Бо рӯзномаи “Ҷавонони Тоҷикистон” аз овони мактабхонӣ шиносоӣ пайдо карда будам. Он вақт бо номи “Комсомоли Тоҷикистон” нашр мешуд ва байни хонандагон хеле машҳур ҳам буд. Ҳангоми дар синфҳои болоӣ хондан ҳамкориро бо ин рӯзнома сар карда будам ва дар солҳои донишҷӯӣ ин ҳамкорӣ қавитар шуд. Новобаста аз он ки маводҳои моро дер-дер чоп мекарданд ва ё умуман нашр намекарданд, вале мо навиштаҳои худро ба идораи рӯзнома равон мекардем. Вақте ки баъди дарсҳо ба хобгоҳ бармегаштем, рафиқон мужда мегирифтанд, ки ба номи мо извешение (огоҳинома) омадааст. Маблағи он гоҳе 2 сӯму 80 тин ва ё 3 сӯму 20 тинро ташкил медод. Вале мо аз хурсандии зиёд дар ҳудуди 5-6 то 10 рубли советӣ (ин хеле пули калон ба шумор мерафт) барои рафиқон дастархон меоростем...

Баъди хатми донишгоҳ, ман ба сафи Қувваҳои Мусаллаҳ, ҳамчун корреспонденти ҳарбӣ даъват шудам. Як давра аз рӯзномаву газетаҳои даврӣ дӯрӣ доштам. Аввалин ҳамкорӣ, баъди як муддати муайян, бо газетаи “Ҷавонони Тоҷикистон” ба вуқуъ пайваст.

Дар маъракае тасодуфан бо Самариддин Асоев вохӯрдам. Гуфт, ки ба наздикӣ сармуҳаррири газетаи “Ҷавонони Тоҷикистон” таъйин шудааст ва такмили ҳамкорӣ намуд. Ман ҳам якчанд навиштаи худро равон кардам. Дар арафаи Иди модар яку якбора ду ҳикояи ман дар рӯзномаи “Ҷавонони Тоҷикистон” чоп шуд ва баъди солҳои тӯлонӣ ман 48 сомонӣ ҳаққи қалам гирифтам. Вохӯрӣ бо С. Асоев ва чоп шудани нигоштаҳои ман диламро ба навиштан гарм кард ва баъди чанде бо устод Хайрандеш ҳафатномаи “Шарқи озод”-ро рӯи чоп овардем. Бо нашр шудани зиёда аз 50 шумора ин ҳафтанома бо сабабҳои гуногун аз чоп боз монд ва маро ба рӯзномаи “Ҷавонони Тоҷикистон” ба кор даъват намуданд.

Корро бо роҳбарии С. Асоев аз тармиму таъмири утоқҳои корӣ ва замонавӣ (офис) кардани корхона шуруъ намудем. Коллективи коргарон пурра ва асосан аз ҳисоби ҷавонон ташкил карда шуд. Ҳангоми фаъолият дар “Ҷавонони Тоҷикистон” бо адибон ва суханварони соҳибмактаб, ба монанди Гурез Сафар, Мирзо Рустамзода, Нуруллоҳи Ориф, Ҷумъаи Мирзо,Толибшоҳи Давлат, Башир Усмонов, Раҳими Рафеъ, инчунин, бо рӯзноманигорони ҷавону хушсалиқа ба монанди Сайфиддини Суннатӣ, Муҳаммадиқболи Имомиддин, Умаралӣ Сафаралӣ, Ҳасан Азизов, Наврӯз Қурбонов, Шаҳло Эшонова, Манзумаи Фирӯз, Басгул Иброҳимова, Сайёра Қурбонова, Гулчеҳра Зоидова, Светлана Раҷабова ва апаи Гулчеҳра Фозилова шиносоӣ ва дӯстӣ пайдо намудам.

Чорабиниҳои фарҳангиву варзишие, ки идора ташкил мекард, фаромӯшношуданӣ буданд. Ин чорабиниҳо фазои корхонаро доимо солим нигоҳ медошт ва дӯстии байни ҳамкоронро қавитар менамуд. Ҳама вақт, хоҳ ҳангоми кор ва ё баъди он, садои хандаву шӯхӣ танинандоз буд. Яке латифае мегуфту дигаре ҳодисаи хандаовареро нақл мекард. Ҳамагон бо лабони пурхандаву пуртабассум пушти кори худ мегаштанд. Умуман, дар фазои корхона ҳама вақт шӯхиву ханда ҳукмфармо буд. Мо, ки шоҳиди он рӯзгори ширину гуворо будем, баъзе аз он хушгуфториҳоро рӯи сафҳа овардем, то хонандаи пурзавқ мутолиа кардаву бо лабони пуртабассум лаҳзае бо кормандони “Ҷавонони Тоҷикистон” бошад...

ХАБАРИ ХУШ ВА НОХУШ

Журналист ва шоири ҷавон Муҳаммадиқболи Имомиддин ба редаксияи газетаи “СССР” даромада, мегӯяд:

- Ду хабар дорам. Яке хуш, дигаре нохуш. Аз кадомаш сар кунам?

- Аз хабари нохуш,-мегӯяд Сайёфи Мизроб.

- Хабари нохуш ҳамин, ки ба ман 100 сомонӣ даркор…

- Хабари хуш чӣ?

- Хабари хуш ҳамин, ки ба ман 100 сомонӣ диҳед, зуд аз кабинет баромада меравам ...

Сайёф аз суханпардозиву сухандонии Муҳаммадиқбол ба завқ омада, аз киса 100 доллар бароварда медиҳад.

