Ҳангоми машғулияти амалӣ профессор болои миз якчанд ашёҳоро, аз қабили банкаи холӣ, якчанд дона санг, каме шағал ва рег гузошт. Донишҷӯёни шигифтзада бо ҳисси кунҷковии зиёд ҳарчи зудтар донистан мехостанд, ки устодашон ба онҳо чиро нишон медиҳад.

Профессор хомӯшона сангҳоро рӯи ҳам ба банка гузошт. Донишҷӯён бо тааҷҷуб ба ӯ менигаристанд, аммо профессор бе ҳеҷ шарҳу баён, оромона ба кори худ идома медод. Вақте банка пур аз санг шуд, профессор аз донишҷӯён суол кард, ки оё онҳо ин банкаро пуршуда меҳисобанд ё не? Донишҷӯён бо як овоз тасдиқ намуданд, ки банка пур аст.

Ин замон профессор шағалҳоро гирифта, ба банка рехт. Сангчаҳои майда дарҳол аз миёни сангҳои калон гузашта, ҷойҳои холиро пур карданд. Ва профессор боз пурсид, ки банка пур аст ё не? Донишҷӯён боз ҳам розӣ шуданд, ки он пур аст.

Донишҷӯён акнун пай бурда буданд, ки устодашон баъди ин кадом амалро иҷро мекунад, вале ҳамоно мақсади ӯро пай бурда наметавонистанд. Устод регро гирифта ба банка рехт. Рег низ ҷойҳои холии боқимондаи банкаро пур кард. Профессор бори охир аз донишҷӯён суол кард, ки оё ин банка пур аст? Донишҷӯён бо як овоз тасдиқ намуданд:”Бале”

Сипас, профессор гуфт, ки банка ин ҳаёти мо инсонҳост. Сангҳои калони он лаҳзаҳои муҳими рӯзгори мо – саломатӣ, оила, фарзандон, хуллас ҳама он чизҳое мебошанд, ки рӯзгори моро мукаммал месозанд. Шағал - ин чизҳоест, ки ҳаёти моро ҳузуру ҳаловат мебахшанд, яъне кор, хона, мошин ва ғайраҳо. Ва оқибат рег – ашёе, ки дар зиндагӣ ягон мақом ва маъное надоранд.

Агар шумо нахуст ба банка регро андозед, пас барои санг ва шағал ҷой боқӣ намемонад. Ҳамзамон, шумо ҳаёти худро бо чизҳои нолозим пур намудаву барои чизҳои муҳиму зарурӣ ҷой намегузоред.

Андарз: Бештар ба он чизҳое бояд таваҷҷуҳ зоҳир намуд, ки дар зиндагӣ мояи хушбахтии шумо мебошанд. Вақти хешро асосан бо аҳли оила, ҳамсару фарзандон гузаронед. Иҷрои вазифаҳои корӣ ва ё ташкили ягон зиёфати хоссаро метавон ба вақтҳои дигар мавқуф гузошт. Кинаҳоро низ аз қалбҳо дур созед. Афзалиятҳоро муҳим шуморед ва миёни сангу шағал ва рег сарҳад гузоред.