КИТОБХОНА
Сешанбе 24 Декабр 2024 08:41
Умедҷон Аҳмадҷонов, дар оилае чашм ба олами ҳастӣ кушодааст, ки ҳама ба касби табибӣ машғуланд. Аз хурдӣ медид, ки чи тавр волидон бо муҳаббати махсус дар ин ҷода заҳмат мекашанд.
Ӯ 16 марти соли 1994 дар шаҳри Қурғонтеппа таваллуд шудааст. Пас аз рафтан ба мактаби миёна аз синфи панҷум сар карда таҳсилашро дар литсейи рақами 1-и шаҳр идома медиҳад. Соли 2012 пеш аз имтиҳонҳои қабул бахши омодагиро гузаронида, сипас худи ҳамин сол ба Донишгоҳи давлатии тиббии Тоҷикистон ба номи Абӯалӣ ибни Сино, ба факултети умумитиббӣ дохил мегардад. Ҳоло курси чорум аст.
- Модарам ки худ духтур буданд, беморони бисёре наздашон меомаданд. Чунин ҳолатҳоро та-мошо мекардаму вуҷудамро як ҳиссе фаро мегирифт, ки ман ҳам бояд табиб шаваму ба беморон ёрӣ расонам. Гарчанде дигарон мегуфтанд, ки инро не, балки ди¬гар пешаро интихоб намо, вале ман роҳи мазкурро барои худ мувофиқ донистам. Зеро аз ҳамон хурдӣ дар шараёнҳои ман шавқу завқи роҳи мазкур ҷо гирифта буд. Ин буд, ки имрӯз дар соҳаи мавриди назар таҳсил намуда ис-тодаему дар пеш мақсадҳои зи¬ёде дорем. Ҳамааш ҳатман маҳз дар заминаи ҷаҳду талош амалӣ хоҳад шуд, - иброз медорад Умедҷон Аҳмадҷонов.
Ӯ мегӯяд, соҳаи тиб аз дигар пешаҳо тафовут дорад. Умед ан¬деша дорад, ки барои табиби хуб шудан бояд ҳар нафари равонаи ин роҳ аз рӯзҳои аввал вақташро самаранок истифода барад.
- Дар баробари таҳсил бештар кӯшиш менамоям, ки бо амалия сару кор гирам. Зеро бисёр чизҳое ҳастанд, ки маҳз дар натиҷаи ба амалия машғул шудан онҳоро хубтар меомӯзиву мефаҳмӣ. То имрӯз дар чандин муассисаҳои тиббӣ таҷрибаомӯзӣ намудаам. Махсусан, дар маркази саратоншиносии шаҳри Қурғонтеппа, таваллудхонаи рақами 3-и шаҳри Душанбе ва чанд ҷои дигар. Аз ҳамаи донишҳое, ки дар соҳаи тиб мавҷуданд, бояд баҳравар шуд. Зеро он ҳамеша ба мо лозим мешавад. Нафаре ки назарияро бо амалия пайванд месозад, ӯ метавонад, ки то ба ҷое рафта расад, - бо боварӣ афзуд Умедҷон.
Дар ин ҷода бародарашро устоди хеш меҳисобад. Зеро бисёр чизҳоро аз ӯ омӯхта, дар рафти амалиёти ҷарроҳӣ ширкат варзидааст. Яке аз ҳадафҳояш низ ин аст, ки ҳамчун табиби ҷарроҳ комёб гардад. Аммо имрӯз дар самти аслии хеш, ки дилшиносист, таҳсил дорад.
- Имрӯз таваҷҷӯҳи Ҳукумати мамлакат ба соҳаи тиб хеле хуб аст, - иброз дошт У. Аҳмадҷонов. – Ҳар сол чандин марказҳои саломатии нав ба истифода дода ме¬шавад. Ин гувоҳ аз он аст, ки соҳаи мазкур рушд дорад. Ояндаи тибби мо дурахшон аст. Ва онро тавре дидан мехоҳам, ки беморони мо ба хориҷи кишвар нею, балки аз дигар кишварҳо ба ҷумҳурии мо баҳри муолиҷа биёянд.
