбаи маориф рафта, гирякунон хоҳиш кардам, ки маро ба мактаб гиранд. Мудир аввал ба муллиме, ки маро бояд дар синфаш мегирифт, суоломез нигоҳ карда пурсид, ин кӯдак кист? Муаллим ҷавоб доданд, ки ин кӯдакро як моҳаш барои таҳсил намерасад. Аз ҳамин сабаб мо ба синфи як қабулаш накардем. Мудир ба ман нигоҳ карда гуфт, ки агар ба саволҳои ман ҷавоб дода тавонӣ, туро ба мактаб мегирем ва агар посух нагардонӣ рафта як сол пас биё.

Ман, гӯё бо мудир шарт баста бошам, розигӣ дода мунтазири суолаш истодам. Мудир гуфт, ки аз 1 то 10 ва баръакс ҳисоб карда метавонӣ? Ман гуфтам, ки аз 1 то 100 ва баръакс ҳисоб мекунам ва бар замми ин, якчанд ҳарфро ҳам мешиносаму номамро ҳам навишта метавонам. Мудир табассуме карду гуфт, агар тавонӣ марҳамат. Ман ҳисобро пурра ба охир расондаму дар як варақча номамро навишта ба мудир додам. Мудир варақчаро аз дастам гирифта хонд ва гуфт, ки аз пагоҳ бо либосҳои мактабӣ ва ҷувздону лавозимоти дарсӣ ба дарс биё. Ман аз пагоҳи ҳамон рӯз ба дарс рафтам ва дар давоми таҳсилам фақат ҳамон 10 рӯз дар дарс ҳузур надоштам.