КИТОБХОНА
Ҷумъа 29 Март 2024 07:38
Руҷӯъ
Ҳамааш аз як хоҳиши ҳамсабақонам Бахтиёр ва Рӯҳафзо оғоз шуд.
Як нимрӯзии моҳи ноябри соли 2006 дар синфхона нишаста, муаллимро интизор доштем, ки ҳар ду ҳамсабақам ворид шудаву ба аҳли гурӯҳ гуфтанд:
- Бачаҳо, мо аз идораи рӯзномаи “Ҷавонони Тоҷикистон” омадем. Ба мо “Саҳифаи донишҷӯ”-и нашрияро бовар карда супориданд. Гуфтанд, агар тавонед, онро ҳар ҳафта бо мавод таъмин кунед. Мо ҳам ваъда додем, ки саҳифа бе мавод намемонад. Умедамон ба шумост, ҳамкурсони азиз, дастгирӣ кунед!..
Мо ҳам ба ду ҳамсабақи аз ҳама фаъоли гурӯҳамон ваъда додем, ки хотирҷамъ бошанд. Ҳарчанд то ин дам шахсан дар матбуот чизе чоп накарда будам ва намедонистам, ки ин кор аз дастам меояд ё не. Барои ҳамин бо мавод пур кардани як саҳифаи рӯзнома ба монанди як кӯҳи душворбаро менамуд дар назарам. Дигар ҳамсабақҳоям низ монанди ман ба коғазу қалам ошноии наздик надоштанд. Танҳо Бахтиёр ва Рӯҳафзо аз овони мактабхонӣ дар нашрияҳои ноҳиявӣ лавҳаву хабар чоп мекарданд.
Ба ҳар ҳол ҳар кас ба қадри тавон ваъдаи кӯмак расондан кард. Банда низ аз ҳамон вақт бо рӯзномаи “Ҷавонони Тоҷикистон” ҳамкориро оғоз намудам.
Аввал дар бораи баъзе андешаву мушоҳидаҳоям ба Рӯҳафзо ва Бахтиёр мегуфтам, зеро намедонистам, ки онҳо арзиши дар нашрия чоп карданро доранд ё не.
Баъдтар беҷуръатонаву ҳаросон он мушоҳидаҳоро навишта, бо дасти ҳамсабақҳоям ба идораи нашрия мефиристодам. Онҳо чоп мешуданд. Ҳатто ёд дорам, ки баъди чопи аввалин навиштаам Бахтиёр ва Рӯҳафзо маро кашолакунон (бале ҳамин тавр) ба идораи рӯзнома бурданд, то ки ҳаққи қалам бигирам.
...Ва баъди имзо гузоштан ба “ведомости” муҳосиби рӯзнома - Светлана Раҷабовна аввалин ҳаққи қаламро аз “Ҷавонони Тоҷикистон” гирифтам. Он ҳафт сомонӣ буд. Вале он рӯз ман на танҳо бо ҳаққи қалам, балки бо як сина пур аз фараҳ аз идораи рӯзнома берун шудам!
Баъд
Солҳои 2008-2009 бо “Ҷавонон…” пайваста ҳамкорӣ доштам. Баъзе нигоштаҳои хурд-хурдро тавассути суроғаи электронии рӯзнома мефиристодам. Соли 2008 идораи “Ҷавонони Тоҷикистон” дар кинотеатри “8-уми март” воқеъ буд. Хотирае аз он давра ҳамин аст, ки як рӯз телефонам занг зад. Нафаре, ки дар телефон суҳбат мекард, сармуҳаррири “Ҷавонони Тоҷикистон” Самариддин Асозода буд. Бисёр самимӣ аҳволпурсӣ намуд. Дар суҳбаташ лутфу зарофати хос эҳсос мешуд.
- Аз навиштаҳоят мо синну солатро тақрибан 45-50-сола тасаввур мекардем... – гуфт номбурда ва афзуд: - Ба идораи мо намеоӣ, ки ҳам шинос шавему ҳам гонораратро, ки ҷамъ шудаст, бигирӣ?
- Саломат бошед, меравам, албатта, - ваъда додам ман, вале хиҷолат кашидам, зеро ба нигоштаи мани донишҷӯ сармуҳаррири рӯзнома ҳусни таваҷҷуҳ нишон дода буд.
