Дарёнаварде (маллоҳе) дар давраи хизмати сарбозӣ муддати зиёд аз духтаре, ки боре ҳам ӯро надида буд, тавассути паёмакҳо номаҳои ошиқона мегирифт.

Духтар Садбарг ном дошт. Онҳо бо ҳам 3 сол мукотиба доштанд. Ҷавон ба номаҳо ва суханони меҳрбори духтар посух дода, оқибат дарк намуд, ки дигар бе ин номаҳо зиндагӣ карда наметавонад. Онҳо худ нафаҳмиданд, ки чӣ гуна якдигарро нодида, ба ҳам сахт дил бастанд.

Баъди ба охир расидани муҳлати хизмат тасмим гирифтанд, ки дар вокзали марказии шаҳр соати ҳафти бегоҳ бо ҳам вомехӯранд. Садбарг навишт, ки дар гиребони куртааш гули садбарги сурх хоҳад гузошт.

Ҷавон муддате ба фикр фурӯ рафт. Охир ӯ боре ҳам духтарро надида буд, ҳатто намедонист, ки ӯ чандсола аст ва умуман намедонист, ки зебо аст ё баднамуд, қоматбаланд аст ё қадпаст, лоғар аст ё фарбеҳ...

Ӯ ба вокзали марказӣ расид ва расо соати ҳафт дар ҷои таъиншуда зане пайдо шуд, ки дар гиребонаш гули садбарги сурх часпонида шуда буд. Ин зан тақрибан шастсола менамуд.

Дарёнавард метавонист ба ақиб баргашта, дарҳол он маҳалро тарк кунад, аммо ба зан нигариста, аз дил мегузаронд, ки ҳангоми дар баҳр, дур аз ёру диёр буданаш ин зан пайваста ба ӯ нома менавишт, дар иду ҷашнҳо нахустин шуда ӯро муборакбод мекард ва ба ин васила ӯро аз ғаму ғусса дур ва ба зиндагӣ дилгарм сохта буд.

Не, набояд аз ӯ рӯ гардонид! Ва бо чунин андешаҳо ҷавон ба назди зан омада, даст дароз кард ва худашро муаррифӣ намуд. Ин замон зан ба ҷавон гуфт, ки ӯ саҳв кардааст. Садбарг дар пушти ӯ истодааст. Ҷавон ба ақиб баргашта, аз ҳайрат шах шуд. Духтар хеле зебо ва ҳамсоли худаш буд. Зани солхӯрда ба ҷавон гуфт, ки Садбарг аз ӯ хоҳиш намудааст, то ин гули садбарги сурхро як муддат дар гиребонаш часпонад. Агар бо дидани ӯ ҷавон ба ақиб баргашта равад, пас қиссаи муҳаббати онҳо поён меёбад. Аммо агар ҷавон ба назди зани солхӯрда омада, худро муаррифӣ кунад, пас ӯ Садбарги ҳақиқиро барояш нишон диҳад ва ҳама ҳақиқатро бигӯяд.

Таҳияи Шаҳло ЭШОНОВА