Соли 2008 ба рӯзномаи “Садои мардум” ба кор омада, ҳамзамон, бо ним воҳиди корӣ дар ҳафтаномаи “Ҷавонони Тоҷикистон”, то соли 2016 фаъолият доштам. Бо ибораи дигар, ҳамеша бо “Ҷавонони Тоҷикистон” будам, гарчи син кайҳо аз ҷавонӣ гузашта буд. Яъне, баъди 23 соли хатми донишгоҳ ва машғул шудан ба корҳои ғайриҳирфавӣ дар ин рӯзнома ҳамчун рӯзноманигор дубора эҳё гардидам. Рисолати эҳёгарию созандагии ҳафтаномаи “Ҷавонони Тоҷикистон”–ро натанҳо дар худ, балки қаламкашони зиёде, ки дар ин даргоҳ кор карда, ба дараҷаҳои баланди касбӣ расидаанд, мебинам. Фаразан, хатмкардаи ҷавоне ба рӯзномаҳои мақомашон болотар ба суроғи кор равад, ба ӯ маслиҳат медиҳанд, ки нахуст аз мактаби “Ҷавонони Тоҷикистон” гузарад. Ин ҷо муҳите буд, ки ҳама аҳлона, чун узви як оила фаъолият менамудем. Ҳоло ҳам бо ҳамаи онҳо - Гулчеҳра Зоидова, Гулчеҳра Фозилова, Эмом Назаров, Умаралии Сафаралӣ, Сайфиддин Суннатӣ ва дигарон чун ҳамкорони азиз дар иртибот ҳастам. Аз дӯстони ҳамкор, рӯзноманигор ва нависандаи хушзавқ Раҳимҷон Рафиев ки дар айни камолоти эҷодӣ ва рӯзноманигор ва шоири хушсалиқа Валиҷон Баёнӣ, ки дар остонаи ҷашни мазкур бо ҳаёт падруд гуфтанд, хотироти нек дорам.

Бо вуҷуди он ки ҳоло корманди рӯзномаи “Садои мардум” ҳастам, муҳаббату дилгармиеро, ки дар ҳафтаномаи “Ҷавонони Тоҷикистон” доштем, фаромӯш карда наметавонам. Ҳама он солҳо танҳо орзу доштам, ки шароиту имконот ва шуҳрати рӯзномаи “Ҷавонони Тоҷикистон” – ро дар сатҳе бинам, ки даврони шӯравӣ дошт. Дар ҳоле ки аксар аҳолии ҷумҳуриро ҷавонон ташкил медиҳанд, он набояд дар муқоиса бо дигар нашрияҳои ҳукуматӣ дар сатҳи дуюмдараҷа қарор дода шавад. Бояд маош ва шароити кории кормандони ҳафтанома бо дигар нашрияҳои ҳукуматӣ баробар бошад, то ба ҷавонон, ки ояндаи мо мебошанд, дилгармӣ бахшад. Дар сурати шуҳрати пешинаи худро барқарор карда тавонистан, ҳафтанома метавонад дар шароиту вазъи мураккаби имрӯза корҳои муҳимтареро ба нафъи миллату давлат анҷом диҳад. Он гунае, ки Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳ-тарам Эмомалӣ Раҳмон қариб, ки дар ҳар баромади худ таъкид менамоянд, ба ҷавонҳо бовар карда, ба онҳо мустақилият дода, барояшон роҳ кушода ва онҳоро ҳамаҷониба дастгирӣ намудан лозим аст.

Ба ҳамин хотир, ҷашни тиллоии 90–солагии рӯзно-маи азизро барои кормандони собиқ ва имрӯзаи он, ҳамчунин кулли ҷавонони Ватан муборакбод гуфта, орзуманди берун аз ҳудуди кишвар паҳн гардидани обрӯи он мебошам.

Мирзо Рустамзода,
корманди рӯзномаи
“Ҷавонони Тоҷикистон”
(2008 - 2016)