ҚОНУН ҲАСТ Ё НЕ?

Дар редаксияи рўзномаи “Ҷавонони Тоҷикистон” ҳама машғули кор буданд. Ба ин муҳити эҷодӣ журналисти ҷавон Ҳасан Азизӣ халал ворид карда, бо овози баланд муроҷиат кард:

- Дар “Ҷавонон...” қонун ҳаст ё не?

Ҳамагӣ ҳайратзада ба ӯ нигаристанд. Сармуҳаррир Самариддин Асозода бо тааҷҷуб аз ӯ пурсид:

- Чи хел қонун?..

- Китоби қонун, яъне “Сарқонун”,-ҷавоб дод Ҳасан.

ХАБАРИ ПУР АЗ МУЛЛО…

Яке аз размандагони толибон бо номи мулло Рокет дар муҳорибае ҳалок мешавад. Рӯзноманигор Сайфиддини Суннатӣ матлабе навишта, омодаи чоп мекунад. Дар ин хабар сухан дар бораи пешвоёни толибон аз қабили мулло Умар, мулло Бародар, мулло Додуллоҳ ва ғайра мерафт. Мақоларо сармуҳаррир хонда, мегӯяд:

- Зери мақолаи “Мулло Рокет ҳалок шуд!”, навис: муаллиф мулло Сайфиддин…

АЪЗОИ ҲИЗБ

Дар Рӯзи модар Акбари Саттор, раиси Иттифоқи журналистони Тоҷикистон ба идораи рӯзномаи “Ҷавонони Тоҷикистон”, барои табрики гулдухтарон омад. Гирди дастархони идона ба ӯ сухан доданд. Ҳангоми суханронӣ телефони дастиаш занг зад. Ӯ ҳадаҳа телефонро бардошту қоматашро рост кард. Баъди такрор кардани калимаҳои “бале, майлаш, ҳозир, хуб шудааст, мошинро равон мекунам” гӯширо монду оҳи сабук кашида, ба ҳозирин рӯ овард:

- Занам буд. Аз маҷлис баромадааст…

Ва баъди каме хомӯшӣ,- Мо аъзои ҳизб-да,-гӯён бо ханда табрикоташро идома дод.

КАФШЕР

Дар 35-солагии фаъолияти журналистии Талабшоҳи Холиқзод донишҷӯи соли аввали факултети журналистикаи Донишгоҳи миллӣ Мафтуна Назирова баромад карда, ӯро табрик гуфт ва шеъре бо номи “Орзу”, ки матлааш ин аст, хонд:

Гар Худо дорад амон, дар ин диёри нозанин
Журналисти беҳтарини Тоҷикистон мешавам.
Бо ҳама кӯшишу ғайрат, дониши аълою хуб,
Ман раиси Иттифоқи журналистон мешавам.

Ҷумъаи Мирзо, адиби шинохта, дар ҷавоби шеъри ӯ бадоҳатан гуфт:

Орзӯи хуб хоҳар, лек ӯ дер кардааст,
Акбари мо курсиро 100 сол кафшер кардааст.

ТАРС

Дар шаҳри Кўлоб шоир Хайрандеш бо журналисти шинохта Сайёфи Мизроб хӯроки нисфирӯзӣ мехӯрданд. Ҳангоми суҳбат Хайрандеш оҳиста сухан мегуфт, ба қавле гӯшакӣ мекард.

Сайёф мегӯяд:

- Баландтар гап зан. Чи иқа фш-фш дорӣ?

- Метарсам. Мегӯянд, ки дар Душанбе шахсе бо номи Самариддин Асозода баромадааст, ки чизе гӯӣ навишта чоп мекардааст…

МАРО НАҶОТ ДИҲЕД!

Сайфиддин Суннатӣ чун ҳарвақта, рӯзи панҷшанбе ба “бозор”-и рӯзномаҳо омада, аз апаи Гулчеҳра газета пурсон шуд. Назди дукони рӯзномафурӯшӣ серодам буд. Апаи Гулчеҳра ба ӯ як даста рӯзномаҳои тозанашрро дароз кард. Суннатӣ онҳоро аз назар гузаронида:

- Хуш… се “Оила” дорам. “Тоҷикистон”-у “СССР”-ро гирифтам. Баъдтар “Дунё”-ро мегирам,-гуфта, рӯзномаҳоро ҷудо кардан гирифт. Одамони дар навбат буда бо ҳайрат ба ӯ менигаристанд.

- Акнун маро “Наҷот” диҳед!-ба Гулчеҳра муроҷиат мекунад Суннатӣ.

Ин ҳамаро шунида, зане тоқат накарда мегӯяд:

- Се оила доштааст, Тоҷикистону СССР-ро гирифтааст. Мехоҳад дунёро гирад. Боз ӯро “наҷот диҳед” будааст…

ТОҶИКИСТОН ДАР КУҶОСТ?

Дар идораи рӯзномаи “Ҷавонони Тоҷикистон” ҳама хомӯш ба кор машғул буданд. Ногаҳон дар кушода шуду духтараки ҷавону зебо бо садои баланду лаҳни бадахшӣ пурсид:

- Тоҷикистон дар куҷост?!

Кормандони рӯзнома ба саволи ӯ бо хандаи осмонкаф ҷавоб доданд. Ӯ хиҷолат кашида, гуфт?

- Яъне ҳафтаномаи “Тоҷикистон” дар куҷост?...

Ашрафи Афзал,
корманди рӯзномаи
“Ҷавонони Тоҷикистон” (2012-2015)