Баъдтар ҳамсабақам Рӯҳафзо, ки соли 2008 аллакай ҳамчун хабарнигор дар рӯзнома фаъолият дошт, нақл кард, ки сармуҳаррир як лавҳаи ҳамон ҳафта дар рӯзнома чопшудаи бандаро нишон дода, аз кормандон пурсидааст, ки ҳамин муаллифро мешиносанд? Агар шиносанд, гӯянд, то ки бештар нависад.
Рӯҳафзо, ки дар он суҳбат ҳузур доштааст, чунин мегӯяд:
- Ӯ ҳамдарси донишгоҳии ман аст, мегӯям, ки бештар ҳамкорӣ кунад...
Вале ба ҳамсабақи Рӯҳафзо буданам чандон бовар намекунанд, то ин ки телефонӣ суҳбат накардем.
Банда борҳо ба худашон гуфтаам, ва ҳоло ҳам ҳамин андешаро дорам, ки танҳо таваҷҷуҳи хоси Самариддин Асозода ва назари неки эшон аст, ки навиштаҳои ночизамро арзиши баланд медоданд.
Даъват ба кор
Соли 2009, вақте ки донишгоҳро хатм мекардем, тақсимоти хатмкунандагони факултети журналистикаи ДМТ ба идораҳои ВАО сурат гирифт. Котиби масъули вақти рӯзнома Эмоми Назариён ҳамчун намоянда аз “Ҷавонони Тоҷикистон” дар ҷамъомаде, ки бо ин мақсад ташкил шуда буд, иштирок дошт. Ҷамъомадро собиқ ректори донишгоҳ Нуриддин Саид роҳбарӣ мекард. Баъд аз он ки Эмоми Назариён аз роҳбарияти донишгоҳ ба идораи рӯзнома ба кор омадани бандаро дархост намуд, ректор аз мо, донишҷӯён, ки дар толори ба номи Шарифҷон Ҳусейнзода ҷамъ омада будем, пурсид:
- Усмонов ҳаст?
Ман аз ҷо бархостам ва ректори донишгоҳ бо ҳамон сиёсати хосе, ки дорад, пурсид:
- Ба тариқи буҷавӣ мехонӣ ё шартномавӣ?
- Буҷавӣ мехонам... - гуфтам ман.
- Пас, меравӣ се сол кор мекунӣ, баъд диплом медиҳам!.. – таъкид кард ректори донишгоҳ.
Ба ҳамин гӯё тақдири ман чун садҳо қаламкашони дигар ба “Ҷавонон…” пайванд хурд.
Кор дар “Ҷавонон...”
Вале ман баробари хатми донишгоҳ дар тобистони соли 2009 не, балки дертар, дар тирамоҳи ҳамон сол барои кор ба идораи рӯзнома ҳозир шудам.
Вақте ки ба кор омадам, аллакай муҳити “Ҷавонон...”, аҳли эҷоди он ба ман ошно буд. Аз коллективи онвақтаи рӯзнома аксариятро мешинохтам. Хусусан, Самариддин Асозода, Умаралӣ Сафаралӣ, Гулчеҳра Фозилова, Эмоми Назариён, Мирзо Рустамзода, Сайфиддин Суннатӣ, Светлана Раҷабовна, Раҳими Рафеъзод, Даврон Сатторов, Сайёра Қурбонова бароям бегона набуданд. Шояд ҳамин сабаб бошад, ки дар давоми солҳои корӣ дар рӯзнома умуман душворие эҳсос накардам. Бинобар ин, давоми солҳои дар рӯзнома фаъолият доштанам ҳар гоҳ ки ҷавонон барои кор ба идораи рӯзнома муроҷиат мекарданд, ба онҳо маслиҳат медодам, ки ақаллан як сол ҳамкорӣ кунед, то кормандони рӯзнома ва хонанда ба навиштаҳои шумо ва тарзи баёнатон шинос шаванд.
Аз миёни нафарони номбурда Гулчеҳра Фозилова, ки ним аср боз дар идораи рӯзнома фаъолият дорад, ба ҷавонон меҳрубониву навозиши хосса нисор мекунад. Ҳамкорамон Сайфиддин Суннатӣ барҳақ ӯро “Модари “Ҷавонон...” ном додааст, зеро кормандонро чун фарзандонаш дӯст медорад.
