КИТОБХОНА
Шанбе 27 Апрел 2024 09:44
Ҷавоне, хатмкунандаи коллеҷ бовар дошт, ки бар ивази диплом падараш ба ӯ автомобил туҳфа мекунад. Чанд моҳ аст, ки ҳар боре аз назди салони мошинфурӯшӣ гузарад, ба автомобили варзишии зебо хира мешавад. Ба падараш низ дар бораи ин намуди автомобил борҳо нақл кардааст.
Акнун он рӯз фаро расид. Субҳ, пеш аз маросими дипломсупорӣ падар ба писараш гуфт, камтар сайругашт кунанд ва чизеро маслиҳат. Ба умеди туҳфа ҷавон бо хушҳолӣ розӣ шуд. Онҳо суҳбаткунон то майдони теннис расиданд.
Ҷавон аз беқарорӣ намедонист чӣ кор кунад. “Зуд бош, падар, аз туҳфа, аз автомобили зебои ман гап зан. Чаро ин қадар кашол медиҳӣ?”, гузаронд аз дилаш.
Баргаштанд. Падар суханашро идома дод. Гуфт ки чӣ тавр бо писараш ифтихор мекунад, хушбахт аст, ки писараш босавод ва боирода мебошад, ояндаи хуб интизораш аст ва хеле дӯсташ медорад. Ҳамин тариқ, ба хона расиданд ва падар дар охири суханаш ба ҷавон бастабанди зебое туҳфа кард.
Ҷавон, ки тоқаташ тоқ шуда буд, зуд бастаро кушод. Даруни баста китоби бо муқоваи чармии зебои “Библия”-ро дид.
- Бо ҳамин қадар дороӣ ба ман ҳамин китоби муқаддасро туҳфа мекунӣ? – гуфту бо қаҳр китобро рӯи миз партофт ва аз хона баромада рафт.
Ҷавон солҳо бо падараш алоқа надошт ва фикр ҳам намекард, ки падараш бе писари дӯстдораш чӣ рӯзу рӯзгоре дорад.
Ҷавон тоҷири хуб шуд. Дар шаҳри дигар соҳиби оила ва хона гашт. Рӯзе ногаҳон гузаштаро ба хотир овард ва фаҳмид, ки кори хатое кардааст. Бо падар чунин муносибат кардан лозим набуд. Ҳатман ба аёдаташ рафта, суҳбат кардан даркор.
Вақте ба хонаи падар, хонаи куҳнае, ки аз он гурехт ва дигар барнагашт расид, ғамгин шуд. Рӯи миз аз номи падар нома меистод. Навишта шуда буд, ки ба давлати дигар рафтааст ва хонаро ба писараш мондааст. Чашмаш ба китоб афтод, китобе, ки бо қаҳр партофта рафта буд.
Онро ба даст гирифт, варақзанон падарашро ёд кард ва онро ҳам, ки чаро ҳамон вақт нисбаташ беэҳтиромӣ намуд. Вақте ба саҳифаи охир расид, калид ва ҳуҷҷатҳои мошинро дид, ки бо скотч печонда шуда буд. Ҳамон мошини мехостагиаш! Ҳам чекро дид, ки пули мошин ҳамон вақт – 20 сол пеш пардохт шуда буд!
Акнун он рӯз фаро расид. Субҳ, пеш аз маросими дипломсупорӣ падар ба писараш гуфт, камтар сайругашт кунанд ва чизеро маслиҳат. Ба умеди туҳфа ҷавон бо хушҳолӣ розӣ шуд. Онҳо суҳбаткунон то майдони теннис расиданд.
Ҷавон аз беқарорӣ намедонист чӣ кор кунад. “Зуд бош, падар, аз туҳфа, аз автомобили зебои ман гап зан. Чаро ин қадар кашол медиҳӣ?”, гузаронд аз дилаш.
Баргаштанд. Падар суханашро идома дод. Гуфт ки чӣ тавр бо писараш ифтихор мекунад, хушбахт аст, ки писараш босавод ва боирода мебошад, ояндаи хуб интизораш аст ва хеле дӯсташ медорад. Ҳамин тариқ, ба хона расиданд ва падар дар охири суханаш ба ҷавон бастабанди зебое туҳфа кард.
Ҷавон, ки тоқаташ тоқ шуда буд, зуд бастаро кушод. Даруни баста китоби бо муқоваи чармии зебои “Библия”-ро дид.
- Бо ҳамин қадар дороӣ ба ман ҳамин китоби муқаддасро туҳфа мекунӣ? – гуфту бо қаҳр китобро рӯи миз партофт ва аз хона баромада рафт.
Ҷавон солҳо бо падараш алоқа надошт ва фикр ҳам намекард, ки падараш бе писари дӯстдораш чӣ рӯзу рӯзгоре дорад.
Ҷавон тоҷири хуб шуд. Дар шаҳри дигар соҳиби оила ва хона гашт. Рӯзе ногаҳон гузаштаро ба хотир овард ва фаҳмид, ки кори хатое кардааст. Бо падар чунин муносибат кардан лозим набуд. Ҳатман ба аёдаташ рафта, суҳбат кардан даркор.
Вақте ба хонаи падар, хонаи куҳнае, ки аз он гурехт ва дигар барнагашт расид, ғамгин шуд. Рӯи миз аз номи падар нома меистод. Навишта шуда буд, ки ба давлати дигар рафтааст ва хонаро ба писараш мондааст. Чашмаш ба китоб афтод, китобе, ки бо қаҳр партофта рафта буд.
Онро ба даст гирифт, варақзанон падарашро ёд кард ва онро ҳам, ки чаро ҳамон вақт нисбаташ беэҳтиромӣ намуд. Вақте ба саҳифаи охир расид, калид ва ҳуҷҷатҳои мошинро дид, ки бо скотч печонда шуда буд. Ҳамон мошини мехостагиаш! Ҳам чекро дид, ки пули мошин ҳамон вақт – 20 сол пеш пардохт шуда буд!
Хабарҳои дигар
Рӯзнома
Эзоҳи худро нависед