СИЁСАТ
Ҷумъа 29 Март 2024 07:38
Раиси худхондаи ташкилоти террористӣ ва экстремистии Ҳизби наҳзати исломии Тоҷикистон Муҳиддин Кабирӣ чандест хиёнаткориҳои аъзоёнашро дарк намуда, баҳри ҳимояи онҳо роҳҳои гуногунро пеша карда, гоҳе баёнияву изҳорот ва гоҳи дигар дар сомонаҳои иҷтимоӣ бо рӯҳониён ва аҷнабиён мусоҳибаву гуфтугӯҳоро ба роҳ монда, ҳамчунин нишасту вохӯриҳо мегузаронад, то мардумро гирди хеш хонад.
Ин бор бо корбарони шабакаи иҷтимоии “Фейсбук” вориди мубоҳиса шуда, фикри обрую нуфузи барбодрафтаи худро мекунад, ки ба манфиатҳои шахсиву сиёсиаш бисёр латмаи амиқ задааст. Баҳри нигоҳ доштани мавқеи хеш чунин гуфтугӯҳоро ташкил намуда мекӯшад, гунаҳкорони ифротгарои Ҳизби мамнӯи наҳзати исломиро ҳимоят кунад.
Як нафар истифодабарандаи шабакаи иҷтимоии “Фейсбук” аз Муҳиддин Кабирӣ пурсидааст, ки “Шумо пештар мардумро ба сабр мехондед ва охир оқибаташро ҳам дидед. Акнун иқрор мекунед, ки сабри шумо хато будааст?”. Муҳиддин Кабирӣ посух мегӯяд, ки пештар ҳам мардумро ба сабр мехонд ва имрӯз ҳам. «Пештар бояд сабр мекардем, то ба ҳар гуна фитна ва провокасияи дигарон омодакарда дода нашавем. Бо вуҷуди сабри мо мақомот мусибатҳои зиёдеро болои мардум, бахусус, аъзои ҳизби мо оварданд, ҳадди ақал баҳонае барои куштор, саркӯбгарӣ ва ҷиноятҳои сахттари ба нақшагирифтаашон дода нашуд. Аз ҳама муҳимаш, то ҳол натавонистанд ба ҷомеаи байналмилалӣ туҳмати худро дар бораи ифротгаро будани мусалмонҳои Тоҷикистон исбот кунанд». Вай дар ин баромадаш давлате, ки дар он зиндагӣ дорад, зери танқид мегирад ва дар расонаву шабакаҳои иҷтимоӣ таблиғоти густардае ба муқобили давлату миллати тоҷик ба роҳ мондан дорад ва далолат аз он медиҳад, як амали барномавии тарроҳишуда ва ҳадафмандонаро амалӣ намудан мехоҳад. ТЭТ ҲНИТ дар авҷи қудрат ва тавонмандиҳо на ба хотири миллату пойдории давлат сулҳ кард, балки танҳо барои ҳазорҳо пайравони мусаллаҳашро дар ниҳодҳои расмии кишвар даровардан ва ба даст овардани манфиати гуруҳиву шахсӣ ин корро анҷом дод. Ҳизби мамнӯи наҳзати исломии Тоҷикистон имрӯзҳо бо шаклу намудҳои гуногун бозиҳои пасипардагии худро давом дода истодааст.
Дар бисёр суханони Кабирӣ дурӯғу буҳтон ва иғворо дарк кардан мумкин аст. Масалан, мегӯяд: “Имрӯз ҳам миллатро ба сабр мехонем, аммо сабр дар муқовимат то лаҳзаи пирӯзӣ. Он ки дар рӯзҳои душвор сабр кард, иншоаллоҳ, дар мубориза ҳам сабр хоҳад дошт. Он ки дар рӯзҳои сабри мо дар “Фейсбук” “инқилоб” кардан мехост ва ҳоло ҳам моро ба сабри зиёд муттаҳам мекунад, шояд рӯзи муқовимат ҳам аз паси компютер барнахезад”. Ҳама гуна расонаҳо, чӣ ғайрирасмиву чӣ хусусӣ дар бораи бадкирдориҳои наҳзатиён ва аъзоёни он менависанд. Дар нигоштаҳои расонаҳои мустақил ва ё шахсӣ ҳамин мазмунро дарк мекунем, ки аъзои наҳзат ё ифротӣ аст ё ба кадом амали нопок даст задааст. Аз нигоштаҳои воситаҳои ахбори омма ва сомонаҳои иҷтимоӣ пай бурдан мумкин аст, ки гуруҳҳои иртиҷоӣ, махусан, Ҳизби наҳзати исломии Тоҷикистон чӣ нақши нангине дар ҳаёти имрӯзаи мо дорад ва ба воқеаҳои ҳаётӣ сарсарӣ муносибат карда, тавозун ва дӯстиро аз байн мебарад.
Маълум нест, инҳо то ин дам чӣ кореро ба нафъи халқ ба сомон расонидаанд, ки чунин ақидаро пеш меоранд. Ва боз хостори идомаи он ҳастанд, вале мо аз аъмоли хиёнаткорона ва душманонаи онҳо бохабар хастем. Наҳзатиҳо ҳамон коре, ки то имрӯз кардаанд, дигарбора ба хиёнату мардумфиребӣ ва қаллобӣ даст мезананд. Шояд пайравонаш фикр кунанд, ки раҳбарият иқдоми “ҷиддитару қавитар” гуфта идомаи корҳои нангин, иғвоандозию дасисабозиҳоро дар назар дорад.