Ё тамкини хосеро, ки Умаралӣ Сафаралӣ дорад, намешавад, қадр накард. Ӯ кам гап мезанад, вале ҳарфаш басо дақиқу нишонрас аст. Бисёр вақт пас аз гапи ӯ дигар каломе пайдо кардан душвор мегардад. Бо Умаралӣ Сафаралӣ на танҳо ҳамроҳ кор кардем, балки шаҳди иҷоранишиниро ҳам ҳамроҳ чашидаем...
Баъдтар як муддат дар аспирантура таҳсил намуда, боз ба “Ҷавонон...” омадам. Дар ин муддат ба муҳити эҷодии рӯзномаи “Ҷавонони Тоҷикистон” эҷодкорони дигар ҳам пайвастанд, ки ҳар кадомашон завқу салиқаи хоси эҷодӣ доранд. Толибшоҳи Давлат, Нуруллоҳи Ориф, Ашрафи Афзал, Муҳаммадиқбол Атоев, Ҳасан Азизов, Наврӯз Қурбонов, муовини котиби масъули рӯзнома Басгул Иброҳимова аз ҷумлаи онҳоянд.
Толибшоҳи Давлат ва Нуруллоҳи Ориф, ки ҳар дуро бародарвор дӯст медорам, яке нависандаву дигаре шоир, ду гавҳари ноёбанд. Ҳар ду ҳам хоксор, ҳар ду ҳам заминӣ, ҳар ду ҳам бениёз ҳар ду ҳам қаноатписанданд. Ҳамин аст, ки солҳост дар “Ҷавонон...” кор мекунанду чун садафи зери дарё ноаёнанд...
Давоми солҳои 2014-2015 бошад, як зумра журналистони дигар – ҳамсабақи хуби ман Манзумаи Фирӯз, апаи азиз Шаҳло Эшонова, Ноила Воҳидова, ҷавонони зиндадил Хуршеди Ховарӣ, Хуршед Мавлонов, Шаҳбоз Каримов, ороишгари шӯху бебок Шеравган Хурсандқулов ба муҳити эҷодии рӯзнома ҳамроҳ шуданд, ки аз ҳамкорӣ бо эшон низ ифтихор мекунам.
Солҳои ҳамкорӣ бо Бахтовар Каримзодаро, ки соли 2015 ҳамчун сармуҳаррири рӯзнома ба кор омад, метавон махсус таъкид кард. Инро на танҳо ман, балки, бовар дорам, ҳар як коргари дигар ҳам тасдиқ мекунад. Ӯ дар баробари сармуҳаррири хоксор буданаш, фазои шӯхиву зарофат, фазоеро ба вуҷуд овард, ки ҳар як коргар корашро дар “Ҷавонон...” бо ханда иҷро мекард. Ин фазо ба ҳадде шакл гирифт, ки ҳатто ҳар як коргар ба худ иҷозат медод, бидуни масофа бо сармуҳаррир бо зарофат сухан гӯяд. Ва инро ба ҷуз самимият наметавон чизи дигар номид.
Барои ман он солҳо боз аз он ҷиҳат аҳамияти вижа доранд, ки бо инояти Худованд тавонистам нигоштаҳоямро дар шакли маҷмӯа гирд оварам. Маҷмӯаҳои бадеии “Дидор”, “Ҳадяи зиндагӣ”, маҷмӯи шарҳу табсираҳои сиёсӣ “Моҷароҳои Водии гургон” маҳсули ҳамон давраанд. Бешак, инро аз баракати кор дар “Ҷавонон...” медонам.
Бо Шодихони Назар
Бурдборӣ ва таҳаммулдории Шодихони Назар, ки дар “Ҷавонон...” бештар бо таҳлилу нигоштаҳои варзишӣ шинохта аст, қобили зикр аст. Аҷаб нанге дорад ӯ! Кори журналистиро дар телевизион шуруъ кард. Аммо, вақте ки дар телевизион як гурӯҳ кормандонро ихтисор карданд, номи ӯ ҳам ба рӯйхат афтод. Аксари ихтисоршудагон дубора барқарор шуданд, вале ӯ нарафт. Нахост. Гӯё мегуфт: “Аз гӯшаи боме, ки паридем, паридем!..”