Бо мақсади он ки дар оянда мутахассиси хубе гардад, доимо пайи омӯзиш аст. Дар ин роҳи пурзаҳмат ба мутахассиси ҷавон барор хоҳонем.
Ӯ 16 марти соли 1994 дар шаҳри Қурғонтеппа таваллуд шудааст. Пас аз рафтан ба мактаби миёна аз синфи панҷум сар карда таҳсилашро дар литсейи рақами 1-и шаҳр идома медиҳад. Соли 2012 пеш аз имтиҳонҳои қабул бахши омодагиро гузаронида, сипас худи ҳамин сол ба Донишгоҳи давлатии тиббии Тоҷикистон ба номи Абӯалӣ ибни Сино, ба факултети умумитиббӣ дохил мегардад. Ҳоло курси чорум аст.
- Модарам ки худ духтур буданд, беморони бисёре наздашон меомаданд. Чунин ҳолатҳоро та-мошо мекардаму вуҷудамро як ҳиссе фаро мегирифт, ки ман ҳам бояд табиб шаваму ба беморон ёрӣ расонам. Гарчанде дигарон мегуфтанд, ки инро не, балки ди¬гар пешаро интихоб намо, вале ман роҳи мазкурро барои худ мувофиқ донистам. Зеро аз ҳамон хурдӣ дар шараёнҳои ман шавқу завқи роҳи мазкур ҷо гирифта буд. Ин буд, ки имрӯз дар соҳаи мавриди назар таҳсил намуда ис-тодаему дар пеш мақсадҳои зи¬ёде дорем. Ҳамааш ҳатман маҳз дар заминаи ҷаҳду талош амалӣ хоҳад шуд, - иброз медорад Умедҷон Аҳмадҷонов.
Ӯ мегӯяд, соҳаи тиб аз дигар пешаҳо тафовут дорад. Умед ан¬деша дорад, ки барои табиби хуб шудан бояд ҳар нафари равонаи ин роҳ аз рӯзҳои аввал вақташро самаранок истифода барад.
- Дар баробари таҳсил бештар кӯшиш менамоям, ки бо амалия сару кор гирам. Зеро бисёр чизҳое ҳастанд, ки маҳз дар натиҷаи ба амалия машғул шудан онҳоро хубтар меомӯзиву мефаҳмӣ. То имрӯз дар чандин муассисаҳои тиббӣ таҷрибаомӯзӣ намудаам. Махсусан, дар маркази саратоншиносии шаҳри Қурғонтеппа, таваллудхонаи рақами 3-и шаҳри Душанбе ва чанд ҷои дигар. Аз ҳамаи донишҳое, ки дар соҳаи тиб мавҷуданд, бояд баҳравар шуд. Зеро он ҳамеша ба мо лозим мешавад. Нафаре ки назарияро бо амалия пайванд месозад, ӯ метавонад, ки то ба ҷое рафта расад, - бо боварӣ афзуд Умедҷон.
Дар ин ҷода бародарашро устоди хеш меҳисобад. Зеро бисёр чизҳоро аз ӯ омӯхта, дар рафти амалиёти ҷарроҳӣ ширкат варзидааст. Яке аз ҳадафҳояш низ ин аст, ки ҳамчун табиби ҷарроҳ комёб гардад. Аммо имрӯз дар самти аслии хеш, ки дилшиносист, таҳсил дорад.
- Имрӯз таваҷҷӯҳи Ҳукумати мамлакат ба соҳаи тиб хеле хуб аст, - иброз дошт У. Аҳмадҷонов. – Ҳар сол чандин марказҳои саломатии нав ба истифода дода ме¬шавад. Ин гувоҳ аз он аст, ки соҳаи мазкур рушд дорад. Ояндаи тибби мо дурахшон аст. Ва онро тавре дидан мехоҳам, ки беморони мо ба хориҷи кишвар нею, балки аз дигар кишварҳо ба ҷумҳурии мо баҳри муолиҷа биёянд.
Бо мақсади он ки дар оянда мутахассиси хубе гардад, доимо пайи омӯзиш аст. Дар ин роҳи пурзаҳмат ба мутахассиси ҷавон барор хоҳонем.
Эзоҳи худро нависед