Вақте дар мактаби миёна таҳсил мекард, доим дар маҳфилҳои мактабӣ фаъолона ширкат меварзиду ҳар гуна нақшҳои ҳаҷвиро иҷро менамуд. Аз он замон дар қалбаш дурри ҳунар нуҳуфтаву ӯро мафтун сохт. Ба ҳаҷвнигорони машҳури ҷумҳурӣ ва олам менигаристу худро намояндаи ин риштаи фараҳбахшанда меҳисобид ва ҳар замон онҳоро тақлидкунон дар назди оина ҳазлу мутоиба менамуд. Бо гуфтаҳои хеш механдиду хурсанд мешуд. Ин гуна ҷараён гирифтани вақт билохира ӯро ба соҳаи ҳаҷв раҳнамун сохт.

Сайфиддин Наврӯзов аз ҷавононе маҳсуб меёбад, ки бо иродаи қавӣ пайи ҳунари худ буда, барои ба қуллаи мақсуд расидан дар талош аст. Ҳангоме ки дар аввалин саҳначаҳо нақш меофарид, барояш каме мушкил буд. Махсусан аз бар намудану иҷро намудани суханони ҳаҷвию шӯхиомез. Чандин маротиба аз ҷониби устодон сарзаниш ҳам шунидааст. Вале пас аз гузашти чанде маҳорати худро устувортар намуда, мекӯшад, то дар иҷрои дигар вазифаҳои бар уҳдааш буда ба хатоӣ роҳ надиҳад. Ин ҳама таваҷҷуҳу кӯшиши пайваста¬аш буд, ки дар натиҷа талошҳояш самар доданду чун ҳаҷвнигори ҷавон ба воя расид.

– Ҳар гоҳ ки ҳаҷвнигорони кишвар баромад менамуданд, дарҳол назди оинаи нилгун ме-нишастаму ҳунарашонро тамо¬шо карда, ҳам механдидаму ҳам шавқе дар дил ҷӯш мезад, то ман низ мисли онҳо бошам. Ба ғайр аз ин ба яке аз ҳаҷвнигорони машҳури ҷаҳон Чарл Чаплин низ таваҷҷуҳи махсус доштам. Ҳар ҳаракату ҳунарнамоии ин на¬фарро дида, илҳом мегирифтам”, - мегӯяд Сайфиддин.
Аз замони таҳсил дар До¬нишкадаи фарҳанг ва санъат бо ҳаҷвнигорон ҳамкорӣ намуда, ба ин васила ҳунарашро сайқал дода, дорои таҷриба гардидааст.

– Ҳар соҳа талаботу нозукиҳо дорад, - мегӯяд ӯ. – Аммо нозукиҳое, ки соҳаи ҳаҷв дорад, фикр мекунам, ки дигар соҳаҳо надошта бошанд. Баъзе соҳаҳо ба ҳамдигар каме наздикӣ доранд. Вале ҳаҷву мутобиа дигар аст. Ма¬салан, лаҳзае мешавад, ки бояд ба тарзи ҳаҷв нақши як девонаро, мастро ва ё ошиқи шайдоро бозӣ намоӣ. Ҳаҷвнигор бояд аз уҳдаи ҳамаи ин чизҳо барояд ва дар ҳама маврид тавонад, ки худро ба образ ворид созаду дар баро¬бари ин тамошобинро хандонад. Ҳаҷвнигор бояд сухандон бошад”.

Дар телевизион чанд мароти¬ба чун ҳаҷвнигори ҷавон баро¬мад намудааст. Барояш хеле аҷиб буд, вақте ки бори аввал рӯйи саҳна меомадаму ҳазлу шӯхӣ ме¬намуд. Ҳунарнамоияш аз тарафи тамошобинон хуб пазироӣ гардида, устодаш Сироҷиддин Ашӯров ба ӯ боз ҳам маслиҳатҳои муфид медод.

– Дар мавзуъҳое бештар мехоҳам кор кунам, ки он тарбиякунанда бошад. На ҳар мавзӯе, ки дар пайи ҳаҷв кардан, ҳеҷ чизе дар худ надошта бошад. Мавзуъҳои ба монанди ҳурмати калонсолон ва чи гуна дониш андӯхтанро дар ҳаҷвҳои худ беш¬тар мехоҳам, ки ҷо диҳам. Айни ҳол бо телевизиони “Синамо” ҳамкорӣ мекунам ва нақша до¬рам, ки дар ин шабака барномаи ҳаҷвӣ омода намояму пешкаши бинандаи хушзавқ созам”, - иброз дошт Сайфиддин.
Имрӯз пайи ташкил намуда¬ни гурӯҳи ҳаҷвӣ аст. Чанд на¬фар ҷавони ҳаҷвнигорро гир¬ди ҳам овардааст. Бо талошу кӯшиш гурӯҳи худро бо номи “Сайф Чарлӣ” таъсис доданист. Мақсадҳои зиёд дораду барои амалӣ шуданашон дар такопуст. Мехоҳад гурӯҳаш барои мардум ҳаҷвҳои навтаринро пешкаш намояд.

– Ҳаҷви имрӯзаи мо хуб аст. Зеро онро мардуми мо хуб қабул карда истодаанд, - афзуд С. Наврӯзов. – Аз ҳунарнамоии ҳар яке аз ҳаҷвнигоронамон ман чизе меомӯзам. Барои боз ҳам рушду нумуъ ёфтани ҳаҷв мо бояд дастгирӣ намоем. Зеро ҳаҷви имрӯзаи мо ба сарпараст ниёз дорад.

Ба таъкиди ӯ, ҳадаф аз ҳаҷв кардан, на танҳо хандондан аст, балки тавассути он мушкилотеро баён намудан мебошад. Ҳаҷв низ мисли театру кино аз ҳаёти ҷомеа сухан мегӯяд. Пас, ҳар нафари ра¬вонаи ин роҳ бояд ин чизҳоро ба назар гираду дар фаъолияташ истифода намояд.

Айни ҳол дар Театри “Лӯхтак” ба ҳайси ҳунарманд-ҳаҷвнигор фаъолият мекунад.

Дар интиҳо роҷеъ ба масъ¬алаи забономӯзӣ назарашро пурсон шудем. Дар посух гуфт: “Мо - ҳаҷвнигорон бояд забони хориҷиро донем. Зеро вақте за¬бони хориҷиро донем, мо ме¬тавонем, ҳаҷви худро бо забо¬ни хориҷӣ дар дигар кишварҳо муаррифӣ намоем. Ин чиз дар шароити имрӯза бениҳоят муҳим мебошад. Ин нуктаро Пешвои миллат низ борҳо таъкид намуда¬аанд, ки ҳар ҷавон бояд ду забони хориҷӣ омӯзад”.