Дар “Ҷавонон...” аввал хабарнигори шуъбаи варзиш ва сайёҳӣ, баъд ба ҳайси муҳаррири он шуъба кор кард. Пасон, аз апрели соли 2018 масъулияти гаронтаре бар дӯши ӯ афтод: иҷрокунандаи вазифаи сармуҳаррир. Як соли дароз бори ин масъулиятро кашид. Ҳар ҳафта рӯзҳои чопи рӯзнома ҳолати равониаш ба сифр баробар буд! Яъне, надошт ҳолати равонӣ. Ба ман менамуд, ки намегузоштанд, ором нафас гирад. Вале ҳамаро бардошт мекард. Давоми ин муддат гӯё ҳар рӯз буғзи гулӯяшро фурӯ мебурд. Албатта, он чи ки бо роҳбари идора рух медиҳад, пурра ҳам набошад қисман ба кормандон аён мегардид. Ва чеҳраи гирифтаи роҳбар, табъи хираи ӯ ба ҳолати кормандони эҷодӣ ҳам беасар намемонд. Охир, вақте ки сарвари оила ҳолати хуб надорад, аҳли оила ҳам наметавонанд, шодӣ кунанд. Бинобар ин, вазъи хароби рӯҳиро дар ӯ дида, борҳо дар дил гуфтаам: “Офарин ба иродаат, Шодихон!”
Воқеан, муҳити “Ҷавонон...” муҳити солими эҷодӣ аст. Ҳадди ақал барои ман чунин буд.
“Ҷавонон...”-ро мактаб мегӯянд, ки ман аз ин мактаб каму беш даҳ сол омӯхтам. Бинобар ин, ба ҳар яке аз кормандони идора, ки аз эшон ҳарфе ҳам ёд гирифтаам, сидқан миннатдорӣ мекунам. Инчунин, кормандони гузаштаву имрӯзаи рӯзномаи дӯстдоштании “Ҷавонон...”-ро бо навадсолагии таъсисёбии он таҳният гуфта, ҳамин як мисраи шоирро ёдовар мешавам:
“...Бо шумо ҳар нафаси ман шакаромез гузашт!”
Маҳмудҷон Усмонов,
“Ҷавонони Тоҷикистон”
(2009-2019)
Ҳамааш аз як хоҳиши ҳамсабақонам Бахтиёр ва Рӯҳафзо оғоз шуд.
Як нимрӯзии моҳи ноябри соли 2006 дар синфхона нишаста, муаллимро интизор доштем, ки ҳар ду ҳамсабақам ворид шудаву ба аҳли гурӯҳ гуфтанд:
- Бачаҳо, мо аз идораи рӯзномаи “Ҷавонони Тоҷикистон” омадем. Ба мо “Саҳифаи донишҷӯ”-и нашрияро бовар карда супориданд. Гуфтанд, агар тавонед, онро ҳар ҳафта бо мавод таъмин кунед. Мо ҳам ваъда додем, ки саҳифа бе мавод намемонад. Умедамон ба шумост, ҳамкурсони азиз, дастгирӣ кунед!..
Мо ҳам ба ду ҳамсабақи аз ҳама фаъоли гурӯҳамон ваъда додем, ки хотирҷамъ бошанд. Ҳарчанд то ин дам шахсан дар матбуот чизе чоп накарда будам ва намедонистам, ки ин кор аз дастам меояд ё не. Барои ҳамин бо мавод пур кардани як саҳифаи рӯзнома ба монанди як кӯҳи душворбаро менамуд дар назарам. Дигар ҳамсабақҳоям низ монанди ман ба коғазу қалам ошноии наздик надоштанд. Танҳо Бахтиёр ва Рӯҳафзо аз овони мактабхонӣ дар нашрияҳои ноҳиявӣ лавҳаву хабар чоп мекарданд.
Ба ҳар ҳол ҳар кас ба қадри тавон ваъдаи кӯмак расондан кард. Банда низ аз ҳамон вақт бо рӯзномаи “Ҷавонони Тоҷикистон” ҳамкориро оғоз намудам.
Аввал дар бораи баъзе андешаву мушоҳидаҳоям ба Рӯҳафзо ва Бахтиёр мегуфтам, зеро намедонистам, ки онҳо арзиши дар нашрия чоп карданро доранд ё не.
