Ба ин даргоҳи муборак банда бори нахуст 45 сол қабл, баъди хатми донишкада қадам ниҳода будам. Аз фарози қариб ним аср ба роҳи сипардаи газетаи он вақт воқеан хонданӣ “Комсомоли Тоҷикистон” бингарем, дар иртибот ба ҷашни ҷавонияш – 90 - солагӣ ҳар солашро метавон бо мақолаю очеркҳои “давомаш дар шумораи оянда” сифат кард. Хоса дар давраи тиллоии солҳои 70-80-уми қарни гузашта, ки бо вуҷуди бо тиражи беш аз 200 ҳазор (!) нусха чоп шудан на ҳамеша муштоқонаш дастрас карда метавонистанд. Дар ҳақиқат шуҳрати ғулғуладор дошт газета. Ва нисбати чунин соҳибҷашн, ки қатори садҳои дигар дасти бандаро низ рост кардаст, суханҳои маъмулии табрикӣ гуфтан ҷурмест нобахшиданӣ.

Шумо ба ибораи “ҷашни ҷавонияш” аҳамият додед? “Ҷавонони Тоҷикистон” дар 50 - солагӣ ҳам ҷавон буду дар 90 - солагӣ ҳам ҷавон аст. Баъди асре низ чунин мемонад. Зеро мафҳуми “нафақа” барояш бегона аст ва кормандонаш ба нафақа намераванд. Фурсат намеёбанд. Паррончак, ки шуданд, яъне бо навиштаҳояшон шуҳрати газетаро афзуда, худ ҳам ном бароранд, аз чор тараф талабгорон пайдо мешаванд. Хоса бародари калонӣ - рўзномаи ҳизбии “Тоҷикистони советӣ”, ки роҳбарияташ нашрияи ҷавононро манбаи асосии кадрҳои худ меҳисобид ва чун қаламкаши ҷавоне “пухта расид”, филҳол ба сафи худ мехонд. Ин ҷо метавон номи даҳҳо парвардаи соҳибистеъдоди “КТ”-ро гирифт, ки дар ҷои нав низ журналистону адибони равоком, яъне комёб шудаанд. Аммо онҳо басо бисёранд ва мабодо, ки азизеро фаромӯш карда, боиси озурдагии хотирашон шавам. Яъне чун ба ин даргоҳ пайваста ҷавонон меоянд, ҷаридаро ҳамеша ҷавон медоранд. Ва шояд як сирри гулғуладорияш низ дар ҳамин бошад, ки қаламкашони ҷавонаш, пеш аз ҳама, ғайрату ҷасорати навҷўию навгўӣ доранд, ки баъд ба маҳорат мепайвандад.

Ва ҳар гоҳе ба идораи “Ҷавонони Тоҷикистон” сар халонда, дар толори калон додаракону хоҳараконро паси компютерҳо саргарми эҷод мебинам, айёми гузаштаи ширин ёд меояд. Аз ҷумла, симои зебои Муҳайё - ойтӣ ва апаи Гулчеҳра. Ростӣ, аз касрати лексиянависии давраи донишҷуӣ хати ман безеб буд. Аммо боре ҳам нашудааст, ки ҳангоми чопи мақолаҳоям онҳо абру чин карда бошанд. Зимнан, аз газетаи солҳои 70-80 дар нашрияи имрўза ягона нишонаи зинда танҳо апаи Гулчеҳра аст. Дар ин муддати тулонӣ боре ҳам пой ба остонаи бегона намондааст. Садоқате, ки воқеан назир надорад.

Тули даҳсолаҳои гузашта дар чандин нашрия кор кардам, лекин чун “Комсомоли Тоҷикистон” меҳри аввал буд, ҳар бори аз он айём, аз дустони ҳамқалам ёд кардан ҳиссиёти гуворое фаро мегирад. Магар меҳру самимият, маслиҳат, ҳазлу шӯхиҳои муҳаррири аввалинам нависандаю мутарҷим Бахтиёр Муртазоев, нахустин устодам нависанда Кароматулло Мирзоев, «ҳамяроқон» Сергей Музаффаров, Иззатулло Ҳусайнӣ, Назокат Олимова, Низомиддин Аъзамбоев, Нарзулло Латипов, Талъат Нигорӣ, Имомназар Холназаров, Додохон Эгамов, Амонбек Шоҳзода, Ҳалима Хушқадамова, Қироншоҳ Шарифзода… аз дил меравад? Ягона таассуф ҳамин, ки на ҳамаашонро то имрўз умр вафо кардааст.

Аз нашрияи ҷавонон дар рўзномаи “Ҷумҳурият” мо панҷ нафарем: Қурбон Мадалиев, Раҷабалӣ Исматуллоев, банда, сармуҳаррири ҷавонамон Қурбоналӣ Раҳмонзода ва сармуҳаррири пешинаи “ҶТ” Бахтовар Каримзода. Дар “Ҷумҳурият” имрўз қаламкашони ҷавон аксариятанд ва шояд як сабаби “дарозумрӣ”-и мо собиқадорон дар ҳамин бошад, ки реша аз асри гузашта дорад.

Тавре гуфтам, “КТ” теъдоди рекордии чоп дошт, овозадор буд. Ғайр аз гирд омадани қаламкашони соҳибистеъдод дигар омили муҳими комёбияш дастгирии доимии роҳбарияти комсомоли республика буд. Котибон ҳар сари чанд вақт омада хабар мегирифтанд, масъалаҳоро ҳал мекарданд. Баъзан накуҳиш ҳам мекарданд барои ягон мақола. Кор бе ин намешавад. Лекин ин дастгириро коста намекард. Тоҷикистони соҳибистиқлол давлати ҷавон ва барои ҷавонон аст, онҳо ояндаи ин сарзаминанд. Зеро қариб 7 миллионанд! Неруе, ки ба қавле кўҳро талқон мекунад. Ва онҳо бояд такягоҳи газетаашон бошанд. Мо, насли пешин, умед бар он мекунем, ки баъди тантанаҳои ҷашнӣ роҳбарияти созмони ҷавонон - ниҳоди тавонои давлатӣ ва нашрия барои дарёфти роҳҳои эҳёи “Ҷавонони Тоҷикистон” “штурми ақлонӣ” мекунанд ва он дубора минбари розу ниёз, ливои зафарҳои насли кунунӣ дар ободонии Ватани маҳбуб мегардад.

Ҷашни ҷавоният муборак, “Ҷавонони Тоҷикистон”!

Шамсиддин НАСРИДДИНОВ,
хабарнигори “Ҷавонони Тоҷикистон” дар солҳои 1976 – 1982