Мо баъзан ҷиҳати он ки барои хатоямон волидонамон сарзаниш кардаанд, мегирйему дар ғазаб мешавем, вале баъзеҳои дигар аллакай падару модари хешро аз даст додаанду дар ҳасрати дидори онҳоянд... Мо гоҳе аз кори доштаи хеш шикоят мекунем, аммо баъзеҳо орзу мекунанд, ки чун мо коре дошта бошанд... Мо баъзан аз ғизое, ки замони хӯроки шом наздамон меоранд, шикоят мекунем, вале намедонем, ки нафари дигаре дар орзуи як пора нон аст... Мо баъзан бо наздиктарин шахсони ҳаётамон беҳуда ҷанг мекунему беэҳтиромиро нисбаташон раво мебинем, вале нафари дигаре наздиктарин шахсони умрашро аллакай аз даст додаасту дигар ҳаргиз барнамегардад... Мо баъзан аз кулбаву бистари хоби доштаамон менолему хонаи боҳашаматро мехоҳем, вале нафари дигаре танҳо дар ҳаваси доштани бистари хоби худ асту ҳаёташро дар кӯчаҳо сипарӣ месозад...

Дар ҳаёт он чизеро, ки доред, ба қадраш расед! Зеро вақте онҳоро аз даст додед, сахт пушаймон хоҳед шуд.