Баъдтар беҷуръатонаву ҳаросон он мушоҳидаҳоро навишта, бо дасти ҳамсабақҳоям ба идораи нашрия мефиристодам. Онҳо чоп мешуданд. Ҳатто ёд дорам, ки баъди чопи аввалин навиштаам Бахтиёр ва Рӯҳафзо маро кашолакунон (бале ҳамин тавр) ба идораи рӯзнома бурданд, то ки ҳаққи қалам бигирам.
...Ва баъди имзо гузоштан ба “ведомости” муҳосиби рӯзнома - Светлана Раҷабовна аввалин ҳаққи қаламро аз “Ҷавонони Тоҷикистон” гирифтам. Он ҳафт сомонӣ буд. Вале он рӯз ман на танҳо бо ҳаққи қалам, балки бо як сина пур аз фараҳ аз идораи рӯзнома берун шудам!
Баъд
Солҳои 2008-2009 бо “Ҷавонон…” пайваста ҳамкорӣ доштам. Баъзе нигоштаҳои хурд-хурдро тавассути суроғаи электронии рӯзнома мефиристодам. Соли 2008 идораи “Ҷавонони Тоҷикистон” дар кинотеатри “8-уми март” воқеъ буд. Хотирае аз он давра ҳамин аст, ки як рӯз телефонам занг зад. Нафаре, ки дар телефон суҳбат мекард, сармуҳаррири “Ҷавонони Тоҷикистон” Самариддин Асозода буд. Бисёр самимӣ аҳволпурсӣ намуд. Дар суҳбаташ лутфу зарофати хос эҳсос мешуд.
- Аз навиштаҳоят мо синну солатро тақрибан 45-50-сола тасаввур мекардем... – гуфт номбурда ва афзуд: - Ба идораи мо намеоӣ, ки ҳам шинос шавему ҳам гонораратро, ки ҷамъ шудаст, бигирӣ?
- Саломат бошед, меравам, албатта, - ваъда додам ман, вале хиҷолат кашидам, зеро ба нигоштаи мани донишҷӯ сармуҳаррири рӯзнома ҳусни таваҷҷуҳ нишон дода буд.
Баъдтар ҳамсабақам Рӯҳафзо, ки соли 2008 аллакай ҳамчун хабарнигор дар рӯзнома фаъолият дошт, нақл кард, ки сармуҳаррир як лавҳаи ҳамон ҳафта дар рӯзнома чопшудаи бандаро нишон дода, аз кормандон пурсидааст, ки ҳамин муаллифро мешиносанд? Агар шиносанд, гӯянд, то ки бештар нависад.
Рӯҳафзо, ки дар он суҳбат ҳузур доштааст, чунин мегӯяд:
- Ӯ ҳамдарси донишгоҳии ман аст, мегӯям, ки бештар ҳамкорӣ кунад...
Вале ба ҳамсабақи Рӯҳафзо буданам чандон бовар намекунанд, то ин ки телефонӣ суҳбат накардем.
Банда борҳо ба худашон гуфтаам, ва ҳоло ҳам ҳамин андешаро дорам, ки танҳо таваҷҷуҳи хоси Самариддин Асозода ва назари неки эшон аст, ки навиштаҳои ночизамро арзиши баланд медоданд.
Даъват ба кор
Соли 2009, вақте ки донишгоҳро хатм мекардем, тақсимоти хатмкунандагони факултети журналистикаи ДМТ ба идораҳои ВАО сурат гирифт. Котиби масъули вақти рӯзнома Эмоми Назариён ҳамчун намоянда аз “Ҷавонони Тоҷикистон” дар ҷамъомаде, ки бо ин мақсад ташкил шуда буд, иштирок дошт. Ҷамъомадро собиқ ректори донишгоҳ Нуриддин Саид роҳбарӣ мекард. Баъд аз он ки Эмоми Назариён аз роҳбарияти донишгоҳ ба идораи рӯзнома ба кор омадани бандаро дархост намуд, ректор аз мо, донишҷӯён, ки дар толори ба номи Шарифҷон Ҳусейнзода ҷамъ омада будем, пурсид:
- Усмонов ҳаст?
Ман аз ҷо бархостам ва ректори донишгоҳ бо ҳамон сиёсати хосе, ки дорад, пурсид:
- Ба тариқи буҷавӣ мехонӣ ё шартномавӣ?