Фирдавс Қосимов, таҳлилгар
Ин бор бо корбарони шабакаи иҷтимоии “Фейсбук” вориди мубоҳиса шуда, фикри обрую нуфузи барбодрафтаи худро мекунад, ки ба манфиатҳои шахсиву сиёсиаш бисёр латмаи амиқ задааст. Баҳри нигоҳ доштани мавқеи хеш чунин гуфтугӯҳоро ташкил намуда мекӯшад, гунаҳкорони ифротгарои Ҳизби мамнӯи наҳзати исломиро ҳимоят кунад.
Як нафар истифодабарандаи шабакаи иҷтимоии “Фейсбук” аз Муҳиддин Кабирӣ пурсидааст, ки “Шумо пештар мардумро ба сабр мехондед ва охир оқибаташро ҳам дидед. Акнун иқрор мекунед, ки сабри шумо хато будааст?”. Муҳиддин Кабирӣ посух мегӯяд, ки пештар ҳам мардумро ба сабр мехонд ва имрӯз ҳам. «Пештар бояд сабр мекардем, то ба ҳар гуна фитна ва провокасияи дигарон омодакарда дода нашавем. Бо вуҷуди сабри мо мақомот мусибатҳои зиёдеро болои мардум, бахусус, аъзои ҳизби мо оварданд, ҳадди ақал баҳонае барои куштор, саркӯбгарӣ ва ҷиноятҳои сахттари ба нақшагирифтаашон дода нашуд. Аз ҳама муҳимаш, то ҳол натавонистанд ба ҷомеаи байналмилалӣ туҳмати худро дар бораи ифротгаро будани мусалмонҳои Тоҷикистон исбот кунанд». Вай дар ин баромадаш давлате, ки дар он зиндагӣ дорад, зери танқид мегирад ва дар расонаву шабакаҳои иҷтимоӣ таблиғоти густардае ба муқобили давлату миллати тоҷик ба роҳ мондан дорад ва далолат аз он медиҳад, як амали барномавии тарроҳишуда ва ҳадафмандонаро амалӣ намудан мехоҳад. ТЭТ ҲНИТ дар авҷи қудрат ва тавонмандиҳо на ба хотири миллату пойдории давлат сулҳ кард, балки танҳо барои ҳазорҳо пайравони мусаллаҳашро дар ниҳодҳои расмии кишвар даровардан ва ба даст овардани манфиати гуруҳиву шахсӣ ин корро анҷом дод. Ҳизби мамнӯи наҳзати исломии Тоҷикистон имрӯзҳо бо шаклу намудҳои гуногун бозиҳои пасипардагии худро давом дода истодааст.
Дар бисёр суханони Кабирӣ дурӯғу буҳтон ва иғворо дарк кардан мумкин аст. Масалан, мегӯяд: “Имрӯз ҳам миллатро ба сабр мехонем, аммо сабр дар муқовимат то лаҳзаи пирӯзӣ. Он ки дар рӯзҳои душвор сабр кард, иншоаллоҳ, дар мубориза ҳам сабр хоҳад дошт. Он ки дар рӯзҳои сабри мо дар “Фейсбук” “инқилоб” кардан мехост ва ҳоло ҳам моро ба сабри зиёд муттаҳам мекунад, шояд рӯзи муқовимат ҳам аз паси компютер барнахезад”. Ҳама гуна расонаҳо, чӣ ғайрирасмиву чӣ хусусӣ дар бораи бадкирдориҳои наҳзатиён ва аъзоёни он менависанд. Дар нигоштаҳои расонаҳои мустақил ва ё шахсӣ ҳамин мазмунро дарк мекунем, ки аъзои наҳзат ё ифротӣ аст ё ба кадом амали нопок даст задааст. Аз нигоштаҳои воситаҳои ахбори омма ва сомонаҳои иҷтимоӣ пай бурдан мумкин аст, ки гуруҳҳои иртиҷоӣ, махусан, Ҳизби наҳзати исломии Тоҷикистон чӣ нақши нангине дар ҳаёти имрӯзаи мо дорад ва ба воқеаҳои ҳаётӣ сарсарӣ муносибат карда, тавозун ва дӯстиро аз байн мебарад.
Маълум нест, инҳо то ин дам чӣ кореро ба нафъи халқ ба сомон расонидаанд, ки чунин ақидаро пеш меоранд. Ва боз хостори идомаи он ҳастанд, вале мо аз аъмоли хиёнаткорона ва душманонаи онҳо бохабар хастем. Наҳзатиҳо ҳамон коре, ки то имрӯз кардаанд, дигарбора ба хиёнату мардумфиребӣ ва қаллобӣ даст мезананд. Шояд пайравонаш фикр кунанд, ки раҳбарият иқдоми “ҷиддитару қавитар” гуфта идомаи корҳои нангин, иғвоандозию дасисабозиҳоро дар назар дорад.
Фирдавс Қосимов, таҳлилгар
Эзоҳи худро нависед