- Буҷавӣ мехонам... - гуфтам ман.
- Пас, меравӣ се сол кор мекунӣ, баъд диплом медиҳам!.. – таъкид кард ректори донишгоҳ.
Ба ҳамин гӯё тақдири ман чун садҳо қаламкашони дигар ба “Ҷавонон…” пайванд хурд.
Кор дар “Ҷавонон...”
Вале ман баробари хатми донишгоҳ дар тобистони соли 2009 не, балки дертар, дар тирамоҳи ҳамон сол барои кор ба идораи рӯзнома ҳозир шудам.
Вақте ки ба кор омадам, аллакай муҳити “Ҷавонон...”, аҳли эҷоди он ба ман ошно буд. Аз коллективи онвақтаи рӯзнома аксариятро мешинохтам. Хусусан, Самариддин Асозода, Умаралӣ Сафаралӣ, Гулчеҳра Фозилова, Эмоми Назариён, Мирзо Рустамзода, Сайфиддин Суннатӣ, Светлана Раҷабовна, Раҳими Рафеъзод, Даврон Сатторов, Сайёра Қурбонова бароям бегона набуданд. Шояд ҳамин сабаб бошад, ки дар давоми солҳои корӣ дар рӯзнома умуман душворие эҳсос накардам. Бинобар ин, давоми солҳои дар рӯзнома фаъолият доштанам ҳар гоҳ ки ҷавонон барои кор ба идораи рӯзнома муроҷиат мекарданд, ба онҳо маслиҳат медодам, ки ақаллан як сол ҳамкорӣ кунед, то кормандони рӯзнома ва хонанда ба навиштаҳои шумо ва тарзи баёнатон шинос шаванд.
Аз миёни нафарони номбурда Гулчеҳра Фозилова, ки ним аср боз дар идораи рӯзнома фаъолият дорад, ба ҷавонон меҳрубониву навозиши хосса нисор мекунад. Ҳамкорамон Сайфиддин Суннатӣ барҳақ ӯро “Модари “Ҷавонон...” ном додааст, зеро кормандонро чун фарзандонаш дӯст медорад.
Ё тамкини хосеро, ки Умаралӣ Сафаралӣ дорад, намешавад, қадр накард. Ӯ кам гап мезанад, вале ҳарфаш басо дақиқу нишонрас аст. Бисёр вақт пас аз гапи ӯ дигар каломе пайдо кардан душвор мегардад. Бо Умаралӣ Сафаралӣ на танҳо ҳамроҳ кор кардем, балки шаҳди иҷоранишиниро ҳам ҳамроҳ чашидаем...
Баъдтар як муддат дар аспирантура таҳсил намуда, боз ба “Ҷавонон...” омадам. Дар ин муддат ба муҳити эҷодии рӯзномаи “Ҷавонони Тоҷикистон” эҷодкорони дигар ҳам пайвастанд, ки ҳар кадомашон завқу салиқаи хоси эҷодӣ доранд. Толибшоҳи Давлат, Нуруллоҳи Ориф, Ашрафи Афзал, Муҳаммадиқбол Атоев, Ҳасан Азизов, Наврӯз Қурбонов, муовини котиби масъули рӯзнома Басгул Иброҳимова аз ҷумлаи онҳоянд.
Толибшоҳи Давлат ва Нуруллоҳи Ориф, ки ҳар дуро бародарвор дӯст медорам, яке нависандаву дигаре шоир, ду гавҳари ноёбанд. Ҳар ду ҳам хоксор, ҳар ду ҳам заминӣ, ҳар ду ҳам бениёз ҳар ду ҳам қаноатписанданд. Ҳамин аст, ки солҳост дар “Ҷавонон...” кор мекунанду чун садафи зери дарё ноаёнанд...
Давоми солҳои 2014-2015 бошад, як зумра журналистони дигар – ҳамсабақи хуби ман Манзумаи Фирӯз, апаи азиз Шаҳло Эшонова, Ноила Воҳидова, ҷавонони зиндадил Хуршеди Ховарӣ, Хуршед Мавлонов, Шаҳбоз Каримов, ороишгари шӯху бебок Шеравган Хурсандқулов ба муҳити эҷодии рӯзнома ҳамроҳ шуданд, ки аз ҳамкорӣ бо эшон низ ифтихор мекунам.
Солҳои ҳамкорӣ бо Бахтовар Каримзодаро, ки соли 2015 ҳамчун сармуҳаррири рӯзнома ба кор омад, метавон махсус таъкид кард. Инро на танҳо ман, балки, бовар дорам, ҳар як коргари дигар ҳам тасдиқ мекунад. Ӯ дар баробари сармуҳаррири хоксор буданаш, фазои шӯхиву зарофат, фазоеро ба вуҷуд овард, ки ҳар як коргар корашро дар “Ҷавонон...” бо ханда иҷро мекард. Ин фазо ба ҳадде шакл гирифт, ки ҳатто ҳар як коргар ба худ иҷозат медод, бидуни масофа бо сармуҳаррир бо зарофат сухан гӯяд. Ва инро ба ҷуз самимият наметавон чизи дигар номид.
Барои ман он солҳо боз аз он ҷиҳат аҳамияти вижа доранд, ки бо инояти Худованд тавонистам нигоштаҳоямро дар шакли маҷмӯа гирд оварам. Маҷмӯаҳои бадеии “Дидор”, “Ҳадяи зиндагӣ”, маҷмӯи шарҳу табсираҳои сиёсӣ “Моҷароҳои Водии гургон” маҳсули ҳамон давраанд. Бешак, инро аз баракати кор дар “Ҷавонон...” медонам.
Бо Шодихони Назар
Бурдборӣ ва таҳаммулдории Шодихони Назар, ки дар “Ҷавонон...” бештар бо таҳлилу нигоштаҳои варзишӣ шинохта аст, қобили зикр аст. Аҷаб нанге дорад ӯ! Кори журналистиро дар телевизион шуруъ кард. Аммо, вақте ки дар телевизион як гурӯҳ кормандонро ихтисор карданд, номи ӯ ҳам ба рӯйхат афтод. Аксари ихтисоршудагон дубора барқарор шуданд, вале ӯ нарафт. Нахост. Гӯё мегуфт: “Аз гӯшаи боме, ки паридем, паридем!..”
Дар “Ҷавонон...” аввал хабарнигори шуъбаи варзиш ва сайёҳӣ, баъд ба ҳайси муҳаррири он шуъба кор кард. Пасон, аз апрели соли 2018 масъулияти гаронтаре бар дӯши ӯ афтод: иҷрокунандаи вазифаи сармуҳаррир. Як соли дароз бори ин масъулиятро кашид. Ҳар ҳафта рӯзҳои чопи рӯзнома ҳолати равониаш ба сифр баробар буд! Яъне, надошт ҳолати равонӣ. Ба ман менамуд, ки намегузоштанд, ором нафас гирад. Вале ҳамаро бардошт мекард. Давоми ин муддат гӯё ҳар рӯз буғзи гулӯяшро фурӯ мебурд. Албатта, он чи ки бо роҳбари идора рух медиҳад, пурра ҳам набошад қисман ба кормандон аён мегардид. Ва чеҳраи гирифтаи роҳбар, табъи хираи ӯ ба ҳолати кормандони эҷодӣ ҳам беасар намемонд. Охир, вақте ки сарвари оила ҳолати хуб надорад, аҳли оила ҳам наметавонанд, шодӣ кунанд. Бинобар ин, вазъи хароби рӯҳиро дар ӯ дида, борҳо дар дил гуфтаам: “Офарин ба иродаат, Шодихон!”
Воқеан, муҳити “Ҷавонон...” муҳити солими эҷодӣ аст. Ҳадди ақал барои ман чунин буд.
“Ҷавонон...”-ро мактаб мегӯянд, ки ман аз ин мактаб каму беш даҳ сол омӯхтам. Бинобар ин, ба ҳар яке аз кормандони идора, ки аз эшон ҳарфе ҳам ёд гирифтаам, сидқан миннатдорӣ мекунам. Инчунин, кормандони гузаштаву имрӯзаи рӯзномаи дӯстдоштании “Ҷавонон...”-ро бо навадсолагии таъсисёбии он таҳният гуфта, ҳамин як мисраи шоирро ёдовар мешавам:
“...Бо шумо ҳар нафаси ман шакаромез гузашт!”
Маҳмудҷон Усмонов,
“Ҷавонони Тоҷикистон”
(2009-2019)
Эзоҳи худро нависед